Ebru Umar schrijft columns, en is bedreigd. Of beter gezegd: Ebru Umar, met Turkse ouders, schrijft colums, waarin ze soms onaardige dingen over Turken en Turkije zegt. En vooral veel Turken bedreigden via twitter enzovoort de columniste Ebru Umar. Of nog beter gezegd: vooral Turkse jonge mannen scholden per twitter. ‘Pleeg zelfmoord, kankerlelijke hoer!’ Want Ebru Umar heeft geen respect voor de Turkse traditie en de Islam. ‘Vieze vuile kankerkankerlelijke hoer hang jezelf op please’.Het woord ‘kankerlelijk’ is blijkbaar populair in kringen van Turkse jonge mannen. Het woord ‘hoer’ ook. In de Turkse jongemannentraditie betekent ‘hoer’: een vrouw die zegt en doet wat ze wil.
‘Vuile kk hoer achter je telefoon durf je wel kom hier zo praten dan voor mij sla ik al je tanden eruit.’ De Turkse jonge man achter deze laatste dreigtwitter heeft vaker met dit bijltje gehakt: kankerkankerhoer kort hij routineus af tot kk hoer. Ik zou zeggen: schrijf dan gewoon ‘kkh’, dat had Ebru ook heus wel begrepen.
Wat verder aan de dreigtwitters tegen Ebru Umar opvalt is het grote aantal spelfouten, zelfs als je bedenkt dat het boos op een mobiel is ingetikt. Dat klopt, veel Turkse jongemannen doen het niet goed op school. Er bestond een tijdje een multicultureel vooroordeel dat Turken het wel beter deden dan Marokkanen, in het onderwijs. Ik heb dat zelf ook een tijdje gedacht. Niet waar. De schoolresultaten van Turkse jonge mannen zijn niet opvallend beter dan van Marokkaanse jonge mannen. De reden dat wij Turkse jonge mannen instinctief hoger inschatten, is dat zij minder overlast geven. In Turkse gezinnen wordt namelijk keihard opgevoed. Normen en waarden, op zich prachtig. Maar Turkse normen en waarden zijn vooral geschikt voor Turkije.
Met als gevolg dat Ebru Umar, omdat ze vrouw is en een grote mond heeft, keihard wordt gecorrigeerd door iets te goed opgevoede Turkse jonge mannen. Ebru Umar moet terug onder het Turkse juk. Ze moet haar plaats kennen. Ebru Umar mag niet naars zeggen over de Islam, de ramadan en zeker niet over Turkse mannen, de heren der schepping en de koning van ieder gezin. En daarom voelden vorige week tientallen Turkse jonge mannen zich genoodzaakt Ebru Umar een kh te noemen, of een kkh, of een lelijke kkh. Hun vaders zouden zoiets nooit schrijven, maar misschien denken ze het wel.
Mehmet, met je dreigtwitterers, moet je nou eens luisteren. Mehmet, ze hebben jou thuis verteld, 100.000 keer, dat Turken de beste mensen zijn met het beste geloof, het mooiste land, en de gehoorzaamste vrouwen. En Mehmet, dat geloof jij. Dat is er ingepompt, misschien zelfs ingeslagen. Dus Mehmet, die thuis helemaal nooit kanker of hoer mag zeggen, als iemand dan iets naars over Turkije zegt, word jij razend. Want als Turken niet de beste mensen ter wereld zijn, wat heb jij dan nog om trots op te zijn?
De klassieke ultra-nationalistische Turkse macho-opvoeding, in Nederland toegepast, is niet zonder gevaar. Ik verwacht niet dat Ebru Umar vermoord gaat worden, al weet je dat nooit. Maar klassieke Turkse normen en waarden gaan niet samen met vrijheid van meningsuiting. Niet daar, niet hier. Dan kan je het hebben over de Islam, cultuur, en geschiedenis, maar soms denk ik dat het eigenlijk veel simpeler is: Turkse mannen worden beledigd geboren.
Deze column werd eerder uitgesproken in AVRO Vrijdagmiddaglive op radio 1.
