Daar sta je dan weer. Met je rooie potlood plechtig te doen in een stemhokje – dit keer zonder gordijnen. Ik zuig mijn longen vol democratische lucht, vouw het hele stembiljet uit en ga zalig lopen zuchten, alsof ik niet weet wat ik moet doen. Een geil moment, dat stemmen.
Kruisje zetten.
Biljet opvouwen.
En in de gleuf.
Weer in de buitenlucht overvalt me de teleurstelling. Is dit alles? Zo belangrijk. Mijn democratische plicht in een zucht en scheet vervuld. Pfff. Dat moet anders
Sowieso wil ik elk jaar iets kiezen. Maar dan wil ik meer kiezen dan alleen Martijn van Dam – wat ik nu heb gedaan. Ik ben bijvoorbeeld erg voor Paars 3. Dat wil ik kenbaar maken op mijn stemformulier, vandaar mijn stem op de meest Paarse kandidaat van de PvdA.
Ook wil ik iemand weg kunnen stemmen. De zogenaamde rancunestem. Er zijn ontzettend veel mensen die pukkels krijgen van de PvdA. Die moet je een uitlaatklep geven. Hetzelfde geldt voor alle ‘gutmenschen’ die Geert Wilders weg willen jagen.
Vraag drie: wie wilt u terug? Dan zou ik de vakjes van Femke Halsema en Wouter Bos rood maken. Het is dan ook niet de vraag of ze zelf terug willen. Nee, zo werkt de democratie niet. Dan kom je gewoon weer terug. Ik wil namelijk ook Frits Bolkestein terug. Pim Fortuyn. En Mark Rutte.
Ik wil vooral de oude Mark Rutte terug. Die van GroenRechts. Van het sociaalliberale manifest dat hij met mooie Melanie Schultz schreef. Van de vrijheid van meningsuiting. Van de vrijdenkersruimte. Die Rutte, die zo met Femke en Wouter een prachtig paarse combinatie kan vormen, die wil ik terug.
Maar ik weet nog iets beters. Leg gewoon een blanco A4’tje in dat stemhokje. Dan kunnen de mensen zelf opschrijven wat ze willen. Zestien miljoen manifesten voor ‘een beter Nederland.’ Dan mag je ook de hele dag in zo’n stemhokje staan, net zo lang tot je je democratisch orgasme hebt gehad en overgaat tot de orde van de dag.
Marcel Duyvestijn is liefdevol lid van de liefde voor het leven (en van de democratie) www.liefdevollid.nl
