Internationale Vrouwendag werd op 8 maart 1911 voor het eerst internationaal gevierd. Thema’s zoals vrouwenkiesrecht en het optimaliseren van de destijds beroerde arbeidsomstandigheden stonden hoog op de agenda. Inmiddels is het 2015 en wordt vrouwendag nog steeds gevierd, waarbij solidariteit en strijdbaarheid van vrouwen overal ter wereld belangrijke thema’s zijn. Vrouwen in derde wereldlanden moeten inderdaad nog dagelijks een harde emancipatiestrijd voeren om basale zaken zoals veiligheid, gelijke rechten en kansen te bevechten.
Maar hoe staan wij er voor in het vrijgevochten Westen? Blijkbaar is vrouwenemancipatie nog steeds een zeer beladen begrip, want als je zegt dat je ‘er wel klaar mee bent’ zijn pek en veren je deel. Hoe kan dit? Zijn er inderdaad nog schandelijke misstanden waarvan het grote publiek niet op de hoogte is? Of is emancipatie inmiddels een politiek correct begrip waarvoor je sowieso het hoofd devoot moet buigen? Het oorspronkelijke hardcore feministenblad Opzij staat inmiddels tussen de vrouwenglossy’s en bij doorbladeren valt op dat het grotendeels gevuld is met misstanden in de moslimwereld en treurige exercities zoals het turven van het aantal belangrijke vrouwen op Wikipedia. Guess what: het zijn er minder dan mannen.
Ooit was emancipatie ook hier hard nodig: vrouwelijke babyboomers herinneren zich bijvoorbeeld nog dat ze pardoes werden ontslagen als ze zwanger werden. De strijd van mijn vrouwelijke voorgangers heeft ons veel opgeleverd: onder andere gelijke rechten, gelijke behandeling en gelijke kansen in het arbeidsproces. Is het dan niet klaar? “Nee!” gilt de echte feminist verontwaardigd vanuit de baarmoeder, “Hoe haal je het in je hoofd? Er zijn nog steeds seksistische bazen en we stoten nog altijd ons hoofd tegen dat vermaledijde glazen plafond!”
Uit onderzoek blijkt dat vier op de honderd werkende vrouwen een managementfunctie hebben, tegenover negen op de honderd bij mannen, aldus het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) afgelopen vrijdag. Hoe dat komt? Heel simpel: vrouwen die kinderen krijgen werken vaker in deeltijd, zeker wanneer ze jonge kinderen hebben. Het aantal vrouwen met een fulltime baan daarentegen, is ongeveer even vaak manager als de vaders. Volgens het CBS willen vrouwen gewoon minder vaak doorstromen naar die topfuncties dan mannen.
Dit is een slag in het gezicht van de geëmancipeerde seksegenoot of seksegenote, die vindt dat elke vrouw met een verbeten trek door dat plafond moet beuken. Niet dus. Hoe heeft het zover kunnen doorschieten dat je als vrouw bijna een schuldgevoel krijgt als je ‘gewoon’ vrouw wilt zijn? Als je blij wordt van de verschillen tussen mannen en vrouwen die zorgen voor de broodnodige aantrekkingskracht in tijden van vijftig tinten grijs. Vrouwvriendelijke seks op Animal Planet wordt waarschijnlijk alleen uitsluitend gepraktiseerd door gedegenereerde knaagdieren die aseksueel zijn geworden. Het hysterische succes dat Patricia Arquette ten deel viel tijdens haar speech bij de Oscaruitreikingen door te roepen dat ze voor gelijke rechten voor vrouwen is. Je kan ook roepen dat je kinderen niet mag mishandelen, bijval gegarandeerd!
Mijn punt is dat alle hysterie (hysteron=baarmoeder) omtrent emancipatie een aantal negatieve gevolgen heeft. Het is velen inmiddels niet meer duidelijk waar de echte problemen zich afspelen, het zicht vertroebelt als mensen niet meer in staat zijn om rationeel de feiten op een rij te zetten. Daarnaast is het voor mannen ook uitermate complex geworden hoe ze met vrouwen moeten omgaan. De vrouw als lustobject: ga je schamen. Vrouwen die wanhopig proberen om one of the guys te worden door zich promiscue op te stellen en veel te zuipen. Geen wonder dat vrouwen tegenwoordig veel meer at risk zijn voor mannenziektes zoals longkanker en hart- en vaatziekten.
Ik ben nog nooit een vent tegengekomen die zijn droomvrouw beschrijft als: lekker assertief, een praktisch kapsel, kekke uniseks kleding en krek dezelfde interesses als hijzelf. Op internationale vrouwendag lak ik mijn nagels, zoek mijn hoogste hakken en bak een taart voor mijn man, gewoon omdat het kan. Het lijkt me magisch denken als ik daardoor een verkrachting in India op mijn geweten heb.
