“Je moet de juiste politieke kleur hebben om bij dat [Boeken]bal aanwezig te mogen zijn. Je mag niet cynisch zijn, je moet empathisch zijn, je moet een idealist zijn, je mag niet rancuneus zijn, je mag geen wrok koesteren, je mag niet jaloers zijn.”
Theodor Holman is niet uitgenodigd voor het Boekenbal en volgens hem komt dat doordat hij niet de juiste politieke kleur heeft. Dat klopt. Het Boekenbal is door en door gepolitiseerd en in handen van de Amsterdamse Kunst- en Cultuur Mafia. Het soort van mensen dat stiekem stond te juichen toen Fortuyn en Van Gogh werden omgelegd en niet kan wachten tot ook Theodor Holman wordt omgelegd want hij schrijft stukjes in ‘verzetskrant’ Het Parool die ‘Nederland kapot maken’.
Hetzelfde soort mensen heeft trouwens ook de macht in televisie- en radioland, in kunstland, in kranten en tijdschriftenland, in theaterland en tot voor kort ook in de politiek. Daarom ook zijn alle festivals, ballen, avonden, nachten, weekenden, oorkondes en prijzen voor door en over journalisten/kunstenaars/schrijvers/acteurs/radiomakers/televisiemakers per definitie politiek en gaan al die prijzen per definitie naar mensen die netjes hebben laten zien dat ze niet cynisch zijn, empatisch zijn, idealist zijn, niet rancuneus zijn, geen wrok koesteren, niet jaloers zijn en, vooral dat, altijd en zonder aarzeling de multiculturele samenleving bejubelen.
Alsof Kader Abdolah zo wordt bejubeld omdat hij goed kan schrijven.
Daarom ook win je als journalist geen Tegel en word je geen Journalist van het Jaar vanwege je journalistiek maar omdat je ‘de juiste toon’ aanslaat ‘mensen een veilig gevoel geeft’ en de juiste wereldvisie en levensopvatting promoot.
Lees: omdat je de juiste links bescheten burgermoraal hebt uitgedragen en je prijs komt ophalen in het voor arrivée journalisten verplichte zwarte overhemd, de bovenste drie knopen open, maar beslist zonder das. Kortom, omdat je altijd netjes doet wat er van je wordt verwacht, als een zeehond die gaat zitten klappen voor een koekje.
Daarom ook krijg je als journalistiek ondernemer gerust vele tonnen subsidie van Stichting Democratie en Media: niet omdat je zoveel bijdraagt aan journalistieke diversiteit en een pluriforme democratie, integendeel, maar omdat je met je journalistieke onderneming helpt de neuzen allemaal in de juiste politiek-correcte richting te houden. Omdat je journalistieke platform de fatsoenlijke roze bellenblaasmachine draaiend houdt. En natuurlijk omdat je uit het juiste intrinsiek hypocriete maar immer zelfingenomen BKB-netwerk komt. BKB is overigens een Latijnse afkorting die staat voor ‘graaisocialisme’.
Ja, je mag dus gerust zeggen dat een bepaald soort mensen de kunst, cultuur en literatuur in Nederland heeft gekaapt. Al sinds 1968. Ze hebben zelfs hun eigen benaming gekaapt: ‘elite’.
Maar sinds een jaar of tien brokkelt de macht van die mensen af. Sinds een jaar of wat zijn de online tegengeluiden groter dan het offline morele gemurmel van achterhaalde media-instituten en dito blanke linkse moralistische bejaarden die, bijvoorbeeld, in Amsterdam-Zuid wonen en zelf liever geen asielzoekers in hun saaie kakbuurt hebben. En sinds een jaar of wat is de status die veel mensen ontleenden aan de macht van die zelfbenoemde elite op sterven na dood.
Een schrijver die niet is uitgenodigd door de elite om een megalomaan zelfbevredigend feestje te komen vieren zou dus niet moeten klagen. Die schrijver zou juist blij moeten zijn ergens niet bij te horen waar nog steeds heel veel mensen wél willen bijhoren, al weten ze niet waarom.
Statusangst is in Nederland nog altijd de belangrijkste drijfveer voor literaire debuten. Dat lees je dan ook terug in hun laffe, inwisselbare en wezenloze werk. Het gemiddelde debuut van een 24-jarige hipster kun je gerust samenvatten met: ‘Hoor ik er nu bij?’.
Een schrijver die niet wordt uitgenodigd voor het Boekenbal is waarschijnlijk één van de betere en leukere schrijvers. Schrijvers die niet worden uitgenodigd voor de policor egotrip van ‘t feestend en drinkend schrijversnarcisme zijn waarschijnlijk schrijvers die écht interessante dingen schrijven.
Schrijvers die niet worden uitgenodigd voor het Boekenbal schrijven kortom dingen die er werkelijk toe doen. Precies wat je mag verwachten van een schrijver.
Als je niet wordt uitgenodigd voor het Boekenbal, geen Gouden Kalf wint, geen Tegel mee naar huis mag nemen en als je werk nooit in een DWDD-pop up museum belandt dan heb je het pas écht gemaakt als schrijver, acteur, journalist of kunstenaar.
Dan kun je tevreden sterven. Dan is het niet onopgemerkt gebleven.
