Het is alsof de duvel er mee speelt: daags na dit briljante stuk van Ronald Mulder, waarin glashelder wordt uitgelegd wat er écht aan de hand is in de ontbindende bananenmonarchie Nederland, komt het CPB met een notitie om zpp’ers niet alleen te criminaliseren als belastingplunderende voordeeltjesjagers maar ook om ‘foei!’ te roepen. Want zzp’ers ‘vinden het aantrekkelijker om ondernemer te worden, dit geeft meer vrijheid’ wat, uiteraard, door de ‘individualisering’ komt. En dat mag natuurlijk niet!
Het was tijdens Het Grote Babyboomersberaad eind jaren zestig, waarin de blauwdrukken van paradijs Nederland heilstaat-verzorgingsstaat werden vervolmaakt, nadrukkelijk niet de bedoeling dat mensen zichzelf buiten het systeem zouden plaatsen. Dat zou lijken op ‘individualisering’ en dat past niet in de socialistische opvattingen van een maatschappij waarin iedereen egalitair zijn bek dicht houdt, doet wat de baas zegt en daarna meer dan de helft van zijn loon afdraagt aan anderen die misbruik maken van het systeem (‘slachtoffers’) of de boven het systeem gestelden die nou eenmaal recht hebben op een beetje meer dan de ander, belangrijk als ze zijn.
Nee, ‘individualisering’! Dan is straks niemand nog ‘solidair’! Op die manier stromen de pensioenpotten niet langer jaarlijks vol waardoor de toekomst er voor de babyboomers verschrikkelijk uitziet: geen vut meer met 55! Geen door anderen aangevulde oudedagvoorzieningen! Niet langer onbeperkt studeren op kosten van de staat! Nie wieder in de ww hangen en uitkering na uitkering besteden aan ‘vrijwilligerswerk’ of het runnen van een ‘weggeefwinkel’. Vreselijk! Een niet werkende solidariteit (lees: geen anderen die voor mij de schaapjes op het droge trekken), dat is een gruwel! Een affront! [eindredactie, gaarne hier voor Volkskrant-lezers de betekenis van ‘affront’ opschrijven, BB]
Dat solidaire syteem der heilstaat kortom staat of valt met al dan niet onvrijwillige samenwerking en gedwongen belastingafdracht. Zo werkt nou eenmaal de sociaal-democratie: samen voor elkaar en hoe minder mensen hun eigen weg gaan, succesvol worden, zelfstandig gaan denken of niet langer afhankelijk zijn van het systeem hoe beter.
Vandaar ook dat ‘individualisering’ (een belangrijke en onmisbare ontwikkeling in elk mensenleven waardoor de mens in staat is zich voortdurend te blijven ontwikkelen) altijd een heel vies woord is geweest. Net als ‘vrijheid’, een concept dat, het CPB zegt het nu ook, vooral een symptoom is. Een bijwerking, een randverschijnsel van de individualisering. Wie vrijheid zoekt zal moeten individualiseren, wie individualiseert is niet langer ‘solidair’, dus ‘onverschillig’, heeft ‘te weinig empathie’ en is derhalve infaam, abject en subversief.
Zoals ook Erich Honecker al wist kun je subversieven maar het beste onderdrukken door demonisering, criminalisering, ontmenselijking, uitsluiting en staatsdwang. Zie ook: Stasi, de & Opstelten, Ivo danwel Teeven, Fred.
Zzp’ers zijn bij uitstek de subversieve elementen in de samenleving. Zij hebben zich immers niet laten bangmaken door calvinistische jammerverhalen over mislukking en paniekzaaierij over zekerheid, vastigheid, veiligheid, structuur en risicoloos leven met behoud van hypotheekrente-aftrek en twee-onder-één-kap. Zij hebben ‘het onhaalbare’ nooit als obstakel gezien, ook al werd het ze wel als obstakel in de weg gelegd, en laten zich niet langer wijsmaken dat vadertje staat als vangnet onder het vangnet, onder het vangnet, onder het vangnet dat onder het vangnet hangt moet fungeren, omdat over een koord lopen zonder de zekerheid van vangnetten nou eenmaal een veel grotere uitdaging is.
Derhalve een bevredigende uitdaging.
