‘Vluchten of een zoektocht naar oprechte bezinning’ was de insteek van deze serie. Een even oprechte ‘resumé’ lijkt me op zijn plaats. Van vluchten is geen sprake (meer). Het is voor mij nog veel te prematuur om me definitief aan te sluiten bij de andere Daltons, Hans, Pieter en David. Zij laten Nederland voorgoed achter zich en in hun alibi om die resolute stap te nemen, kan ik me vooralsnog niet vinden.
In Nederland wachten niet alleen de grijpgrage klauwen van Moloch ING. Maar ook andere positieve, educatieve en creatieve uitdagingen, zoals schrijven en doceren.
Lotussy bracht vooral inzicht in hoe je op micronivo duurzaamheid kunt betrachten. Ieder sprietje, iedere kruidje, ja, zelfs een op het oog waardeloos steentje, kreeg een nieuwe bestemming.
Ook op het culinaire vlak werd niets verspild. De groente van de lunch, werd de sla van het diner. En de overtollige rijst vond je steevast terug in de koude avondsalade. Een eigen bron zorgde bovendien iedere dag voor schoon drinkwater.
Waar ik in beginsel bang voor was, namelijk om terecht te komen in een sektarische gemeenschap, is gelogenstraft. Ok, de meeste bewoners volgden talloze workshops, zagen veel van de wereld en hebben de spirituele continenten bepaald niet vermeden. Maar om nu te zeggen dat ze buiten de werkelijkheid zijn getreden of leven, nee, daarmee zou ik hen tekort doen. Mijn plek en mijn dagelijkse, aardse activiteiten hebben bij mij vooral tot de juiste bezinning geleid. Daar had ik geen goeroe of vage cursus voor nodig.
Vlees noch vis is hier het parool en geen alcohol, hooguit bij bijzondere gebeurtenissen zoals een verjaardag, en die deed zich helaas niet voor.
Nu raken we de kern van mijn bestaan, 800 kilometer verderop. Regelmatig vlees, minimaal twee keer per week haring of andere vis en iedere dag alcohol, vooral voor en tijdens het eten. Dus een verzoeking, die Lotussyfilosofie?
Nee, want voor vis en vlees kwamen veel onbekende ingrediënten terug. Voedsel dat in mijn vocabulaire tot voor kort niet voor kwam, maar waar ik dermate gehecht aan ben geraakt, dat ik dat patroon thuis wil voortzetten. Net zoals het scheiden van afval tijdens het koken. Eerlijkheidshalve ook nooit gedaan.
Lotussy bracht vooral vrijheid en veel ruimte om na te denken. Zelden zo weinig lastig gevallen door de medemens en nooit werd er zo goed naar mij geluisterd. De natuur zorgde voor de rest. Le Morvan is van een pure schoonheid en heeft je binnen een dag in zijn greep. Dank bewoners, jullie hielpen me een tandje verder.
