Het tv-klapvee mocht weer kiezen en rekende dit jaar rigoureus af met babbelprogramma’s, afzeik-tv en makkelijke tranentrekkerij. De longlist van de Televisierring, die gisteravond in zijn geheel werd gepresenteerd, leverde een paar verrassende inzichten op. Met zorg gemaakte emo-tv, indringende bildungprogramma’s en empathische documentaire-series domineren de hitlijst dit jaar ten koste van DWDD, Boer Zoekt Vrouw en The Voice.
Bert van der Veer, jurylid van de Nikow-schijf, fulmineert al jaren tegen de uitslagen van de Televizierring, omdat hij meent dat tv-makers meer verstand van televisie hebben dan de kijkers thuis op de bank. De Verelendung van de goede smaak zag de regisseur met de pijp in 2011 geculmineerd in de winst van voetbalpraatprogramma VI in 2o11. Dat was een schande, want dat was geen tv, maar ongescripte stamtafelpraat, mokte Van der Veer.
Hij overdreef, want echte troep komt allang niet meer door de selectie. De meerderheid van het tv-electoraat lijkt genoeg te hebben van primetimepretshows en plat vermaak. In de top vijftien van de jaarlijkse tv-verkiezing gloriëren programma’s waarin (hele en halfberoemde) mensen zich proberen te verheffen door hun ziel bloot te geven of zich voor de camera – in soms geëmotioneerde scènes- over te geven aan hun passie. Over mijn Lijk, Wie is de Mol?, Expeditie Robinson, De beste singer songwriter en Heel Holland Bakt eindigden ver boven geramde tv-hits met een miljoenenpubliek, zoals Boer zoekt Vrouw of Boulevard. Boer zoekt Vrouw, het best bekeken programma van 2012, haalde de top vijftien niet eens meer.
Opvallend waren ook de goede noteringen van programma’s die aan de randen van de avonden geprogrammeerd stonden. De geëngageerde documentaire-reeks Over de Streep en de empathische gevangenisserie Buch in de Bajes passeerden – op respectievelijk plaats 14 en plaats 15 – hijgerige entertainmentshows en middernachtelijke stamtafelshows op de lijst. Pauw & Witteman, Knevel & Van den Brink komen niet voor in de populariteitspolls. Ook De Wereld Draait Door, in 2007 nog winnaar van de gouden televizierring, valt dit jaar buiten de top 15.
We mogen gerust spreken van een trendbreukje. Nederland lijkt doodmoe van afzeik-tv, vals sentiment en geagiteerd gepraat in een studiosetting. We zijn het beu om naar Gordon of andere juryleden te moeten kijken die hulpeloze talentjes beoordelen vanuit hun ivoren draaistoelen (The Voice, ook een winnaar, haalde de longlist niet). De tv-consument wil worden vermaakt met series en spelshows die appelleren aan het dagelijkse leven zonder dat hij daarbij wordt vermoeid met wijsneuzig gebrom.
Nederland kijkt liever naar Divorce, Penoza, Moeder Ik wil bij de Revue of Dokter Tinus dan naar Ranking the Stars, X-factor of Paul de Leeuw. Het lijstje is een tikje braaf en Hollands misschien (Ik Hou van Holland staat er weer wél tussen), maar voldoet op geen enkele wijze aan het beeld van een volk dat week wordt voor sentimenteel vermaak of populistisch geschreeuw.
Nederland heeft, anders dan Bert van der Veer ons wil doen geloven, een fatsoenlijke middle of the road smaak waar je je nauwelijks aan kunt storen.
Op 18 oktober zal bekend worden welk van de volgende drie programma de gouden tv-ring wint: Flikken Maastricht, Divorce en Wie is de Mol?
Die avond mogen de kijkers ook bepalen welke man en welke vrouw zich tot de beste tv-persoonlijkheid van het jaar mag laten kronen. Het rijtje bij de mannen bestaat dit jaar uit: Johnny de Mol, Jeroen van Koningsbrugge (al twee keer winnaar) en de intens fatsoenlijke Art Rooijackers. Bij de dames zijn het wederom de geurloze Wendy (vier keer gewonnen), de professionele Linda de Mol (twee keer gewonnen) en tv girl next door Chantal Janzen (nul keer).
Keurige keuzes. Eén ding klopt niet. Waar is Joris Linssen? Waarom heeft de man van Hello Goodbye nooit iets gewonnen? Dat programma hoort in dit rijtje van goed gemaakte feelgood, maar kwam niet verder dan plek 26.
Dat was de enige schande van deze lijst.
