Soms benijd ik de columnisten met een overzichtelijke kijk op de wereld, degenen die de mensheid in twee groepen verdelen: aan de ene kant het deugvolk oftewel de wegkijkers en aan de andere kant de patriotten, de pleitbezorgers van het gewone volk die het reëel bestaande gevaar van de agressieve islam en de de mislukte integratie benoemen. Vanuit dit dichotomisch wereldbeeld wordt iedere kritiek op president Donald Trump en op PVV-roerganger Geert Wilders afgeschilderd als het gehuilebalk van ontredderde linkslosers, de lelijke zusjes van Assepoester.
Met deze simpele tweedeling in goed en fout, en het vol leedvermaak benadrukken van het verlies van links, roep je jezelf uit tot de ware deugmens die zich met Geert Wilders en Donald Trump ‘aan de goede kant van de geschiedenis waant’. Ongetwijfeld zeer bevorderlijk voor een flinke egozwelling, maar je kunt je afvragen of de (gewone) mensen om wie het uiteindelijk allemaal te doen is ermee geholpen zijn. Want wie er ook de macht heeft, Donald Trump of Hillary Clinton, Geert Wilders of Lodewijk Asscher, de machthebbers dienen gecontroleerd en bekritiseerd te worden, door journalisten en columnisten die niet uit het oog verliezen waarom en door wie de leiders de macht is toevertrouwd.
Om te beginnen met Donald Trump: de documentairemaker Michael Moore zei in een bevlogen toespraak voor de verkiezingen dat hij kon begrijpen waarom teleurgestelde Amerikanen die op Obama gestemd hadden nu voor Donald Trump kozen, maar hij voegde eraan toe dat die kiezers waarschijnlijk al een paar weken na de verkiezingen spijt zouden hebben. Daar lijkt Moore gelijk in te krijgen: nog maar 44 procent van de Amerikanen steunt Trump, 48 procent is tegen hem. Een dergelijke negatieve score voor een president in zijn eerste weken is de afgelopen 70 jaar niet eerder voorgekomen. Het is ook te merken aan de kritiek waarop Republikeinse Congresleden onthaald worden als ze naar hun districten terugkeren voor town hall meetings. Belangrijk punt van zorg is de Obamacare die nu rap ontmanteld wordt maar waar vooralsnog niets voor in de plaats komt. Veel Trump-kiezers realiseren zich nu dat ze zonder ziektekostenverzekering komen te zitten, zoals de voormalige mijnwerkers in West Virgina voor wie de door de overheid gesubsideerde behandeling van hun stoflongen van levensbelang is.
Je zou kunnen zeggen: een beetje dom om daar nu pas achter te komen, maar ja, Donald Trump was de man die tegen het establishment ageerde waar veel mensen in het fly over deel van Amerika ook de buik vol van hadden, en hij beloofde hun de hemel op aarde. America and the forgotten people first! Trump verwoordde hun onvrede over de al dan niet illegale buitenlanders die hun banen zouden afpakken en over het gevaar van de toestroom van islamitische vluchtelingen.
Dat is een ander punt waar president Trump door de mand viel: het inreisverbod voor mensen uit moslimlanden. Allereerst was er de ondoordachte en onwettige manier waarop hij moslims uit Irak, Iran, Syrië, Soedan, Somalië, Jemen en Libië probeerde te weren en waarin hij dus jammerlijk faalde. Maar nog pijnlijker was dat de landen die de voornaamste leveranciers waren van de 9/11 terroristen, te weten Saoedie-Arabië, Egypte, Libanon en de Arabische Emiraten, buiten schot bleven. Naar verluidt heeft dat te maken met de zakenbelangen van Trump in die landen, het toont in ieder geval aan dat de daadkracht van The Donald, die beloofde bikkelhard te zullen strijden tegen het islamitische gevaar, als het erop aan komt geen flikker voorstelt.
Hier in ons land maakt Roderick Veelo zich druk over de bejegening van de zielige Geert Wilders door de ‘vooringenomen en vijandige pers’. Zijn collega bij RTL, Rick Nieman, die met Wilders sprak voor WNL, wordt volgens hem achtervolgd door een inquisitie van collega’s, omdat hij vrijwel geen kritische vragen stelde. Wilders kon inderdaad zonder tegenwerpingen en met de gebruikelijke megafoontoon zijn platitudes voor de kijker opdissen. Zelfs al zou ik het helemaal met Wilders eens zijn, dan ben ik toch wel benieuwd hoe hij bijvoorbeeld Nederland islamvrij denkt te maken en hoe hij de overige punten van zijn programma ter grootte van een A4-tje denkt te realiseren. Is het niet de taak van een journalist, om welke politicus het ook gaat, om daar achter te komen ? Zeker in het geval van Geert Wilders die vrijwel nooit interviews geeft en zich alleen uit in twitterslogans.
