Met zijn beslissing om af te zien van rectificatie neemt de louche soap opnieuw een onnavolgbare wending. Eerst zou Hiddema 70.000 euro schadevergoeding eisen. Dat werd ter zitting verlaagd tot 15.000 euro en bovendien was dat bedrag vooral bedoeld als boete. Dit werd terecht afgewezen door de rechter. En nu ineens hoeft de rectificatie niet meer, omdat meneer zijn punt zou hebben gemaakt. Volgt u het nog? Ik niet en ik weet inmiddels ook niet meer wat mijn tegenstander nou eigenlijk wil bereiken. Zou hij het zelf wel weten?
Bovendien bewijst de ‘topadvocaat’ met zijn opmerking over de crowdfunding wederom niet goed in staat te zijn om zowel het gesproken als geschreven woord juist weer te geven. Waar heb ik in de media opgeroepen om geld te storten? Ik heb bij Avondgasten van L1 lachend in de camera gevraagd of er een weldoener is die me wil steunen, MOCHT ik beslissen om niet te rectificeren. Ik heb nooit een bankrekening nummer genoemd, ik heb geen euro geaccepteerd, hoewel me al van verschillende kanten substantiële bedragen werden aangeboden.
Het idee van een crowdfunding kreeg zijn eigen dynamiek toen ANP- hoofdredacteur Marcel van Lingen daartoe opriep op de radio, zonder mij daarover vooraf te hebben gesproken overigens. Mij is vervolgens van nog meer kanten financiële steun aangeboden, mocht ik beslissen om niet te rectificeren. Echter, die beslissing lag geheel en alleen bij mij. Ik moest goed nadenken over de te nemen volgende stap, aangezien de juristen niet eensgezind waren. Er lag namelijk recente jurisprudentie waaruit zou blijken, dat wanneer ik het vonnis zou uitvoeren, dus zou rectificeren, een hoger beroep niet meer mogelijk is aangezien de rechter dan kan oordelen dat er geen zogenaamd ‘relevant belang’ meer is. Daarmee was ik in de hallucinante situatie beland dat ik om de rechtsgang te kunnen vervolgen, het vonnis wellicht niet zou moeten uitvoeren. Een andere uitspraak uit 2007 zou de mogelijkheid van hoger beroep na rectificatie dan weer wel mogelijk maken. Ik was vanochtend na lang en rijp beraad tot een beslissing gekomen en had een persbericht klaarstaan waarin ik bekend zou maken dat ik mij aan het vonnis zou houden én in hoger beroep zou gaan, toen de verrassende draai van Hiddema uit de lucht kwam vallen.
Mijn beslissing om ondanks het niet hoeven rectificeren toch in hoger beroep te gaan is vrij simpel: er ligt – ook zonder rectificatie – hoe dan ook een vonnis van de rechter waarin staat dat een cartoon met feiten moet zijn onderbouwd en dat een lezer niet mag worden geacht de diepere lagen van een cartoon te begrijpen. Met dit vonnis in de hand als precedent kan eenieder mij en andere satirici in de toekomst opnieuw vervolgen. Dit vonnis moet dus worden vernietigd en dat is niet aan meneer Hiddema, maar aan de rechter.
