Terwijl graaiers en fraudeurs vrijelijk de kans krijgen zich te verrijken, willen steeds meer therapeuten ons bestaan versoberen. Honger hebben. En zin in een stevig glas wijn erbij. Mag dat nog? Van de esotherische politie eigenlijk niet. Die waart in ons land overal rond. Krijgt de kans ons te indoctrineren met zweverige stellingen. Zoals: slank af als je kunt. Want wie te vet is, krijgt klachten en geniet daardoor minder van het bestaan. Desnoods val je je eigen opvattingen over het goede leven af. En aldus afvallig raken wordt bijna Bhoeddistisch beloond. Want wie beseft ‘wat zich nu afspeelt in jou’ is de genezing van zijn zucht nabij. En zoals het verschijnsel ‘coach’ tot bijna elk gremium van persoonlijke zwakte en onzekerheid is doorgedrongen, kennen we ook een ‘afvalconsulente’. Deze keer in de persoon van ene Nannet, die zich in aan mij gerichte e-mail ook laat aanspreken als ‘Pilates-instructeur’. Die waakt over de volstrekte ‘coördinatie van lichaam en geest’. Dat ze de ene keer een vrouwelijke en de andere keer een mannelijke functie-aanduiding gebruikt, zal wel met de graad van potigheid te maken hebben die voor het geloofwaardig uitoefenen van deze ambachten noodzakelijk is.
Loslaten
Nannet nu heeft een ‘Praktijkgids voor een lichter hoofd, lijf en leden’ geschreven. En daarin is het kernadvies: val spiritueel af. Speel niet langer de calorieën-copuleerder. Honger (en dorst) naar eten (en drinken) is eigenlijk een verlangen naar ‘zelfontwikkeling’, ronkt zij. Wie dus zin heeft om een aardige fles te ontkurken na het werk, geeft zichzelf dus in feite weer huiswerk op. Laten staan en ‘ballast loslaten’. Rust in je hoofd brengen, in plaats van romantische denkbeelden die een wijn kan opwekken. Dan krijg je, beweert Annet, ook rust in je stofwisseling. En dan heb je de kern van ‘spiritueel afvallen’ te pakken.
Tja, maar willen wijndrinkers dat wel? Die zijn er eerder op uit te genieten van de geestverrijkende invloed die een aardig glas teweeg kan brengen. Daar krijg je, mits bij niet overdreven consumptie, óók een lichter hoofd van. En dat lichaam en geest zich dan niet altijd geheel gecoördineerd presenteren, levert doorgaans genoeglijker situaties op dan ‘spiritueel afvallen’.
Viervoeter
Laat je lichaam elke dag uit, raadt Nannet ons nog aan. Dat had ik me nog kunnen voorstellen als dat woord ‘laat’ met deetee zou zijn geschreven. Maar in de versie van deze ‘coach’ word je dan gedegradeerd tot viervoeter. Een positie die zich gewoonlijk eerst na het ledigen van vier flessen voordoet. Hou je eigen bron gevuld, roept zij ons toe. Maar dat kan – denk ik – ook met minder.
Nog even en elk plezier wordt ons in ruil voor zelfinkeer ontnomen. Tenminste, als je de Nannets de ruimte geeft. Volg daarom Bhoedda’s raad op: ‘Kijk naar binnen’. En volhardt in al die gewoonten die zwevers nooit gegeven zullen zijn.
John Bindels, auteur van het satirische boek Wijn met prik, werd in 2010 winnaar van de oeuvreprijs wijnjournalistiek, toegekend door de Wine and Food Association. Hij staat bekend om zijn kruistocht tegen reclamevervuiling in de journalistiek, tegen verhuftering van het taalgebruik en tegen wijntjespluggers die zich voor ’columnist’ uitgeven. Zijn collega Cuno van ’t Hoff noemde hem eerder: ‘Verreweg de scherpste wijncolumnist van ons land’. Wijnauteur Christian Callec kwalificeerde Johns columns als volgt: ‘Prachtige taal. Literatuur’.
