Een vrouw wilde na haar dood samen gecremeerd worden met haar dochter, die lang daarvoor was overleden. Het graf werd geruimd en de nabestaanden legden de resten van de dochter in de kist van de moeder. Dat leidde tot problemen, bij het leeghalen van de oven werden immers resten van twee schedels gevonden. Het crematorium liet een onderzoek doen. Toen bleek dat de resten van de tweede persoon toebehoorden aan een man. Dit bericht verscheen in december in het Brancheblad Uitvaartzorg.
We gaan ervan uit dat begraafplaatsen op een waardige manier omgegaan met de resten van onze doden. Helaas is dat niet altijd het geval. Begraafplaatsen hebben vaak ruimtegebrek en willen graag graven ruimen. Gemeenten bezuinigen steeds meer op begraafplaatsen, waardoor opgravingen soms zo goedkoop mogelijk worden gedaan. Resten worden dan met machines opgegraven en in knekelputten gegooid, die niet altijd goed worden afgesloten.
Hans Holdorp stuurde mij een aantal jaar geleden foto’s van schedels en botten die hij openlijk op een begraafplaats had aangetroffen. Zijn Stichting ‘Alert & Zorgzaam’ bleef de Tweede Kamer bestoken met voorbeelden van misstanden bij het ruimen van graven. In de Kamer heb ik het voorstel gedaan om regels te stellen hoe waardig met onze doden kan worden omgegaan. Die regels kwamen er, maar dit voorbeeld laat zien dat sommige begraafplaatsen zich daar nog steeds niet aan houden.
Wie lag er in de doodskist? Heeft de begraafplaats het verkeerde graf geruimd, of lagen in het graf van de dochter de resten van een man? Weten we wie deze man is en hoe zijn diens nabestaanden op de hoogte gebracht? Hoe kon het dat buiten medeweten van de begrafenisondernemer en de crematoriumhouder resten aan een kist werden toegevoegd? Het is een vreemd verhaal, dat ook veel vertelt over het begrafeniswezen in Nederland.
Ronald van Raak is Tweede Kamerlid voor de SP
