In de periode van april 2012 tot en met juli 2012 vindt er in een huis iets plaats waar we zo ontzettend de neus van vol hebben. Een meisje van dan negen jaar jong wordt misbruikt. Dat heet netjes: seksueel binnendringen van een persoon jonger dan 12 jaren. De waarheid is een stuk smeriger.
Op 20 augustus doet de vader van Linda aangifte op het politiebureau. Hij heeft zijn dochtertje op een vroege ochtend naakt zien liggen naast Pieter (42 jaar), een huisvriend van het gezin. Hij lag op de bank, zijn dochter ernaast. In de blote kont. En toen vader dat zag voelde Pieter zich betrapt. “Ik zag dat zo. Het was niet de bedoeling dat ik dit als vader zou zien.”
Vader stuurde Linda naar boven, moeder komt erbij. Pieter snelt de woning uit. Linda verklaart dat dit meerdere keren gebeurd is. Dat Pieter vraagt haar broek uit te doen of dat hij hem zelf uit doet bij haar. Alles wat ze zegt wordt opgenomen. Ze doet voor aan agenten hoe Pieter likkende bewegingen maakt bij haar. Dáár. Dat hij met zijn vingers ook daar zat. Dat hij dat vaker deed. Dat ze soms alleen tv wilde kijken en dat hij haar dan bij zich trok op de bank. Dat hij over haar vagina wreef. Wel vijfentwintig minuten lang. Dat Pieter een soort van familie is. Dat Pieter nu nooit meer bij hun mag komen. Wat Pieter ook wel laat.
Pieter verklaart heel anders in de zittingszaal, waar overigens de pers voltallig aanwezig is, ik zie geen vader of moeder. De tribune is leeg. Misschien beter ook. “Ik ben er niet in geweest. Ze trok (kind van negen) zelf haar broek uit en zei: Je mag me wel even aanraken. Het was net andersom!” Pieter smijt nog even met modder want hij weet heel erg veel over Linda. Het is even stil als de rechter geïrriteerd vraagt: “Genoot u er van?”
Voor dit alles gebeurde met Linda, had Pieter een aantal relaties die op niets uitliepen. Het lag niet aan hem maar aan die vrouwen. Pieter snikt in de zittingszaal. En dan zegt hij: “Ik weet wel dat verliefd zijn op een meisje van negen jaar niet kan.”
Pieter heeft persoonlijkheidsproblemen. Hij ziet volgens de psychiater de gevolgen van seks niet in. Ook niet met Linda. Verdachte zou zich in het verleden ook al schuldig hebben gemaakt bij kinderen en ongewenst gedrag. Voor Linda zal jarenlange begeleiding noodzakelijk zijn. De eis voor dit misdrijf luidt: achttien maanden, acht maanden voorwaardelijk met een proeftijd van drie jaren.
In zijn laatste woord noemt Pieter hoe moeilijk het is. Dat hij medelijden heeft met de ouders van Linda en met Linda zelf. Dat dat niet makkelijk is. “Daar moet ik óók mee leven!”
Inderdaad. Dat is maar goed ook.
Eenmaal buiten bij de rechtbank kijk ik naar het tegenovergelegen parkje. Ik zie een man van rond de vijftig met een meisje van ongeveer tien jaar. Ze zitten op een bankje. Ik pak mijn tas op en loop richting de auto. Genoeg is genoeg. Het hoofd is vol.
En vol is vol.
Karin Smalbil is rechtbankverslaggever in de rechtbank van Groningen en tevens columnist voor De Telegraaf Media Groep, Groningen Dichtbij. Op haar site: www.karinsmalbil.com kunt u haar artikelarchief lezen.
