Het was feest op de internetredactie van NRC Handelsblad afgelopen vrijdag. De column van Youp van ’t Hek was zojuist op de redactie aanbeland en men wist: dit wordt een knaller. De cabaretier had een lofzang geschreven over Groningen, de stad waar hij van houdt en waar hij standaard zijn oudejaarsconference opneemt. Kassa.
Youp beschrijft zijn favoriete hotel, waar hij ’s nachts nog even in de wijnkelder mag loeren en waar hij mag ontbijten zo laat hij wil. Maar belangrijker, Youp schrijft waarom hij zo van Groningen houdt. Over de gesprekken die hij voerde met de Stadjers. Over de vele leuke kroegen die de stad rijk is. Over de studenten die de nacht vieren. Youp smeekt: blijf Groningen!
De absolute viral – 21.000 likes op Facebook – is een even voorspelbaar als logisch gevolg van de lofzang van de cabaretier. De Grunnegers zijn trots op hun stad én op de erkenning van De Grote Youp. Studenten zien bevestigd dat zij hun studententijd op de juiste manier volbrengen. Voormalig studenten – de meeste landen slechts voor een paar jaar in Groningen om vervolgens richting arbeidsmarkt c.q. Randstad uit te vliegen – denken met weemoed terug aan de periode die Youp zo kernachtig omschrijft.
Willen de 4 Groningers die de column van Youp nog niet gedeeld hebben dit zo spoedig mogelijk doen? Bvd.
— Merijn Goris (@merijngoris) 3 januari 2015
De hunkering naar erkenning en het vastklampen daaraan zodra deze zich aandient is mooi en aandoenlijk tegelijk. Groningers zijn trots op hun afkomst en de manier hoe zij in het leven staan, maar lijden tegelijkertijd aan een Calimero-syndroom van heb ik jou daar. Het gevoel er niet helemaal bij te horen in Nederland. Het Westen bepaalt, de Groninger betaalt. De nuchtere noorderling spreekt met afschuw (of een tikkeltje jaloezie?) over de arrogante, snelle jongens uit de Randstad, die neerkijken op ‘de boeren’ uit het Hoge Noorden.
Het gevoel op de middelbare school tot een heel cool groepje te behoren, terwijl iedereen eigenlijk wel weet dat de oudere jongens de dienst uitmaken. Zoiets.
ThePostOnline maakte al eens kennis met de trotse Groningers. Zo schreef Maarten Hilbrandie tijdens het WK Voetbal waarom Groningen een eventuele huldiging voor Oranje zou moeten organiseren. Het werd het best gelezen sporttopic van 2014. Of wat te denken van deze lijst over het Groningse studentenleven? Overigens reageerde de hockeywereld – opererend in de schaduw van grote broer Voetbal – hetzelfde. Tijdens het WK Hockey werd deze column duizenden keren gedeeld. Ook hier werd uiting gegeven aan de blijdschap gezien en gehoord te worden. Er tóch bij te horen.
En natuurlijk, Groningen ís een mooie stad. Ik kan het weten, daar ik de eerste pak ‘m beet 22 jaar van mijn leven in en om Groningen heb doorgebracht. Er zal een aanwijsbare reden zijn dat Van ‘t Hek de Randstad ontvlucht en in de uithoek van het land (sorry!) tot rust komt en geniet. Geniet van de mensen, de manier van leven, de sfeer die de stad ademt en het publiek in het theater. Maar er zal toch ook een reden zijn dat hij na een paar dagen Groningen weer in de auto stapt richting Amsterdam.
Enfin, eindredacteuren van Nederland. Mocht u er in december constateren dat u uw targets niet gaat halen, geen paniek. Stuur uw beste redacteur naar Groningen toe en laat hem (of haar!) een mooi verhaal neerpennen. De Groningers zullen u niet teleurstellen, zoveel is zeker.
