Het voorstel van VVD-Kamerlid Malik Azmani om ‘de buitengrenzen van Europa te sluiten’ voor vluchtelingen zorgde terecht voor veel kritiek. Ik ga dat hier niet allemaal herhalen, maar het komt erop neer dat zijn voorstel immoreel, onhaalbaar en strijdig met het internationaal recht is. Ook de timing zorgde voor argwaan. Azmani diende zijn voorstel in vlak na het zoveelste lid van de Berlusconi-esque kliek die de VVD is geworden, bleek – hoe ironisch – op onze zuurverdiende belastingcenten te teren. Mijn eerste indruk was dat Azmani’s voorstel wellicht ook te maken zou kunnen hebben met een snood plan van het kabinet om de stekker eruit te trekken vanwege ‘principes’, in plaats van vanwege verantwoording voor tussentijdse electorale catastrofes en zoveel schandalen.
Want we leven inmiddels in een corpsballocratie. Mark Rutte liep ooit stage bij de vader van de gesubsidieerde kasteelbewoner Ard van der Steur. Van der Steur is nu minister. Zo gaat dat ‘invechten’ dus. Maar volgens Azmani moeten we de Europese ‘buitengrenzen’ dichtdoen. Dat is een urgenter probleem dan de nepotistische, hypocriete tsunami die constant vanuit zijn eigen partij over ons heen spoelt.
Nederland zou echter Nederland niet zijn als iemand met een niet-westerse ‘afkomst’ aangesproken wordt op zijn etniciteit zodra hij iets zegt wat niet bevalt. De in Heerenveen geboren Azmani is een Nederlander die zijn sporen heeft verdiend bij de VVD. Hij is volksvertegenwoordiger en draagt als zodanig standpunten uit in de Kamer. Wij kunnen het eens of oneens zijn met Azmani’s standpunten. Zijn Marokkaanse ‘afkomst’ – zijn vader is een Marokkaanse Nederlander – is daarbij totaal irrelevant.
Maar niet voor een deel van zogenaamd ‘progressief’ Nederland. Zoals Rob Wijnberg van de nagenoeg blanke betaalsite De Correspondent. In een tenenkrommend pretentieus, doch weergaloos goedkoop stukje stelt hij dat Azmani geen Nederlander was geweest als zijn voorstel eerder was aangenomen. In de ironische alternative history van Wijnberg – waarin hij de Wikipedia-pagina van Azmani ‘ververst’ – staat onder andere:
“Malik Azmani (Nador, 20 januari 1976) is een Marokkaanse boer. Sinds 17 juni 2010 telt zijn boerderij 32 schapen en 11 geiten. Azmani stond tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2010 op het land schapen te hoeden. (…) Zijn vader is van Marokkaanse afkomst. In de jaren zestig probeerde hij van Nador naar Nederland te komen om te werken als gastarbeider in de Batavusfabriek, maar hij kwam niet in aanmerking voor de miljonairsregeling van de VVD. Onderweg terug ontmoette hij Maliks moeder, die als Syrische vluchteling was opgevangen in de regio. Ze kregen negen kinderen (…) Malik wilde vwo doen, maar is analfabeet.”
Haha, heel grappig. In plaats van Azmani te pakken op zijn belachelijke standpunten doet Wijnberg een moralistische ad hominem – ‘ja maar, hij is zelf een allochtoon’ – verpakt in racistische stereotypes over ‘achterlijke Marokkaanse boeren’.
Mij gaat het niet zozeer om de persoon Wijnberg, maar om mijn droevig stemmende constatering dat daadwerkelijk burgerschap niet bestaat in Nederland. Althans, niet voor sommigen. Zodra Nederlanders van kleur – en ‘kleur’ is meer dan alleen huidskleur, beste lezers – iets zeggen dat niet bevalt worden ze aangesproken op hun ‘afkomst’. Ik moet mij van meestal rechtse types verantwoorden voor Erdogan of de Armeense Genocide als ik iets kritisch schrijf over mijn eigen land, Nederland. En linkse types spreken, weliswaar op een meer welbespraakte toon, politici als Azmani aan op hun ‘afkomst’ als ze met een flutvoorstel komen.
Er is geen verschil tussen de enorme chocoladeletters van kranten die ‘Marokkaan berooft bejaarde’ koppen, maar een Marokkaanse Nederlander die een prijs in het buitenland wint opeens beschrijven als enkel ‘Nederlander’, en Wijnberg’s hersenscheet. Er is geen verschil tussen de racistische term ‘dobberneger’ op rechtse blogs en Wijnberg’s ‘ironische’ stukje waarin hij Azmani in wezen uitmaakt voor ‘dobbermarokkaan’, maar net niet die term gebruikt. Wijnberg verpakt het in meer eloquente taal. That’s it.
Wijnberg-esque figuren zullen nooit de Hugenotische- of Hannekemaaiers-afkomst van, laten we het beestje bij de naam noemen, blanke politici erbij slepen als ze het niet met hem eens zijn. Omgekeerd zullen rechtse types een islamofobe figuur als Hans Jansen nooit aanspreken op, zeg, de Banda-genocide, als hij weer eens de vinger wijst naar ‘de islam’.
Kortom, de ‘linkse’ en ‘rechtse’ rijen sluiten zich wanneer een Nederlander van kleur iets zegt dat niet door de goegemeente wordt gewaardeerd. Kortsluiting en op etniciteit gerichte ad hominems zijn het gevolg. Met andere woorden, het witte maaiveld blijft even hoog.
Maar als ik echt moet kiezen prefereer ik de ‘rechtse’ rakker die recht in mijn gezicht zegt wat hij van mij vindt. Dat is tenminste een vorm van respect. De spreekwoordelijke grachtengordel werpt je af en toe een botje toe. Maar delen in de macht, jou als meer dan enkel je ‘etnische afkomst’ zien? Oftewel, hun eigen hoofd uit hun bips halen en de weergaloos witte, antidiverse, ons-kent-ons stank waarin ze leven ruiken? Ho maar.
