Het Amsterdam Dance Event (ADE) was wederom een groot succes. Maarliefst 350.000(!) bezoekers bezochten de diverse feesten en deden weinig meer dan genieten en opvallend vreedzaam zijn. Best bijzonder, want op een gemiddelde zaterdagavond in het ‘gezellige’ en ‘sfeervolle’ Amsterdam is het op het Rembrandt- en Leidseplein net zo vreedzaam als in, pak hem beet, Aleppo of Bagdad. Maar, wat schrijft ‘kwaliteitscourant’ Trouw over ADE? ‘Amsterdam had zo’n cool imago – De dansvloer leek wel een slagveld!’. LOL!
Logisch. Er vielen namelijk doden door drugsgebruik, dan weet je als voor Trouw schrijvende dichtgetikte totaalconservatief uiteraard dat dancefeesten in het algemeen en ADE in het bijzonder een gruwelijk Sodom en Gomorra zijn (bij de meeste Trouw-lezers welbekend) waar de jeugd, met het haar tot oover den ooren, ‘met malende kaken en uitpuilende ogen’ (lol) zichzelf helemaal naar de klote helpt met levensgevaarlijke drugs die vooraf op kwaliteit konden worden getest want conservatieven die CDA stemmen zijn heel realistisch in dit soort zaken en beseffen dat er toch sowieso wel zal worden gebruikt dus kun je maar beter zorgen dat het dan goed wordt gebruikt. Gunst! het lijkt warempel wel alsof die vunzige heupschuddende Elvis de Pelvis weer terug is van weggeweest! Die woeste heupbewegingen zijn een affront voor de Nederlandse burger! Straks gaan vrouwen ook nog een broek dragen!
Nu is het natuurlijk helemaal niet erg dat een courant, ook een papieren omroep Max als Trouw, aandacht besteedt aan het feit dat er doden zijn gevallen door drugs. Natuurlijk, het is hypocriet om te blijven jammeren over een extreem klein aantal dodelijke slachtoffers door drugsgebruik maar het enorme aantal slachtoffers, die vooral uit onschuldige anderen bestaan, door alcoholgebruik systematisch te negeren. En natuurlijk kun je stilstaan bij slachtoffers, ook al zijn het er slechts enkele op een enorme populatie van vele honderdduizenden.
Je kunt zelfs als ‘kwaliteitsjournalistiek medium’, dus ook als Trouw, uitgebreide verhalen schrijven over ‘toenemend drugsgebruik’, ‘slachtoffers door partydrugs’ of ‘stijging van het aantal incidenten door XTC-gebruik’ (lees: mensen die uitgedroogd moesten worden opgenomen maar waarvan de meesten het nu weer prima maken). Helemaal niks mis mee.
Maar een anonieme ‘Kamilla (28)’ citeren als enige(!) bron om aan te geven welke hel die ADE toch is, want er stond namelijk ‘een lange rij bij de toiletten’ (lololol, dat zie je in andere horeca eigenlijk nooit!) en (rofl) ‘de dansvloer leek wel een slagveld’ (lolwut?) om daarmee je drugs- plezier- vrijheid- en moderniteit hatende punt te maken, nee, dan ben je gewoon een kutkrant. Een treurige, tendentieuze, achterhaalde, bescheten, subjectieve, kleinburgerlijke jammerbode voor nietsgunnende middelmatige kruideniers met het intellectuele niveau van de huidige Dagelijkse Standaard-hoofdredactie en de journalistieke diepgang van een eerstejaars hbo-journalistiekscholier.
En ook dát mag!
Leer mij tendentieuze en subjectieve media kennen, haal mij niet aan over actiejournalistiek en punten scoren met subjectieve kreten. Maak me wakker voor een potje ongefundeerd nodeloos kwetsen in tekst en ik ben gelukkig. Hup tendentieuze verhalen, hup tabloidisering van het medialandschap!
Maar noem jezelf, in Godsnaam, dan geen kwaliteitsjournalistiek medium. Sowieso, noem jezelf dan geen ‘Trouw’. Straks krijgen we nog kranten voor en door hoogopgeleide blanke D66-elite die zichzelf ‘Volks’-krant gaan noemen ofzo.
Het citeren van anonieme eenpersoonsbronnen (één bron is geen bron!), die ook nog eens niets feitelijks te melden hebben maar alleen ongeloofwaardige subjectieve waarnemingen doen, is een journalistieke praktijk waarvan normaal gesproken alleen de VIVA zich bedient: anonieme mensen die enórm sterke verhalen vertellen (‘ik heb een spannend dubbelleven als cassiere/hoer/kapster’) waarvan elke beetje serieuze lezer zich instinctief afvraagt of het niet gewoon is verzonnen door de redactie (wat de VIVA betreft: ja, duh! Wat dacht u zelf?).
De VIVA heeft echter een specifieke doelgroep. Het is een ordinair archetypisch kutwijvenblad vol kinderlijke tips en laffe interviews, maar het is beslist geen serieus nieuwsmedium. Zo wordt het dan ook niet verkocht. Het is dus niet erg dat er verhalen worden verzonnen (of dat het merk totaal wordt gesloopt door een volslagen achterlijk online horrorforum voor randdebielen des doods), want de lezer krijgt wat het wil. Prima.
Bij Trouw is dit echter niet het geval. Bij Trouw verwacht je objectieve kwaliteitsjournalistiek, zoals het medium ook wordt verkocht. Geen 18e eeuwse hetze tegen partydrugs die vergeleken met alcohol of tabak nog ongevaarlijker zijn dan suikerklontjes of paracetamol. Een hetze in de vorm van actiejournalistiek (daarop heeft de Telegraaf sowieso al jaren het monopolie), die ook nog eens niet wordt onderbouwd maar wordt geschraagd door oncontroleerbare paniekmeninkjes die evengoed toepasbaar zouden zijn op elk willekeurig avondje stappen.
Schaam je Trouw! Schaam je diep! En verder belde 1989 met de vraag of ze hun angst voor de onbekende ‘partydrugs’ terug mogen.
Het is dat ik die, al even dichtgetikte en hoogbejaarde, Raad voor de Journalistiek niet erken anders had ik mijn klacht zeker in zesvoud (dat moet) op print (dat moet) ingediend teneinde dertien weken te wachten op een beslist niet bindend oordeel (namelijk: ‘Foei!’).
Enfin, schoenmakers in de journalistiek: wat is er toch met uw leesten gebeurd? Dat de courantenoplages even hard dalen als het vertrouwen van de PvdA-kiezer in zijn partij wil toch nog niet meteen zeggen dat er dan maar zonder leest kan worden geschoeid?
Morgen in Trouw: Den jeugd: nozems en beatniks, zoo groeien zij op voor galg ende rad! – ‘Men ziet de Hollandsche jeugd den heupen schokken als palingen, de armen woest zwaaiend als waren zij bezeten door den duivel zelve. Een rage die is komen overwaaien uit de Vereenigde Staaten, alwaar men de animale inborst de vrije loop kan laten op de zondige, beestachtige klanken van wat men placht te noemen: jazz’
* De kwetsende grappen in deze column zijn mede mogelijk gemaakt door Huub Bellemakers & Jeroen Weghs.
