Een gerespecteerde Britse dirigent, Matthew Halls, is onlangs ontslagen bij een prestigieus Amerikaans muziekfestival: The Oregon Bach Festival, nadat hij op een receptie een onschuldig grapje had gemaakt met een zwarte vriend, de klassieke zanger Reginald Mobley. Het grapje – waarover zo meer – zou racistisch zijn. Een blanke vrouw had het grapje afgeluisterd, Halls aangesproken – en was daarna naar de University of Oregon (die het festival organiseerden) gerend.
Je kan het bericht scharen onder de vele voorbeelden van een compleet overspannen anti-racisme beleid, dat mensen aanmoedigt te klagen, klikken en koketteren (‘kkk’-en) met hun ‘goede daad’. Maar het toonde ook heel duidelijk – wat soms onderbelicht blijft – dat ‘de zwarte man’ in het verhaal, Mobley, helemaal niet blij was met de commotie en het ontslag van zijn vriend, hij was niet eens betrokken bij het ‘onderzoek’, zei hij tegen de Britse pers. Het was die blanke vrouw die de klacht had ingediend en dat was blijkbaar genoeg om iemands carrière en vriendschap overhoop te gooien.
Het zijn ironisch (maar verklaarbaar) genoeg vaak juist zwarte mensen die slachtoffer worden van allerlei anti-discriminatie maatregelen, ze worden namelijk in de nietsontziende wervelwind van identity politics opgezogen door de regressieve slachtofferlobby die het narratief beheerst en zelf wil bepalen wie er wanneer slachtoffer is en hoe de daders bestraft moeten worden. Bedanken voor die passieve rol kan niet, je speelt het maar mee. In zo’n ziek klimaat kunnen dus, zoals hier, ook je eigen vrienden door derden worden aangeven – misschien zelfs door je eigen kinderen. En dat zal ook gaan gebeuren als we niets doen.
Nu de grap. Mobley had afgelopen maand staan praten met zijn vriend Matthew op een receptie van het festival. Ze hadden gesproken over een concert waar Mobley had opgetreden. De zanger, een countertenor, die geboren en getogen was in het zuiden van Florida, zei tegen hem dat het concert een “antebellum’” sfeertje had gehad, zoals bij Gone With the Wind en andere zoete representaties van ‘the pre-Civil War south’.
In antwoord daarop had Halls zich gekscherend ‘verontschuldigd namens Engeland’, alvorens hij een zwaar overdreven zuidelijk accent inzette en grapte: ‘Do you want some grits?’ – een verwijzing naar een populair maïsgerecht uit het zuiden van de Verenigde Staten. … Je had er bij moeten zijn denk ik.
“Matthew maakt vaak grapjes met dat accent net zoals ik vaak grapjes maak over zijn Britse accent”, zei Mobley. “Ras was helemaal niet de issue, hij imiteerde een accent, niet een zwart accent, en het was helemaal niets racistisch of kwaadwillend.”
Er werd een ‘onderzoek’ geopend maar Mobley werd niets gevraagd. “Er schuilt een diepe ironie in het feit dat autoriteiten gewoon maar veronderstellen dat ik problemen met de grap zou hebben gehad. Mijn stem is me afgenomen in een onderzoek over racisme, dat mij betrof, technisch gezien is dat racisme.”
Hoeveel van dit soort verhalen moet ik nog horen? Hoe verkrampt moeten we met elkaar gaan communiceren? Anti-racisme is gewoon een totalitaire issue geworden, en de road to hell is gewoon de road to hell, zelfs de goede bedoelingen liggen er niet meer. Wat ik zie zijn mensen met pathologische schuld- en schaamtegevoelens die zich manifesteren in fascistische neigingen en totalitair beleid. Zo is de Safe Space er vooral voor ‘witte geruststelling’ en om anderen te demoniseren. En zo is ‘anti-fascisme’ er vooral om fascisme te verhullen.
En wat met mensen als Mobley gebeurt, gebeurt nu ook met homo’s die minder in plaats van meer beschermd worden in de doorgeslagen regressieve transgender-lobby. Niet meer ‘Gay-pride’, maar ‘Pride’ – en ze moeten achteraan aansluiten als ze een probleem hebben. Op het slachtoffer-erepodium staan moslims en transgenders immers boven de homo’s, helaas pindakaas. Zo worden de mensen voor wie de oorspronkelijke aandacht er terecht was vergeten en verwaarloosd. Misbruikt, zou ik bijna willen zeggen. Links drijft af zonder hun belangrijkste bondgenoten.
Dit alles is hartverscheurend. Het gedrag van die ‘kkk’-vrouw is ronduit fascistisch en dat van de University of Oregon totalitair. Geen hoor en wederhoor, geen genade – slechts het uitvoeren van het anti-racisme decreet dat er alleen nog maar is voor pathologische geesten om zich te wreken op een wereld die hun onvoldoende bedient. Er moet op tijd iets gaan veranderen.
(Hieronder zien we Halls aan het werk.)
