Het is een voldongen feit. De Nederlandse rechtspraak is nu definitief, zonder twijfel en in absolute universele zin een farce, een absurde derivatie. Mocht u iemand ooit nog horen zeggen dat het recht zal geschieden, dan misstaat het u niet om waanzinnig geworden van zoveel lulkoek ter aarde te storten in een eeuwigdurende lachstuip. Daarna mag u gaan wenen, de bitterste tranen, om wat die rechtspraak de getroffenen aandoet. Benno Larue, de uiterst productieve Bossche zwembadpedofiel, heeft zes jaar celstraf opgelegd gekregen. Zes jaar, uiteraard mét aftrek van voorarrest, voor het seksueel misbruiken én exploiteren van de aller-, allerkwetsbaarsten in onze samenleving: verstandelijk gehandicapte kinderen.
Het Hof acht bewezen dat de verdachte de volgende ten laste gelegde feiten heeft begaan: iemand dwingen tot het ondergaan van ontuchtige handelingen: twee keer. Ontucht met een kind met gebrekkige ontwikkeling van de geestvermogens: drie keer. Ontucht met een kind beneden de zestien jaar: 30 keer. Vervaardigen en het in het bezit hebben van kinderpornografie: zestien keer, en daarvan dus een gewoonte makend.
Tijdens het hoger beroep kwamen twee deskundigen tot de slotsom dat de kans klein is dat Benno opnieuw de fout in gaat. De eis voor TBS werd daarom geschrapt. Tsja, waarom zou hij opnieuw de fout in gaan? Het is niet zo dat hij al ongeveer zijn hele volwassen leven bezig is met ontucht: Benno werd al in 1981 verdacht van meervoudige verkrachting. Eveneens richtte hij een zwemschool op, speciaal voor gehandicapte kinderen en kinderen met watervrees. Dat is niet bepaald uitgekookt. Welnee. Evenmin heeft hij zich structureel vergrepen, alleen een enkel incidentje in een hormonale opwelling, in plaats van bijna honderd slachtoffers.
In Nederland vinden de eminente rechters dus dat de bewezen feiten niet meer verdienen dan zes jaar gevangenisstraf. Tientallen kinderen, waarvan velen zich nooit meer veilig zullen voelen in nabijheid van volwassenen; herhaaldelijk aangerand; gebruikt; hun beeltenissen uitgewisseld in kinderpornonetwerken; de ouders voorgoed een schuldgevoel opleverend omdat zij hun kinderen hebben toevertrouwd aan die sympathieke zwembadmeneer; de ouders voorgoed verbitterd omdat de rechtstaat hun in de steek heeft gelaten. Mochten zij over minder dan vijf jaar langs een terras lopen, dan bestaat de kans daar dat zij daar Benno Larue zien zitten, genietend van een cocktail in de zon, starend naar al dat lekkers dat voorbij huppelt. Of erger, op de rand van een zwembad, misschien wel met een lief kind op schoot. Wie weet kan hij gewoon weer ergens aan de bak, omringd door veel kinderen. Ook dat is mogelijk in Nederland. Dank u wel, Gerechtshof Den Bosch.
In plaats van dat de rechters hun ingewanden uitkotsten bij zoveel misselijkmakends, stelden zij met droge ogen dit: meneer is ook al gestraft omdat hij zoveel in de media is geweest. En dat is zielig voor Benno. Arme, arme Benno. Hij zal zich nergens meer anoniem kunnen vestigen. De media als strafverzachtende omstandigheid. Hof, ga u schamen. Ga u schamen omdat u altijd weer op de proppen komt met verzachtende omstandigheden, hoe gezocht ook, met altijd het argument dat “zwaarder straffen niet helpt”. Elke dag dat Benno Larue langer in de cel zit, is een dag waarop hij geen kinderen kan misbruiken. Elk uur van vrijheidsberoving, is een uur waarin de ouders zich gesteund voelen door justitie.
Een van de grootste zedenzaken van Nederland ooit, is groepsverkrachting van het ergste soort. Eerst is daar Benno die de kindertjes ontuchtig bepotelt. Daarna mag justitie het karwei afmaken. Voelt u die roede zitten, lieve ouders? Dat is nou rechterlijke macht. Het is te hopen dat collega seriepedofiel Robert Mikelsons niet in het Gerechtshof te Den Bosch terechtkomt. Maar wacht: is deze zaak geen jurisprudentie? En is niet ook die kleine kindervriend reeds ‘gestraft’ door de media? Laten wij er alsjeblieft rekening mee houden bij de toekenning van de strafmaat.
Wat dit voor toekomstbeeld oplevert. Kinderen misbruiken en psychologisch onderzoek weigeren blijkt een zeer vruchtbare combinatie, vooral met hulp van een paar ‘deskundigen’. Dag TBS; welkom jurisprudentie; hallo samenleving: hier ben ik weer! Beloond door minkukels van rechters, magistraten van niks, slappe dweilen die verscholen achter hun onaantastbaarheid hun middelvinger opsteken naar het stomme plebs. Zwaar straffen, rechtvaardigheid voor alle getroffenen: hoe barbaars en onbeschaafd is dat?
Laat het nog even op u inwerken: de misdaden van Benno Larue. Zes jaar. Gerechtigheid in Nederland. Juist… Vrouwe Justitia is dood. Ze heeft zichzelf opgehangen.
