Dat het afvoerputje niet zichtbaar is, betekent nog niet dat het niet goed is te weten wat voor vuil er zich in ophoopt. Het vergelijken van vicepremier Lodewijk Asscher met de nazi-kopstukken Wilhelm Stuckart en Reinhard Heydrich door de website Krapuul laat zien hoever ook links-extremisten gaan bij het demoniseren van hun politieke tegenstanders.
Als u met enige regelmaat mijn stukken leest op Joop leest, weet u dat ik zelden een blad voor de mond neem. Geloofsextremisten, PVV-racisten, VVD-graaiers, crimineel straattuig, ik geef ze graag een stevige veeg uit de pan. Daar staat tegenover dat u in de reacties en/of op Twitter mij regelmatig flink aanpakt. Zolang dit niet ontaardt in bedreigingen of ordinaire scheldpartijen, heb ik daar geen enkele moeite mee. Uitdelen en incasseren, het hoort erbij anno 2013 en als je niet tegen een stevig debat kunt, get out of the kitchen.
Maar je kunt ook te ver gaan.
Schrik niet, de rest van dit artikel wordt geen klaagzang over hoe slecht ik word behandeld op het internet en hoezeer dit mijn dagelijkse leven beïnvloedt. Dat is niet zo en dat doet het niet. Ik laat dat soort artikelen graag aan andere columnisten over die achter elke verwensing een bedreiging en achter elk artikel waarmee zij het niet eens zijn een islamistisch, blindlinks of domrechts complot zien. Nee, dit stuk wordt – godzijdank, zult u verzuchten – geen persoonlijke afrekening.
Op Twitter heb ik de redactieleden en vaste reageerders van het extreemlinkse haatblog Krapuul allang geblockt. Ik was snel klaar met hun gescheld, persoonlijke aanvallen (mij noemen de Krapulers steevast ‘massamoordverheerlijker’ omdat ik ooit tweette dat Al-Qaida met wortel en tak moet worden uitgeroeid) en antisemitische ondertoon. Zoveel mogelijk negeren, dacht ik, dit soort ranzige websites zijn de prijs die we nu eenmaal moeten betalen voor één van de grootste goederen in onze democratische samenleving: de vrijheid van meningsuiting. En nog een zacht prijsje ook, want zij bevinden zich over het algemeen ver in de marge van het publieke debat en zolang iedereen ze negeert, blijven ze daar ook.
Deze week ging de redactie van Krapuul een stapje verder dan haar gebruikelijke, hysterische gekrijs. Vast auteur ‘Ralph van der Geest’ (of dat zijn echte naam is, weet ik niet, meestal verschuilt dit soort types zich in anonimiteit) vond het een goed idee om in een warrig stukje over ThePostOnline-hoofdredacteur Bert Brussen ook PvdA-vicepremier Lodewijk Asscher aan te vallen. ‘Van der Geest’ deed dat op een manier die werkelijk alle perken te buiten gaat.
“(Er zitten) racisten en schedelmeters in de regering die de hobbies (sic) van Stuckart en Heydrich bezig zijn op te poetsen. (…) Ik doel inderdaad op Lodewijk Asscher…”
Stuckart en Heydrich. Respectievelijk het brein achter de antisemitische Neurenberger rassenwetten en de man die de “Endlösung der Judenfrage” plande, de baas van Adolf Eichmann. Dit is op zich al een behoorlijk zieke vergelijking – geen normaal denkend mens zou de PvdA-politicus ooit van racisme verdenken – maar hij wordt nog veel erger wanneer je bedenkt dat Asscher deels van joodse afkomst is en familieleden heeft verloren tijdens de Holocaust.
Stelt u zich dat eens voor, Asscher wordt vergeleken met de verantwoordelijken voor de vervolging van en de moord op zijn voorouders. Natuurlijk zal de vicepremier hier zelf niet op reageren, als politicus heeft hij een dikke huid en waarschijnlijk niet eens de tijd zich druk te maken over het beledigende en antisemitische geschreeuw van een stel internationale socialisten (misschien is het zinvoller dat ‘inter’ in ‘internationale’ tussen haakjes te plaatsen, zodat iedereen begrijpt waar hun werkelijke politieke sympathieën liggen).
En misschien doe ik Lodewijk Asscher helemaal geen plezier aandacht te besteden aan deze rioolgeur van het internet, want het is mogelijk dat dit precies is wat de stormtroepen van Krapuul hopen te bereiken. Alles voor die vijftien minuten roem, desnoods (of het liefst zelfs?) over de ruggen van de slachtoffers van de Shoah. Overigens is dit niet de eerste keer dat het crapuul Asscher aan de Holocaust koppelt, begin dit jaar beschuldigde het haatblog de vice-premier er al van de Neurenberger rassenwetten in Nederland te willen invoeren (die voortdurende obsessie met de nazi’s zegt natuurlijk meer over Krapuul dan over de minister).
Deze ene keer heb ik besloten ze niet te negeren en u te laten zien hoever ook linksextremisten gaan bij het demoniseren van hun politieke tegenstanders. Omdat ik het belangrijk vind dat u als lezer weet wat voor viespeuken het publieke debat in ons land proberen te bevuilen. Dat het afvoerputje niet zichtbaar is, betekent nog niet dat het niet goed is te weten wat voor vuil er zich in ophoopt.
Ik beloof u, ik zal het hierna nooit meer doen.
N.B. Om de website Krapuul geen extra pageviews te geven, heb ik besloten hierboven niet te linken naar het artikel waaruit ik citeer.
Dit artikel verscheen eerder op Joop.nl. Volg Bart Schut ook op Twitter.
