Politici debatteren over van alles en nog wat, en dat minstens drie dagen per week. Natuurlijk gaat er dan wel eens iets mis. Claudia Ruigendijk betrapt elke week één politicus op een drogredenering. Deze week: Liesbeth van Tongerens (GroenLinks) slip of the tongue in het vragenuur over het bericht dat er nog steeds kleren van uitbuitende Indiase textielfabrieken in westerse kledingwinkels te koop liggen.
Jurkjes en truitjes voor vijf euro, overhemden en broeken voor tien euro: westerse consumenten hebben niet veel geld nodig om er een beetje modieus uit te zien. En daar zijn ze maar wat blij mee, want zo houden ze ook nog geld over voor andere leuke dingen. De Indiase meisjes die de kleding in elkaar naaien, zijn alleen minder blij. De Internationale Arbeidsorganisatie definieert de arbeidsomstandigheden in de textielfabrieken als ‘de ergste vorm van kinderarbeid’. Toch weerhoudt dat winkelketens als C&A, H&M, Diesel en Mexx niet om de kleding uit deze fabrieken massaal te importeren. En dat moest nu maar eens afgelopen zijn, vindt de Tweede Kamer.
Geen woorden maar daden
Gelukkig gaat staatssecretaris Bleker van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie binnenkort op bezoek bij de minister van Arbeid in India om het hier over te hebben. Ook gaat hij met C&A om de tafel. Want deze winkelketen onderneemt al maatschappelijk verantwoorder, maar nog lang niet verantwoord genoeg.
Of die gesprekken iets uithalen, is voor GroenLinks nog maar de vraag. Uitbuiting is in India al verboden, maar vindt desondanks nog steeds plaats. GroenLinks pleit daarom voor een andere strategie: de westerse consument wakker schudden. Want kleding die niemand koopt, hoef je ook niet te maken. Probleem opgelost.
Klinkt leuk en aardig, maar wie moet deze taak dan op zich nemen? De overheid natuurlijk, zegt GroenLinks. De producenten en de consumenten zelf, zegt de staatssecretaris, want ‘dit kabinet is in het algemeen niet voor campagnes ter opvoeding of ter informatie van de consument.’
Schutting
Ja, het kabinet heeft zelfredzaamheid hoog in het vaandel. En dat schiet bij Van Tongeren in het verkeerde keelgat:
De staatssecretaris kan niet alle verantwoordelijkheid over de schutting gooien naar India, de consument en de producent, terwijl hij zelf geen verantwoordelijkheid neemt. […] Er ligt een verantwoordelijkheid bij de producent, maar dan moet de staatssecretaris daar in Nederland ook wat aan doen.
Gelijk heeft ze, want aan een staatssecretaris die geen verantwoordelijkheid neemt heb je natuurlijk niets. Maar gooit hij die wel in zijn geheel over de schutting, enkel en alleen omdat hij vindt dat het niet de taak van de overheid is om consumenten aan te spreken op hun koopgedrag? Nee, Bleker gaat immers niet naar India om vakantie te vieren. En vermoedelijk gaat hij bij C&A ook niet alleen gezellig op de koffie. Van Tongeren maakt zich hier dus schuldig aan een overdreven presentatie van Blekers standpunt, oftewel: de drogreden van de stroman.
Neemt niet weg dat zij mag vinden dat het taak van de overheid is om haar burgers zo nu en dan bij te sturen. Maar de vraag of dat zo is, kan beter wachten tot de volgende verkiezingsstrijd. En dan mogen wij het antwoord geven: wordt het links- of rechtsom?
Dit artikel verscheen eerder op Torpedomagazine.nl.
