De noordpool smelt, en de wereld vergaat. Zo waarschuwen wetenschappers in Nature. De dames en heren hebben nog steeds niet door dat ze ons stierlijk vervelen. Er is geen ontkomen aan: de noordpool smelt. Nog effe en de ijsbeer kan in de zomer onbekommerd van de Noordkaap naar Alaska zwemmen. En onze broeikasgassen hebben daar veel aan bijgedragen. De boete voor deze ecologische misdaad is inmiddels ook berekend: 60 duizend miljard euro. En dat bedrag moet kloppen, want het is berekend door wetenschappers, en deze week gepubliceerd in Nature. Een betrouwbaarder combinatie bestaat er niet. Helaas.
Overigens hoef je geen wetenschapper te zijn om het in Nature verschenen doemscenario te schrijven. Dankzij het Jeugdjournaal kan elk kind dat inmiddels dromen. Dat extra smeltwater in de oceanen, dat maakt niet veel uit. Waar het om gaat dat is het methaangas dat straks vrij zal komen uit de Siberische permafrost. Jazeker, deze oude koe, die om de ruwweg vier jaar voor paniek zorgt (vooral in de Britse media) en dan ook steevast in de daaropvolgende weken weer onderuit wordt gehaald, is afgelopen dagen weer eens van stal gehaald. De warme zomer is natuurlijk een uitgelezen moment om dat lijk weer eens op te warmen.
Dat smerige Russische methaan, dat wordt ons alweer fataal! Dat gaat zorgen voor twee graden extra warmte in 2035, dus dat betekent (kindertjes, tellen jullie even mee op je vingertjes?): misoogsten, vreselijke stormen, tsunami’s, oprukkende insecten, verdroging van de pampa’s, watertekorten in de Limousin, een cactusplaag in Zuid-Italië, megasteden onder water, een Exodus van eilandbewoners, malaria in Noorwegen, vluchtelingen op de pampa’s, zwerfkinderen in Rotterdam-Zuid, verhoging van de broodprijs…. en als je dat alles zuiver wetenschappelijk optelt, dan kom je dus op zestig duizend miljard euro. Een 6 gevolgd door tien nullen. Berekend doos drie nullen. Dat krijgen we nooit bij elkaar gecollecteerd! We gaan eraan!
Maar ach, wat doet het ertoe. Het beste middel tegen wetenschap is altijd nog andere wetenschap. Als wij hier in dit nuchtere, vastgeroeste Nederland gewoon kunnen besluiten om in tien jaar tijd de Noordzee vol te zetten met windmolens, dan kunnen we wereldwijd toch wel besluiten om iets uit te vinden dat al dat vreselijke methaan uit de atmosfeer haalt? Een leuk filter of zo, met gemanipuleerde bacteriën die van al dat gas leuke fleurige bijzettafeltjes maken. Of we gaan gewoon in drijvende huizen wonen, want dat kan ook, zegt de wetenschap. En die plagen zijn ook niet erg, die zijn zelfs handig, want we gaan volgens de wetenschap toch al sprinkhanen eten. En kweekvlees natuurlijk. Want dat is ook al zo’n revolutie de alle revoluties overbodig gaat maken. Of we gaan chinees eten. Of we verhuizen gewoon naar een exoplaneet, want als we die overspannen sterrenkundigen van tegenwoordig mogen geloven ontdekken ze dagelijks wel een nieuw aantrekkelijk ‘bewoonbaar’ pretpark, ergens in de ruimte. Gaan we daar naartoe. En anders schakelen we over op kernfusie, want ook dat hebben wetenschappers ons al veel eerder beloofd.
Zestig duizend miljard is een onzinnige, volstrekt bizarre kreet. Je moet wel een wetenschapper zijn om zoiets te verzinnen. Want wetenschap anno 2013 is een volstrekt bizar bedrijf. Onderzoekers die centen willen vergaren, worden gedwongen om zichzelf voortdurend overschreeuwen, en schreeuwen elkaar de tent uit. De wetenschap lijkt zo langzamerhand nog het meest op een gekkenhuis in een stuk van Dario Fo, waarbij iedereen wild om zich heen slaat en radicale leuzen schreeuwt. Hopeloze schreeuwen om aandacht. De schrijvers van het Nature-opiniestuk, Gail Whiteman (Erasmus Universiteit), Chris Hope en Peter Wadhams (beiden Cambridge) besluiten hun ‘zestig duizend miljard’ conference niét met de aanbeveling dat we allemaal maar een diepe kuil moeten graven in de achtertuin, en daar alvast in moeten gaan zitten. Nee, na al dat apocalyptisch gedonder komen ze met met de lamme oproep dat regeringen meer geld moeten steken in poolonderzoek.
Ziedaar Des Pudels Kern.