Zzp’ers dus, volk dat openlijk risico’s neemt. Volk dat, in weerwil van duffe doffe dwaze ellendige linksige indoctrinatie via onderwijs en omroep openlijk kiest voor risico’s en vrijheid. Volk dat blakend van werklust, en nog beter: werkplezier, hoog boven het maaiveld uitstijgt, tot ver, mijlenver voorbij de zeisen, en de intrinsiek individualistische geneugten als talent, passie en drive gloedvol omarmt.
Zzp’ers houden van hun werk. Het werk is hun leven. Ze werken noch om te leven en leven noch om te werken, het zzp-bestaan is zuiver monistisch van aard: werken en leven zijn één. Ze zijn nimmer los van elkaar te denken, kunnen niet los van elkaar bestaan.
En dát mag dus niet. De bedoeling was namelijk dat werken verschrikkelijk voelt, zweet des aanschijns. De bedoeling was van begin af aan dat men besef had van het feit waardeloos te zijn, besef had van de onmogelijkheid ooit boven zichzelf uit te kunnen stijgen. Besef had van het feit dat anderen, de uitverkorenen, ergens waren waarvan men wist het nooit te kunnen bereiken. De Olympus (en de Parnassus), onbereikbaar, onbegaanbaar verboden terrein voor de middelmatige burger. De muze is bestemd voor de goden op de Olympus, de goden op de Olympus bepalen uw lot. Laat alle hoop varen, ere zij Hem in de hooge, amen. Alle kabouters nu buigen.
De bedoeling was dat de mens zo’n hekel had aan werken dat het om half tien in plaats van om negen uur beginnen en het om half vijf huiswaarts keren in plaats van om vijf uur als deugd werd gezien. De bedoeling was dat de mens zou uitzien naar het weekend, op woensdag zou grappen over ‘de week doorzagen’ en van vrijdagavond tot zondagavond zich zou onderdompelen in ‘t ‘vermaak’ op de televisie, het favoriete wapen van zedenmeesters en tirannen, de totem van De Boze.
Werk, het moest de algemene gedeelde vijand zijn. De burger, beter weten deed hij niet, werd geacht het hele jaar in staat van oorlog te verkeren met zijn werk, in augustus drie weken onderbroken voor een wapenstilstand met vouwwagen in Frankrijk, voor altijd op zoek naar een mogelijkheid het werk in de flanken te kunnen aanvallen.
Kantjes eraf lopen, snor drukken, een half uur extra overwerk declareren. Extra kokosmakroon bij het wit porseleinen kopje percolatorkoffie en nietjes, pennen, kopieerpapier van de zaak achterover drukken om mee naar huis te nemen.
De Grote Eeuwigdurende Oorlog tegen Arbeid. In het Latijn: ‘Ambtenaar‘.
Maar het is mislukt. De grote babyboomersplannen voor de heilstaat en het verzorginsgparadijs zijn in duigen gevallen. De mens bleek niet te kunnen voldoen aan de onmenselijke voorwaarden van de maakbaarheid, de generatie van blauwdrukkers bleek een generatie van verraders, graaiers en zakkenvullers, het luchtkasteel werd gebouwd op drijfzand. De stank van de ontbindende samenleving komt uit het rottende drijfzand omhoog, als een alles verstikkende deken vult bedompte lucht de loze ruimtes van de lege beloftes.
Wanhopig vluchten de gegeselden en geslagenen, richting de vrijheid.
Op naar de repressie! Als het volk niet wil luisteren dan maar voelen. Het is nu of nooit: sla neer die opstand der subversieven! Controle! Maak ze bang, zaai paniek, jaag ze op, mat ze af, put ze uit, tot ze met hangende pootjes keren en met de staart tussen de benen, wenend en schreiend, vloekend en tierend, zich verzetloos neder vlijen in de vaderschoot van Vadertje Staat.
Het rapalje. Die vrijheidfundamentalisten! Fetisjisten der vrijheid van meningsuiting, bohemiens, dispar vulgo. Ze hebben toch al cake? Willen ze nu ook nog brood? Wee gij ondankbaren! Restjes voor de honden, zelfs dat nog teveel voor jullie! Scheer je weg, diletante parvenu’s! Terug in het hok!
Beknotting. Paal en perk. Aansnoeren. Teugels aantrekken. Verstikken. Inbinden. Knevelen. Bezuinigen. Structureren.
Systematiseren.
Systematisch.
Systeem.
Reset.
‘Welkom terug in de machine. Waarmee kan ik u van dienst zijn? Voert u alstublieft uw Burgerservicenummer in. Blijf waar u bent. Een scanauto is naar u onderweg.’