Nu was het Arjen Lubach die in zijn televisieprogramma op vermakelijke wijze aantoonde dat Wilders al sedert het begin van zijn komeetachtige carrière als volkstribuun stelselmatig enige onderbouwing weigert te leveren bij zijn met passie beleden ideaal Nederland weer aan de Nederlanders terug te geven. Natuurlijk ook omdat hij tot nu toe groot succes heeft met het exploiteren van het ongenoegen bij een aanzienlijk deel van de Nederlanders en hij bij het vastpinnen op details wel eens ontmaskerd zou kunnen worden als een verkondiger van loze praatjes. Als Roderick Veelo ook maar een beetje journalistenbloed in zijn aderen zou hebben dan had hij er bij zijn collega Rick Nieman op aangedrongen om dóór te vragen, met als terugkerende vraag: hoe dan, mijnheer Wilders ?
En als Roderick Veelo die het zo hartstochtelijk opneemt voor de verguisde president Trump – onder meer door te wijzen op een door hem getekende wet (repeal of the stream protection rule) die de banen van duizenden mijnwerkers zou redden – verder kijkt dan zijn neus lang is, dan zou hij erachter komen dat die wet mijnbouwbedrijven vrij spel geeft om de rivieren te vervuilen (waardoor het leefklimaat van de gewone mensen in die streken alleen maar slechter wordt) maar waarschijnlijk weinig zal betekenen voor de werkgelegenheid. De Amerikaanse industrie heeft steeds minder behoefte aan steenkool, want schaliegas is goedkoper.
Juist in deze roerige tijden hebben we journalisten nodig die doorvragen, die zaken uitspitten, die het de machthebbers en politici het vuur aan de schenen leggen. Hier bij ThePostOnline krijgen de mainstream media er vaak van langs omdat ze zich als lakeien van de politieke en culturele elites zouden opstellen en de zorgen van een flink deel van het volk over de islamitische dreiging en de problemen rond de integratie van vooral Marokkanen en Turken negeren. De oude media hebben zeker steken laten vallen bij het signaleren van het ongenoegen bij veel Nederlanders en bij het kritisch volgen van de boven ons gestelden.
Maar als het gaat om het uitspitten van voor de overheid onwelgevallige zaken en het opkomen voor de belangen van de gewone mensen, oftewel niets en niemand ontziende onderzoeksjournalistiek, zijn het toch nog steeds voornamelijk mainstream media die het voortouw nemen. De belangrijkste speler op het gebied van de onderzoeksjournalistiek is het televisieprogramma Zembla van de VARA, dat aflevering na aflevering de overheid en het bedrijfsleven door de mangel haalt, het ene na het andere schandaal blootlegt. Het wegmoffelen van de gevaren van het kunstgrasrubber, de nalatigheid van de bestuurders bij het uitbreken van de Q-koorts, de bouwfraude, de misstanden bij de Belastingdienst, radicaal-islamitische praktijken in moskeeën, und so weiter.
Het zijn juist de gewone mensen in Brabant die geholpen zijn bij het aanklagen van de falende overheid in de Q-koortskwestie, en het zijn de gewone mensen die hun kinderen op kunstgrasvelden laten voetballen die door Zembla voorzien worden van essentiële informatie die de overheid en chemische industrie wensen te verbergen. Zembla doet al jarenlang het werk dat je van zichzelf respecterende journalisten mag verwachten: de machthebbers hinderlijk volgen met onaangename feiten. Verder is er nog een handjevol journalisten dat zich met onderzoeksjournalistiek bezighoudt, zoals Marcel Haenen bij de NRC die misstanden bij de Nationale Politie voor het voetlicht brengt en onlangs Nieuwsuur-journalist Bas Haan die met zijn boek over de bonnetjesaffaire minister Van der Steur ten val bracht. En onlangs was het wederom Arjen Lubach die in zijn programma liet zien hoe de overheid onder leiding van Mark Rutte de door de aardgaswinning gedupeerde Groningers uitlevert aan de gehaaide advocaten van Shell om zo de vergoedingen voor aardbevingsschade zo karig mogelijk te houden. Hier bij TPO was het stuk van Aysso Reudink over de pensioenleugen (dat er tekorten zouden zijn) trouwens ook een mooi staaltje openbaringsjournalistiek.
De samenleving is gebaat bij dit soort journalisten die achter de facades kijken en de belangen van gewone Nederlanders in het oog houden, wie er ook aan de macht is. Geen journalisten die zich er makkelijk van af maken door Het Kwaad uitsluitend bij linkse deugmensen te situeren. Want misstanden kunnen zich overal voordoen: rechts, links en in het midden. Bij Donald Trump en bij Hillary Clinton, bij Geert Wilders en bij Lodewijk Asscher.
