Een combinatie van walging en grote pret staat voor mijn deur: de gevestigde politiek gaat samen met het nerveuze klapvee uit de parlementaire journalistiek en de ‘populisme!’ roepende haatbrigades van het ‘progressieve’ Joop.nl de komende weken proberen de SP klein te krijgen. De PvdA nam, als kampioen Oud Denken, al een voorschot door de partij een ‘risico voor de economie’ te noemen. Toen ik daar op Twitter mijn afkeer van liet blijken, kreeg ik meteen @diederiksamsom in mijn nek, die een technocratische tweet over ‘internationaal verknoopte risico’s’ mijn kant op stuurde, waarvan de strekking kennelijk was dat die risico’s bij de SP niet in goede handen zouden zijn. Eerlijk gezegd: ik lag in een deuk.
Zelden zo’n puntgave illustratie gezien van een partij die naar vorm én inhoud zozeer de weg kwijt is. Kennelijk kon deze sociaal-democratische ADHD-lijsttrekker, die (goedzo!) eindelijk weer contact wil maken met de basis en de ideeën van zijn politieke beweging, met zijn tengels niet van zijn toetsenbordje afblijven. En gaf hij zo, ondanks goede voornemens over een linkse profilering, tóch weer prioriteit aan het redden van het ‘internationaal verknoopte’ graaikapitalisme, waarvan hij juist een stukje van de ondergang zou moeten voorbereiden.
De SP begrijpt ‘t
De állergrootste pret van de komende aanvallen zit ‘m in de waarschijnlijk nuffige focus op getallen, instituties en de negatieve bijbetekenissen van het woord ‘socialisme’. Alsof de SP sinds de jaren ’70 en ’80 geen stappen gemaakt heeft en met huid en haar nog aan het industriële tijdperk zit vastgebonden. Het tegendeel is waar! De kracht van de SP is nu juist dat het zichzelf – althans in mijn ogen – de kans heeft verschaft uit te groeien tot de eerste postindustriële massapartij van Nederland. Het is de SP die de signalen uit de SCP-rapporten het beste begrijpt, het is de SP die het krachtigst stelling neemt tegen de ‘economisering van de mens’, het is de SP die beurzen als richtsnoer voor beleid het verst van zich af werpt, het is de SP die het begrip ‘zingeving’ terugbrengt in het politieke debat, het is de SP die immateriële waarden als menswaardigheid, zekerheid en onderlinge solidariteit het stevigst op de agenda zet en niet, zoals het CDA, als een misselijkmakend vernisje om een partij van knalharde carrièremakers. En het Nederlandse electoraat lijkt rijp – ik zeg ‘lijkt’, ik bouw een onzekerheidsmarge in – om met het hele lijf voor deze basiswaarden te gaan staan en zich niet ter elfder ure door de auto- en woekerpolisverkopers van de zogenaamde ‘middenpartijen’ tot een zogenaamd ‘veilige keuze’ te laten verleiden.
Ik hoor het reactiepanel al snuiven
Als het goed is, zullen de komende weken alleen maar nóg meer aantonen waarom de SP het succes verdiend heeft. Het videofilmpje ‘Nieuw Vertrouwen’ gaf al op ongekend heldere wijze en voor Nederlandse begrippen uiterst creatief, inspirerend en kernachtig weer waar het de partij om te doen is. Met een nieuwe en positieve grondtoon (je zou de SP van nu, op z’n Amerikaans, zelfs een ‘feelgood’-partij kunnen noemen), die zóveel beter past bij ons postindustriële tijdperk dan de ‘gij-moet-gij-zult’-sfeer die PvdA, CDA en VVD nog steeds oproepen. En natuurlijk kun je – ik hoor het reactiepanel al snuiven – gaan tamboereren op het feit dat de SP beleidsmatig niet in alles solide, ervaren en door de wol geverfd is, maar erken dan gewoon, werp ik nu alvast tegen, dat de SP op het cruciale vlak van de vraag ‘in welke maatschappij willen we leven?’ de strijd aan het winnen is. En dat steeds meer Nederlanders voorgoed zijn afgeknapt op de gespleten tong waarmee het politieke midden steeds opnieuw menselijkheid en zorgzaamheid veinst, maar als puntje bij paaltje komt almaar kiest voor de belangen van verzekeraars, kabelaars, corporaties, ROC’s en andere koepels waar dikbetaalde functies te vergeven zijn voor na je politieke loopbaan.
Dat de rest van de Nederlandse politiek na 12 september moet leren omgaan met een machtige partij die ‘werk, werk, werk’ en ‘economie, economie, economie’ niet meer als het A tot en met Z van onze samenleving en het leven op aarde beschouwt, is de béste opdracht die we als kiezers kunnen geven. Eindelijk een frisse wind door de directievertrekken van de BV Nederland! We zullen dan internationaal – en dat moet zelfs de PvdA enorm verheugen – eindelijk weer een beetje voorop lopen. Oi, oi, oi, Nederland gidsland.
Hans van Willigenburg is schrijver, dichter, journalist, tekstadviseur en zwevende kiezer, die de meeste partijen in het stemhokje al wel eens heeft aangekruist. Hoewel hij enthousiast is over de opmars van de SP, is hij als principiële zwever nog niet zeker of hij ook op die partij gaat stemmen.
