Nu het stof van het verkiezingscircus weer is neergedaald kan er in Den Haag overgaan worden tot de orde van de dag: in de besloten Haagse sociëteit bedisselen wat men goed vindt voor het land, ongeacht wat de meerderheid van de burgers ervan denkt. Cijfermatig is er wel wat duidelijk geworden, het kabinetsbeleid van Rutte 2 is keihard afgestraft want van de 79 zetels die VVD en PVDA samen hadden zijn er nog maar 42 overgebleven.
Bovendien is Wilders, met zijn larmoyante gebral over Het Volk dat hij vertegenwoordigt, voor schut gezet nu maar 10 procent van de stemgerechtigde Nederlanders zich achter hem schaarde. Het leek ook of de wil om te winnen bij hem ontbrak, tijdens de verkiezingsdebatten figureerde hij als een uitgebluste acteur die voor de zoveelste keer zijn monoloog over islam, massa-immigratie en Nederland weer van ons afstak. Terwijl Mark Rutte, die kennelijk ooit in een bak met cocaïne is gevallen, blaakte van de energie en het zelfvertrouwen. Hij won niet alleen met gemak het EenVandaag-debat van Wilders, hij kleineerde en ridiculiseerde hem: “Oh, er komt geen koranpolitie ! Het is gewoon een nepbelofte!”
Ik kreeg een beetje medelijden met Peroxideblonde Geert. Maar mijn deernis gaat toch vooral uit naar de Nederlanders die hun gerechtvaardigde onvrede over immigratie, integratie en de aftakeling van de zorg laten vertolken door een uit hysterische slogans en verzengende haat opgetrokken stripfiguur die niet eens de macht zou willen hebben omdat schreeuwen vanaf de zijlijn electoraal profijtelijker is. Die anderhalf miljoen Nederlanders verdienen beter. Ik ben het eens met Joris Luyendijk die schreef dat je nog geen racist bent als je meent dat een open en op gelijkheid gebaseerde samenleving geen honderdduizenden mensen kan absorberen uit sociaal-conservatieve landen zonder enige ervaring met gelijkheid of openheid. Of dat je geen enge nationalist bent als je vindt dat Europese Unie in zijn huidige vorm te weinig democratie biedt en niet geschikt is om de verzorgingsstaat zoals we die hier kennen overeind te houden.
Maar ondertussen blaffen de honden, de (verkiezings) karavaan trekt verder en doen ze in Den Haag waar ze goed in zijn: pappen, nathouden en wezenlijke zorgen van de bevolking negeren. Kabinet Rutte 2 mag dan een rode kaart hebben gekregen van de kiezer, Rutte 3 zal het conservatieve (VVD) wegkijk- en afbraakbeleid van de afgelopen jaren waarbij de samenleving louter als een economisch model gezien wordt kunnen intensiveren nu bijrijders CDA en D66 nog minder tegenwicht zullen bieden dan de PVDA.
Gelukkig verrijken Thierry Baudet en Theo Hiddema het gortdroge parlementaire landschap met een fris tegengeluid naast de vleesgeworden megafoon Geert Wilders. Het scherpzinnige en dikwijls ook komische duo zal de Haagse regenten er voortdurend aan zal herinneren dat hun manier van politiek bedrijven geen ene moer met democratie te maken. Zoals bouillon waarover een kip gevlogen is geen kippensoep is, zo is een particratie die voorgeeft het volk te vertegenwoordigen geen democratie.
Aysso Reudink schreef hier dat er een vreedzame revolutie aan te pas zal moeten komen om van Nederland een echte democratie te maken. Daar lijkt het wel op. Ook al heeft het kabinet Rutte 2 maar weer eens een staatscommissie ingesteld (onder leiding van de VVD-regent Johan Remkes) om te onderzoeken of ons parlementair bestel herziening behoeft. De partijkaste heeft er echter geen enkel belang bij om de eigen machtspositie op te geven, dus daar hoeven we weinig van te verwachten. Denk ook aan de tijd (2005) dat de grote democraat kereltje Pechtold als minister van bestuurlijke vernieuwing werd kaltgestellt en er vooral in slaagde zichzelf volkomen belachelijk te maken. Vandaar ook dat hij tegenwoordig, als het gaat over echte democratie, zich vooral laat kennen als een tegenstander van referenda.
Dus ja, de Bende van Baantjesjagers zal uit Den Haag verjaagd moeten worden, wil het hier ooit tot volkssoevereiniteit komen zoals in Zwitserland. Probleem is alleen dat de Nederlanders door de eeuwen heen nooit zo revolutionair gezind zijn geweest. Eind achttiende eeuw slaagden de patriotten (weer helemaal en vogue tegenwoordig, die naam) er alleen maar met Franse hulp in voor een paar jaar de Oranjes en de regenten van de troon te stoten. Maar na het vertrek van de Fransen in 1815 was het weer business as usual met de Oranjes en de regenten aan de macht.
Toen het revolutionair elan Rusland in vuur en vlam zette dacht de socialist Pieter Jelles Troelstra in 1918 dat Nederland ook rijp was voor een omwenteling, maar zijn onbeholpen poging het volk tot opstand te bewegen ging de geschiedenisboeken in als de Vergissing van Troelstra.
Al zijn Nederland en revolutie moeilijk te combineren, ik geef de moed niet helemaal op. Wie weet, als de frustratie over de kaste van partijpolitici hoog genoeg oploopt knapt er ineens iets in die befaamde Hollandse nuchterheid. Tenslotte hebben we ook ooit de Spanjaarden, die het van God gegeven recht claimden hier de baas te spelen, het land uitgejaagd.
