De vrijheid van meningsuiting is anno 2014 een verpiswedstrijd in wie het meest beledigd kan zijn. Burgemeester Jan van Zanen van Utrecht mag geen ‘wat zonde’, zeggen tegen Monique Samuels, de zelfverklaarde Oprah onder de nooit-helemaal-afgestudeerde-politicologen, wanneer hij hoort dat zij lesbisch is. En GeenStijl mag het woord ‘zandnegers’ niet meer gebruiken, dus werd hier aangifte tegen gedaan door een bestuurskundige en een activist vanuit het professionele lange-tenen-vehikel Joop.nl.
Zijn wij niet allemaal onderhand een beetje moe van die egomane epistels (want allemaal in eerste persoon enkelvoud, een CTRL+F-exercitie op het woord ‘ik’ geeft al een redelijk beeld) van tere zieltjes die zich onheus bejegend en in een hoek gezet voelen? Iedere belediging, grove uitspraak of, in het geval van Van Zanen, een goedbedoeld compliment, wordt direct gezien als een symptoom van seksisme, racisme, discriminatie of islamofobie.
De kans dat het een kwestie is van toevallig een vervelende hork tegen het lijf lopen die een sensitiviteit regelende chip in zijn hoofd mist, dat kan het niet zijn. Dat je misschien zelf een beetje lange tenen hebt (al dan niet in combinatie met het eerste), dat is onmogelijk natuurlijk. Nee, je bent onderwerp van een ‘diepere haat’ tegen de minderheid waar je jezelf op dat moment toe rekent.
Het aangifte doen omdat je een mening hoort die je niet bevalt, het taalgebruik niet ‘des fatsoens’ vindt of tot zelfs werkgevers en adverteerders bellen onder het mom ‘weet u wel met wat voor onmens u zaken doet’, is van een hemeltergende hypocrisie en doet vermoeden dat onze democratie vervallen is tot een idiocratie.
Het is ten eerste hypocriet omdat mensen die menen tegen discriminatie, racisme en seksisme te strijden en in het debat denken te kunnen bepalen wie wel en niet hun mond open mogen doen, ervoor zorgen dat de (wellicht aanwezige) onderbuik des te weliger zal tieren.
Door anderen een open debat te ontzeggen, door woorden of bepaalde formuleringen te willen verbieden, is het onmogelijk om de discussie op gelijkwaardige gronden aan te gaan. Daarnaast is het ‘wegzuiveren’ van media uit de discussie (door bijvoorbeeld adverteerders onder druk te zetten, in de hoop het bestaansrecht te ondermijnen) een soort van geprivatiseerde versie van praktijken die voorheen vooral behouden waren aan obscure, kranten verbiedende dictatoriale leiders in landjes die eindigen op -stan.
Dit laat zien dat deze mensen eigenlijk de democratie niet aankunnen: er zitten namelijk mensen tussen die grievende zaken zeggen en mensen die grievende zaken zeggen moet je volgens deze slappelingen uit de discussie wegzuiveren.
Ten tweede is het is idioot omdat hier de grondwet niet voor is bedoeld: de grondwet beschermt je primair tegen de overheid, niet tegen stomme meningen of uitlatingen van anderen.
Daarnaast is het van een hemeltergend infantiel niveau dat wij onze rechters moeten laten buigen over de kwestie of schelden wel of geen zeer doet. U weet wel, dat principe dat wij onze kinderen van drie jaar oud al bijbrengen bij de peuterspeelzaal om hen weerbaar te maken tegen de vervelende etterbakjes die zij ongetwijfeld op hun levenspad zullen gaan tegenkomen.
Ondertussen bestaan er zoveel sub-categorische groepjes van gekwetste mensen, dat heel Nederland onderhand elkaar stelselmatig discrimineert en iedereen zich chronisch beledigd voelt.
Daarnaast lijkt het wel alsof mensen het idee krijgen dat nooit en nimmer gekwetst of beledigd worden door de medemens een recht is. Samenleven in één maatschappij wordt zo met de dag onmogelijker.
