Soms hebben maatschappelijke ontwikkelingen opvallende wetmatigheden. Zo is de jeugdwerkloosheid vrijwel altijd het dubbele percentage van de werkloosheid onder de reguliere beroepsbevolking. En is werkloosheid onder allochtone jongeren ongeveer het dubbele van de jeugdwerkloosheid. Dat is al tijden zo en zal niet snel veranderen.
Zorgwekkend is dat die cijfers enorm omhoog schieten. Vijfduizend werkelozen komen er wekelijks bij. Zo veel mensen zitten er niet eens op de tribune bij een voetbalwedstrijd van een doorsnee eerste divisieclub! Ook nu zitten er weer veel jongeren zonder een baan. Het is inmiddels opgelopen tot 15,5 procent. Dat is natuurlijk altijd nog peanuts als je het vergelijkt met landen als Griekenland en Spanje waar het tegen de 60 procent aanloopt. Maar toch, zeggen dat het wel meevalt omdat we het Europees goed doen, stelt mij niet gerust. En de 135.000 jongeren die niet aan de bak komen, hebben er helemaal niets aan.
Dijsselbloem riep eerder dat het zijn ‘eer te na was’ om zich niet aan de Brusselse begrotingsnorm van 3 procent te houden. Ik snap dat niet. Hoe kan het nou je eer te na zijn om dat te doen wat nodig is om meer banen te scheppen? Het is economisch onverstandig en politiek-strategisch onhandig maar daar heb ik hier al genoeg over gezegd. Ik wil van het kabinet horen dat het hun eer te na is om zo veel jongeren thuis te laten zitten. De daadkracht die het kabinet aan de dag legt om te bezuinigen, wil ik zien om de werkloosheid te bestrijden.
Het is om moedeloos van te worden. Deze week ook weer. Ik had een debat met minister Asscher over de jeugdwerkloosheid. Het leverde helaas weinig op. Zo concreet als het kabinet is over 3 procent begrotingstekort in 2014, zo vaag is de minister over de aanpak van de werkloosheid. Ondanks aandringen, sprak de minister zich opnieuw niet uit over zijn concrete doelen, laat staan over de instrumenten die hij wil inzetten om die doelen te bereiken. De minister zit op zijn handen tot het sociaal overleg ten einde is. Ik heb niets tegen een ambassadeur jeugdwerkloosheid. Heel goed dat Mirjam Sterk gaat praten met gemeenten en werkgevers over het aan het werk helpen van jongeren, maar ook zij kan niet doorpakken als het kabinet de teugels niet in handen neemt.
Er zijn radicalere maatregelen nodig. Want anders komt het schrikbeeld van een verloren generatie wel erg dichtbij. Asscher zou bijvoorbeeld goed kunnen kijken naar de maatregelen en voorstellen in andere landen te kijken. Zo stelden onze Belgische zusterpartijen Groen en Ecolo onlangs voor werk tussen generaties tijdelijk te delen. 55-plussers gaan dan minder werken ten gunste van jonge werkzoekenden. Met 435.000 werkende 55-plussers zou het ‘Tandemplan’ volgens de groenen tot honderdduizend deeltijdse banen kunnen opleveren. De tijdelijke crisismaatregel is betaalbaar omdat jongeren voor bedrijven immers goedkoper zijn dan oudere werknemers, terwijl de overheid minder zou moeten uitgeven aan werkloosheidsuitgaven. De FNV borduurt met haar Generatiepact verder op dit idee. Zij stellen bijvoorbeeld duobanen voor, waarbij de oudere werknemer minder werkt, maar de jongere wel coacht.
Interessant! Zeker het onderzoeken waard. Ik vind zelf de grens van 55 jaar een beetje willekeurig. Maar misschien is dat omdat ik vind dat het tegenover elkaar zetten van jong en oud ook een wetmatigheid is, waar we eens vanaf moeten stappen. Het gaat om het eerlijker delen van werk, ongeacht je leeftijd.
Bram van Ojik is fractievoorzitter van de GroenLinks-Tweede Kamerfractie en woordvoerder Sociale Zaken. Hij blogt tot de zomer wekelijks voor ThePostOnline over sociale kwesties.
