Nog niet eerder een verkiezingscampagne gezien waar het ideaal van divers en inclusief samenleven zo hand in hand gaat met het uitsluiten van politieke tegenstanders. In Rotterdam moet een monsterverbond Leefbaar Rotterdam en FvD buiten het college houden. En in Amsterdam is Forum-lijsttrekker Annabel Nanninga door andere partijen tot ongewenste vreemdeling verklaard. Tussen droom en daad staat het politiek opportunisme hoog opgestapeld.
Hoe ongewenst Nanninga echt is moet natuurlijk blijken uit de verkiezingsuitslag op 21 maart, maar Bij1-lijsttrekker Sylvana Simons heeft deze week verklaard niet met haar in debat te willen. Dat kwam goed uit op een avond in de Rode Hoed met zes potentiële raadsleden. Nanninga was verhinderd.
De goedgebekte Nanninga lijkt me niet alleen een aanwinst voor een debat, maar ook een vervelende tegenstander voor Simons. Of zoals Sylvana het zelf verwoordt: “Het is lastig praten met mensen die er bepaalde ideeën op na houden”. En als het lastig praten is begint Simons er blijkbaar liever niet aan. “Bepaalde ideeën” is doorgaans een eufemisme voor racisme.
Nu kun je veel over Nanninga zeggen, maar niet dat ze racistisch is. Als columnist gebruikte zij in 2014 – toen er een nieuwe serie verdrinkingsdrama’s op de Middellandse Zee dreigde – het woord ‘dobberneger’. De mensen die haar dat nog altijd als racistisch voor de voeten werpen hebben de column ogenschijnlijk nooit gelezen.
Anders hadden ze de venijnige aanklacht wel gezien tegen de lijdzame houding van de Europese Unie in dit drama en de lippendienst van de oh zo sociaalbewogen meute op tv. Die – voor wie het horen wilde – naar de overkant bleef roepen ‘kom maar hier’. En de mensen bleven in de bootjes stappen die de overkant niet zouden halen.
Een ramp aan de rand van Europa gadegeslagen door empathische poseurs en apathische politici. De portee van ‘de dobberneger’ was: wat gaan we doen? Een vraag die nog niets aan urgentie heeft ingeleverd.
Voor wie graag grote woorden gebruikt is het lastig praten met iemand die een neus voor komedianten heeft. Bekende Nederlanders verklaarden zich solidair met een andere groep ontheemden. Syrische vluchtelingen werd persoonlijk onderdak beloofd. Maar op grote woorden volgen hier zelden grote daden. Nanninga nam een vluchteling in huis, maar hing dat niet aan de grote klok.
Het is jammer en slecht voor de democratie dat Simons het debat met misschien wel haar grootste opponent uit de weg gaat. Excuses als ‘met racisten discussieer ik niet’ zijn laf en een teken van zwakte. Bovendien curieus uit de mond van iemand die Gloria Wekker als lijstduwer in de gelederen heeft. Een vrouw die er een strikt racistische beoordeling op na houdt in termen van goed en fout, van schuld en onschuld.
In verkiezingstijd het debat ontlopen doet sterk denken aan de legendarische na-zit van de historische gemeenteraadsverkiezingen van 2002. De grote verliezer Ad Melkert die na afloop de grote winnaar Pim Fortuyn niet wenst aan te kijken, hem uit de weg gaat. Het lijkt er op, dat er bij deze verkiezingen al vóór de uitslag een winnaar en een verliezer is.
