Me toch maar even gewaagd aan Van Muiswinkel’s Van Zon op Zaterdag (zaterdag, 21:25 uur, Ned1). Aangezien de kijkcijfers in een week tijd met 200.000 stuks zijn gekelderd is het analyseren van dit Vara-zaterdagavondprogramma de moeite vast wel waard. Bovendien schijnt het enorm beledigend en kwetsend te zijn voor de rechtse medemens. Dat is altijd leuk, programma’s die beledigend en kwetsend zijn.
Maar dat beledigen en kwetsen viel tegen. De creatie Van Zon is behoorlijk mislukt, Van Muiswinkel onwaardig zelfs. Die had natuurlijk gedacht dat na zijn eclatante succes met de Janmaat-persiflages in de jaren negentig het persifleren van rare rechtse mannetjes een koud kunstje blijft. Verkeerd gedacht: meneer Van Zon is niet alleen erg flauw, meneer Van Zon is vooral niet persiflerend, ironisch, beledigend en kwetsend genoeg. Als je een rechts populist wilt neerzetten ga dan ook over the top. Het lijkt er nu meer op dat Van Muiswinkel gas probeert te geven met zijn voet op de rem.
Dat geldt trouwens voor meer items in het programma: een televisiekok persifleren is leuk zolang het een persiflage is, maar een televisiekok natuurgetrouw nadoen zonder verdere ironie levert gewoon een televisiekok op.
Zaterdagavondcabaret
De elementen die wél leuk zijn in dit typische zaterdagavondcabaret zijn dan ook de grappen die verder niets met rechtse politieke van doen hebben. Het zijn de Koefnoen-typetjes en de sneren naar televisieland. Cabaret zoals we dat kennen van, juist, Koefnoen dus.
Van Zon op Zaterdag komt 15 jaar te laat, duurt zeker twintig minuten te lang en is onbedoeld ironisch. Cabaret dat onbedoeld ironisch is, is dodelijk cabaret.
Deze column verscheen eerder in weekblad Revu.
