Vrijdag bood premier Rutte zijn excuses aan, omdat hij zijn steun had gegeven aan VVD-Kamerlid Verheijen, die toch bleek te hebben gesjoemeld. Twee dagen eerder probeerde de VVD nog de aandacht van de eigen problemen af te leiden, door een aanval op de SP, die geen inzage zou willen geven in de fractiekosten. Een domme actie, want de SP geeft al jaren inzicht in de fractiekosten. Maar ook een laffe actie, omdat iemand onwaarheden lekte uit het bestuur van de Tweede Kamer (het Presidium), waartegen andere leden zich niet kunnen verdedigen.
De Tweede Kamer moet worden bestuurd. Een aantal leden van de grotere fracties zit daarom in een Presidium, dat zich buigt over allerlei praktische zaken; over de organisatie, het personeel en de financiën. Dat was altijd een goed samenzijn, totdat na de laatste verkiezingen een aantal leden het Presidium ging gebruiken voor politieke spelletjes. Door bewust onwaarheden te lekken naar journalisten, waartegen andere leden zich niet kunnen verdedigen. Zelfs als ik een discussie probeerde te voeren over dat lekken, lekte iemand daarover onmiddellijk naar de media.
Het lekken van onwaarheden werkt alleen als journalisten bereid zijn om die op te schrijven. De Volkskrant bracht de aanval van de VVD als groot nieuws, terwijl de krant had kunnen weten dat het niet waar was. In 2011 had dezelfde Volkskrant de fractiekosten van de SP al eens opgevraagd en daarover een mooi artikel geschreven, waaruit bleek dat de SP veel geld terugstort. Je vraagt je af hoe zo’n aanval tot stand komt. Is dat een initiatief van een individueel Kamerlid, of wordt daarover vergaderd in het campagneteam? En wat wist premier Rutte hiervan?
Politiek is discussie en in een democratie moet die strijd met open vizier worden gevoerd. Lekken van onwaarheden past daar niet bij. Met die politieke spelletjes wil ik niets te maken hebben, daarom ben ik uit het Presidium gestapt. Fatsoen kun je niet afdwingen, het is aan partijen zelf om te bepalen hoe zij daarmee omgaan. Maar lekken kan in ieder geval niet als zaken openbaar zijn. Wat mij betreft gaat het bestuur van de Tweede Kamer voortaan in openbaarheid vergaderen. Gooi het Presidium maar open. Dan kan elke journalist zelf zien wat er allemaal wel en niet wordt gezegd en gedaan.
