Meer blauw op straat’ is een veel gehoorde roep als het gaat om veiligheid en ordehandhaving. Opvoeren van het aantal surveillerende agenten zou een preventieve werking hebben. Maar is dat wel zo? Het wemelt nu al van het blauw op straat; het lijkt wel of elke tiende man of vrouw op straat een gezagdrager is. Want ook parkeerwachters, securitymensen en andere blauw gekostumeerden duiken op in het straatbeeld. Stuk voor stuk tandeloze tijgers en dat weet iedereen.
Ze kunnen weinig anders dan hun bonnenboekjes gebruiken of sommeren op te hoepelen. Vanwege het gebrek aan bevoegdheden van onze dienders is blauw eerder een uitlokkende kleur geworden, dan een afschrikwekkende. Vergelijk het met docenten op school: je kan ze lekker treiteren want ze mogen toch niks terugdoen.
Weekdierenpolder
Als Nederland niet verder wil versoften tot een weekdierenpolder, zal er op korte termijn wat moeten veranderen. Niet door meer blauw op straat, ook niet door meer regeltjes, maar door handhaving. Compromisloze handhaving van datgene wat we met z’n allen hebben afgesproken. En zonder politiestaten te willen verheerlijken, dat zéker niet, pleit ik voor een nieuw type Mobiele Eenheid. Geen agenten die doorgaans gewone politietaken uitvoeren en daarnaast een ME-specialisatie hebben, zoals nu het geval is. Maar speciaal opgeleide eenheden, die vliegensvlug kunnen uitrukken, vervolgens met ruime bevoegdheden mogen optreden en daarna weer onzichtbaar verdwijnen.
Het is de snelle, lenige uitval ‘vanuit het niets’ die indruk maakt. Mensen die rottigheid van plan zijn, moeten altijd beducht zijn op het risico dat ze al in arrestantenwagens zitten voordat ze goed en wel begonnen zijn. In delen van Turkije, maar ook in bijvoorbeeld een stad als Sao Paolo, bestaan ME-achtige brommerbrigades die razendsnelle acties uitvoeren en daar heel succesvol in zijn. Door hun wendbaarheid kunnen ze elk steegje in. Arrestantenwagens staan in tweede linie paraat.
Nodeloos geweld
Met dit standpunt pleit ik absoluut niet voor nodeloos geweld, maar voor resoluut en doeltreffend optreden. Liefst binnen een opgerekt kader van omgekeerde bewijslast. Met andere woorden, als de overheid aantoonbare aanwijzingen heeft dat men iets van plan is, mag de verdachte het tegendeel bewijzen. Zodoende worden de verdachten niet meteen weer vrijgelaten, zoals nu tot frustratie van iedereen vaak het geval is. Met een dergelijke kordate handhavingsaanpak zijn we ook helder ten opzichte van allochtonen. We discrimineren immers niet: iedereen die rottigheid uithaalt staat hetzelfde ingrijpen te wachten. Daarnaast zullen we moeten blijven bouwen aan een samenleving die nu eenmaal multiculti is geworden, met gelijke kansen voor iedereen. Een andere weg is er niet.
