In naam van innovatie zou de taxidienst van niet-gelicenseerde chauffeurs, UberPOP, op termijn wel eens kunnen worden gelegaliseerd. Dat zei staatssecretaris van Verkeer Wilma Mansveld (PvdA) vrijdag tegen BNR. Ze deed haar uitspraken in reactie op het klemrijden van een paar uberPOP chauffeurs door reguliere taxichauffeurs. Natuurlijk mag klemrijden niet en is het bedreigend. Maar Mansveld is in hoge mate naïef als ze zich niet kan verplaatsen in de reactie van de taxichauffeurs. Want het is haar beleid dat juist de meeste agressie oproept, niet UberPOP.
Het systeem van Uber is op zijn zachtst gezegd verwarrend, omdat de klant niet wordt meegedeeld dat de goedkoopste optie UberPOP bestaat uit snorders, terwijl de optie met taxichauffeurs al snel twee maal zo duur is. Ieder vervoer is te regelen met een gebruikersvriendelijke app op de mobiel en de betaling wordt per creditcard gedaan.
Wat Mansveld wegzet als innovatie is niets meer of minder dan marktvervalsing. Om met een taxi te mogen rijden heeft de ondernemer een taxivergunning nodig, de chauffeur een diploma, een verklaring omtrent gedrag, een medische verklaring, een chauffeurskaart, een boordcomputer en de auto waarmee wordt gereden moet beschikken over een vergunningsbewijs. Voor het oppikken van klanten in steden is veelal ook weer een vergunning nodig.
Wat is dan de ‘innovatie’ van UberPOP waar Mansveld het over heeft? Dat straks de bureaucratie wordt ingeperkt? Nu is de praktijk dat taxichauffeurs regelmatig worden gecontroleerd en UberPOP-chauffeurs nauwelijks worden aangepakt. Het enige wat zij hoeven te doen is zich online aan te melden. Dus we hebben een gecontroleerde, zwaar gereguleerde taxichauffeurs en snorders die officieel strafbaar zijn, maar officieus alle vrijheid hebben. Of de laatste groep belasting betaalt, kun je met recht betwijfelen.
Ondertussen haalt Mansveld de duimschroeven bij taxichauffeurs nog eens flink aan. Zij moeten beschikken over een ‘dossierhoudende’ boordcomputer. Die houdt exact bij waar de taxi zich op welk moment bevindt en die gegevens kunnen door allerhande controleurs worden bekeken. Een officiële taxichauffeur heeft gelijk een crimineel als het ware een enkelband om, want er zou eens een gereden kilometer niet worden opgegeven.
De taxichauffeur die zijn vergunning om te werken, de Taxipas, wil verlengen moet nog eens ondertekenen daadwerkelijk de dossierhoudende boordcomputer te gebruiken en akkoord te gaan met algemene voorwaarden. Dat laatste is een subtiele truc om bovenop het wettelijk kader nog aanvullende regels op te leggen.
Ondertussen is het verhaal van de boordcomputer een dramatisch dossier van niet goed functionerende computersystemen geleverd door bedrijven, waarvan er diverse al failliet zijn. Ook blijkt het systeem zo te zijn opgezet dat de Inspectie Leefomgeving en Transport pas in 2016 controles kan uitvoeren. Dit is het volgende ICT-debacle.
Dat Mansveld openstaat voor innovatie valt toe te juichen. Dat de regels voor taxichauffeurs opnieuw tegen het licht worden gehouden is logisch, want het is nu wel erg bureaucratisch. Ook de opgelegde digitalisering met een boordcomputer is duidelijk een mislukking. Een app als Uber is een beter alternatief net als de wel legale variant Taxify. Maar verwar snorders niet langer met innovatieve mogelijkheden. Want dat soort innovatie regel je als overheid direct door gewoon een level playing field te creëren.
