Sommige mensen hebben alles mee. Mr. dr. Thierry Baudet is zo iemand. Hij is jong, knap en geleerd. 31 jaar, historicus, jurist en gevierd publicist. De vaderlandse media liggen aan zijn voeten. Zijn pamfletten zijn zo mogelijk nog aantrekkelijker dande auteur zelf. Een nieuwe generatie denkers alsBaudet maakt de saaie wetenschap sexy. Dat is mooi meegenomen.
Wat Baudet ook mee heeft, is de tijdsgeest. Zijn denkbeelden over Europa sluiten naadloos aan bij wat het morrende volk in toenemende matelijkt te vinden van ‘Brussel’; het tegenovergestelde van sexy dus. Dat komt goed uit. Baudet cum suis bezorgen ‘Eurobashers’ intellectuele vrijwaring. Jan en Truus maar ook Geert en Emile voelen zich hierdoor ook een beetje promovendus in de polder wanneer ze zich weer eens borrelend beklagen over die zakkenvullers in Brussel.
Een schat aan theoretische bagage maskeert een gebrek aan realiteitszin. Karl Popper en zijn falsificatietheorie koppelen aan Europese integratie – zoals Baudet onlangs deed bij RTL Nieuws– wijst op een langdurig verblijf in de studeerkamer. Die biedt dezelfde veiligheid als de heiligverklaarde natiestaat, achterhaald weliswaar maar een prettige vluchtheuvel voor angstige mensen die de weg niet durven over te steken. Als Tilburg je belangrijkste referentiekader is, blijft geografische falsificatie in ieder geval uit.
Poppers falsificationisme beschrijft hoe wetenschap zou moeten werken, maar niet hoe ze daadwerkelijk werkt. Eurocritici lijden aan een soortgelijke kwaal. Gratuit schieten vanuit de luie stoel of de studeerkamer; het is altijd prijs in de kermis der clichés. Het ontevreden volk moet bediend worden. U vraagt, wij draaienin de hyperige hyperventilatie-democratie. Het is prachtig verbaal vuurwerk.Je steekt het aan en vlak voordat het ontploft, ren jeweg. Het moet niet kloppen, als het maar knalt.
In het artikel op de RTL website tracht Baudet een reeks vermeende waarheden samen te smelten tot een granaat die vervolgens van achter hetbureautje het boze, bange land wordt ingeslingerd. Kaboem! Voorstanders van de EU hebbengeenenkel argument, de Europese bevolking wijst verdere integratie af, Brusselse systemen lopen vast. Niks werkt, want het is alles of niks. Popper wordt er plots bijgehaald om de EU op academisch verantwoorde wijze bij het oud vuil te zetten als een project van idealisten, of nog erger, van eurofielen. Zo, weer een rotje afgestoken.
Heel even wilde ik reageren. Om de verworvenheden van Europa nog eens op te sommen,met wervende cijfers en feiten. Maar ik trapte er gelukkig niet in. Egoïstisch eigenbelang of elitair idealisme? Dat was weer zo’n mooie bom geweest. Net op tijd besefte ik mij: hetgaat helemaal niet om de inhoud, het gaat om de knal. En dan van veilige afstand op weg naar het volgende filosofische vluggertje. Daar moet je natuurlijk wel voor doorgeleerd hebben.
Boem!
