Tegenwoordig ligt alles al vast. Er zijn protocollen voor alles. Onze kinderen wordt op school een bepaalde manier van denken aangeleerd, en we raken heel snel in een sleur met z’n allen. Dit komt doordat we allemaal hetzelfde denken, hetzelfde vinden en hetzelfde voelen. We doen alles op de manier die we hebben geleerd, en daar veranderen we niks aan. We blijven binnen de lijntjes, want buiten de lijntjes, daar is het eng. Dat is niet zoals het hoort.
Wat is er voor nodig om mensen buiten de lijntjes te laten denken? Wat hebben we nodig om de vastgeroeste snelwegen die in de loop der jaren aangelegd zijn te laten voor wat ze zijn, en de kleine kronkelpaadjes die we als kind gebruikten weer in werking te stellen? Kan dat überhaupt? Moeten we dat eigenlijk willen?
Het antwoord is ja, dat moeten we willen. Onze echte creativiteit en innovatieve ideeën liggen namelijk niet aan de snelweg. Die kunnen we enkel en alleen vinden als we zoeken op plekken waar nog weinig mensen geweest zijn, en de kronkelpaadjes stralen dat uit. Kronkelpaadjes zijn spannend, het zijn ideeën die nog niet zijn uitgeprobeerd en waar niemand de uitkomst van weet. Het zijn oplossingen voor veelvoorkomende problemen die we nog niet hebben gezien, en die misschien wel veel beter werken dan de voorgeprogrammeerde oplossingen die we nu steeds gebruiken. Het kronkelpad leidt dan veel sneller naar de bestemming dan de snelweg. Snelwegen neemt iedereen, niemand kijkt naar het uitzicht en iedereen raast en raast maar door. Zo snel mogelijk op naar de volgende bestemming.
Is het niet zo dat vroeger de weg ernaartoe al een groot leerproces was? Dat we de weg naar onze bestemming al grote ontdekkingen deden die erg nuttig waren? Kijk naar Roodkapje. Op weg naar haar oma, door het bos met de kronkelweggetjes, leerde ze vele lessen. Als er een snelweg was geweest had ze nooit de kennis vergaard die ze nu heeft.
We zouden ons zo moeten gaan gedragen als Roodkapje. Als we de kronkelweggetjes weer gaan nemen, kunnen we ook veel meer bereiken. Als we voor problemen die telkens terugkomen en waar we geen goede oplossing voor hebben nu eens een kronkelpad nemen, en niet telkens terugvallen op de oude vertrouwde, maar tijdelijke snelweg-oplossing, dan vinden we misschien eens een oplossing die écht werkt. Onze ideeën worden dan niet belemmerd door de felle lichten langs snelweg. Hierdoor kunnen we vrijer denken en dingen bedenken en realiseren die we nooit voor mogelijk hadden gehouden.
Denk je niet?
