Een week lang alleen maar seksuele voorlichting krijgen de brugklassers in Hamburg, Duitsland.
“Maandag ging het meteen los met woorden verzamelen: Wat schiet jullie te binnen bij vriendschap, liefde, seksualiteit? Veel. Drie grote vellen papier hebben de 11- tot 13 jarigen volgeschreven: liefdesverdriet, vingeren, masturberen, pijn, clitoris, afscheiding, one-night-stand, dildo, bloedvlekken. De vellen dienen nu als wanddecoratie.”
Zomaar een citaat uit een artikel over seksuele voorlichting aan kinderen – brugklassers – in Die Zeit van donderdag. De titel van het stuk: ‘Hoe voorlichten?’ Ondertitel: ‘Niet zo verlegen’.
De drie auteurs bezochten scholen en beschrijven de ‘strijd om seksuele voorlichting’. Die zou bij de nieuwe werkelijkheid (lees: onbepaalde geslachten en andere samenlevingsvormen) moeten aansluiten, ‘taboes moeten doorbreken’ en meer gericht moeten zijn op ‘Körperwahrnehmung‘ (lichamelijk bewustzijn). Oftewel, kinderen seksualiseren. Terwijl ouders op de gang of bij de directeur hun volkomen terechte bezwaren kenbaar maken worden ze afgewimpeld met ‘niet zo angstig doen’. Altijd dat.
Wie een week lang, of überhaupt, jonge kinderen – die nog maar net ontdekken dat ze andere dingen voelen dan zin om achter een bal aan te rennen of de haren van hun pop te knippen – zo benadert, seksualiseert ze. Dat heeft met voorlichting niets te maken. Seksuele, progressieve pedagogen die onder het mom van ‘niet zo verlegen’ met kinderen in de klas praten over ‘doggy-style‘ en pijpen, mishandelen kinderen – om God mag weten wat voor zieke redenen.
De Duitse kinderen in het artikel moeten even later ook allerlei namen voor penis bedenken. ‘Schans, Penis, Gurke (komkommer), Gartenslauch (tuinslang), Rakete, Spritzgerät’. Dan helpt de leraar Duits (!) nog even met namen voor vagina en schrijft: Muschi, Schlitz (spleet), Vagina, Fotze, Pussy, Möse. (Volgens Google allemaal synoniemen voor het Engelse ‘cunt’).
Hoe eet die man ‘s avonds met een schoon geweten zijn Nürnberger Bratwurst op vraag je je af. Eén pedagoge in het stuk praat de mishandeling op deze manier goed: ‘Ze kijken in de middagpauze porno op het schoolplein, moeten we ons daarvoor afsluiten?’ Nou ja, je kunt beginnen met dat te verbieden, of is dat niet modern genoeg, niet progressief en ‘lichaamsbewust’?
Ik had nooit gedacht dat ik over iets wat zo vanzelfsprekend zou moeten zijn, zo gealarmeerd zou raken. Ook in Nederland bereiken deze berichten mij. Moeders wiens brugklas-dochters verplicht naar musicals moeten over transgenders. Een moeder schreef mij: ‘ik vroeg haar wat ze daar gezien had. Nou, gewoon dat je die mensen moet accepteren en zo, zei ze. Ik vroeg, ken je zulke mensen dan? Mijn dochter: Neuh.’
De GGD schijnt in het voortgezet onderwijs aan 13- en 14 jarigen expliciete vragen te stellen over hun seksuele ervaringen. Anoniem in een vragenlijst, dus okee, vinden ze zelf. Maar mishandeling is het.
Ook ouders in Nederland hebben terechte kritiek. ‘Op tijd ingrijpen is belangrijk, maar vragenlijsten van de GGD mogen nooit de suggestie bij kinderen wekken dat seksuele contacten op die leeftijd normaal zijn,’ zegt directeur Werner van Katwijk van ouderorganisatie Ouders & Coo. Precies dat is het probleem. Trio’s met dildo’s, zijn geen aanbevelingen voor het leven. Ga eerst maar eens het fietsenhok in.
Voorlichting is goed – en hoe technischer hoe beter. Met als doel tienerzwangerschappen en geslachtsziekten te voorkomen. Hoe, met wie en wanneer de jongeren seks hebben is niet een zaak van de overheid. Ook niet van ouders, maar daarover kun je nog twisten. Sommige ouders laten hun kinderen vrij, anderen niet. Je kunt computers vergrendelen, ‘nee’ zeggen tegen kleding en gedrag en ze vooral vertellen dat er niets mis is met verlegen of angstig zijn. Ik heb vroeger niets gemist – aan informatie of ervaringen. Behalve misschien een hoop gegiechel over tuinslangen in de klas, dat wel.
