We zijn er uit. Het is klaar. Af. Niets meer aan doen. We weten sinds vandaag: vrijheid van meningsuiting is niet absoluut, die geldt alleen voor meningen die aan de juiste ‘smaak’ voldoen. Voorbeeldje: christenen afzeiken is vrijheid van meningsuiting, kritiek op de islam is ‘islamofobie’ en ‘discriminatie’ dus moet worden verboden. Wie het nog niet wist weet het nu want het staat in de ‘kwaliteitscourant’ Volkskrant (bekend van reportages over de kleding van het kabinet en diepte-interviews met Patty Brard). In de column (pagina twee) van Wilma de Rek staat het allemaal nog eens netjes uitgelegd.
Voor wie geen Blendle-account heeft (ten onrechte want Blendle rules) vat ik deze diepzinnige, intellectuele en vooral extreem goed beargumenteerde ‘column’ van Wilma de Rek even samen: in Nederland is NIETS aan de hand met de vrijheid van meningsuiting. Dat het OM, zonder aangifte, een onderzoek start naar een fucking fotofuck (soort van cartoon) op Geenstijl heeft dan ook NIETS te maken met de vrijheid van meningsuiting. Want Geenstijl is stom, hysterisch, kortzichtig, wordt gemaakt door een ‘roedel schreeuwerds’ en bedrijft poep en pies humor puur en alleen voor de provocatie. Dus als het OM, op eigen houtje, een onderzoek start naar zo’n domme kutsite als Geenstijl dan is alles okee. Net goed voor ze, weg met die kutmeningen, dus het heeft niets met vrijheid van meningsuiting te maken.
Conclusie: als door de overheid gepoogd wordt om voor Wilma de Rek (Goed Volk) onwelgevallige meningen te censureren dan is er NIETS aan de hand met de vrijheid van meningsuiting. Want Wilma de Rek vindt die mening stom en poep/pies, dus dan is het okee en heeft het NIETS met vrije meningsuiting te maken.
Jeetje. Wat een prachtige, striemende argumentatie van dit witte schaapje uit de aandoenlijk lief grazende Goed Volk-kudde. Daar neemt zelfs rapper Appa zijn petje nog voor af.
Terwijl u en ik al die tijd hebben gedacht dat de vrijheid van meningsuiting voor iedereen gold, ongeacht wat je van de inhoud van die mening vindt, en journalistieke media, ongeacht wat je van die media vindt, toch een extra speciale context bij die mening leveren blijkt het dus juist van belang te zijn hoe ‘smaakvol’ die mening precies is. Hoe smakelozer de mening, hoe terechter het is dat die mening wordt ingeperkt.
U sputtert nu: “Smaak is toch subjectief?”, maar zó werkt dat naturlijk niet. Ha, nee! U moet begrijpen, en laat dit nou toch eens voorgoed tot u doordringen lieve mensen, dat overjarige Volkskrant-medewerkers niet alleen de enige échte waarheid en moraal maar ook de goede smaak (en goede zeden) in pacht hebben. De Volkskrant is het licht, de weg en de waarheid. Daarom ook: Goed Volk.
Dat was in 1970 al zo, toen gestencilde parochieblaadjes als de Volkskrant nog het nieuws- en opiniemonopolie hadden en derhalve gans het land kon onderdrukken met hun laffe, onrealistische, politiek-correcte, rancuneuze, moralistische ideologie, en dat is nu nog steeds zo.
Ondanks het feit dat de oplage van een courant als de Volkskrant gelijke tred houdt met het uitsterven van babyboomers, en ondanks het feit dat een ‘poep en pies’-site als Geenstijl dagelijks tienduizenden malen vaker wordt gelezen dan één zo’n hele kutcolumn van De Rek.
En ook ondanks het feit dat we sinds, pak hem beet, 2001 toch echt een beetje die statusangstige, onderdrukkende, hautaine, arrogante, semi-intellectuele houding van bewoners in ivoren torens die neerkijken op het klootjesvolk achter ons hebben gelaten. Er is internet you know. We kunnen het zelf wel. Oprotten met je stinkende moraal, God is dood, dus ook de jouwe. Juist de jouwe.
Het zal een ander universum zijn waarin Goed Volk en hun weke bakfietsfietsende, seksimespottende, publieke omroep-kijkende D66-akolieten hun dagen doorbrengen. Een universum waarin het nog altijd 1970 is en ‘de journalist’ vooral dominee en zedenmeester is, de zeis altijd paraat om koppen boven het maaiveld weg te maaien, en voor het domme volk wel even bepaalt wat mooi en leuk is (reportages over vrouwen in de overgang bijvoorbeeld, om maar eens wat te noemen, of vuistdikke wijvenbijlagen barstensvol advertenties positief nieuws en reportages over lust en liefde).
In dat universum is Geenstijl nog altijd ‘hysterisch geschreeuw’ en ‘poep en pies’ en niet een populair medium waar mensen kunnen lezen wat laffe, bange krantenmakers dagelijks niet durven opschrijven omdat ze anders de toorn van de ‘Ombudsman‘ (ook al zo’n droevig gedrocht uit de verstikkende jaren zeventig dat maar niet stuk wil, hoe vaak je er ook op stampt. Ga! Toch! Eens! Weg! We bepalen zelf wel wat we moeten vinden, onwaarschijnlijk politiekcorrecte Marcel van Dam-kloon! Met je pijp en je vingerplant en je NVJ-pasje! Zet een cordon sanitaire om jezelf heen en laat je uit weke rechtstatelijke principes voortaan alleen nog in initialen aanspreken, ook al heeft de rest van de journalistiek in vrijwel de hele wereld al jaren schijt aan dit soort hypocriet gelul over privacy) over zich heen krijgen.
En zolang het OM onderzoek doet (gek eigenlijk, als het gaat om écht belangrijke zaken heeft het OM nooit capaciteit en geld genoeg om onderzoek te doen) naar dingen die nuffige redacteurtjes met hun dagblad CAO’tje in die INIT-kerk van ze als ‘onsmakelijk’ en ‘onfatsoenlijk’ hebben bestempeld gaat alles op rolletjes in het Nederland dat ligt in het universum waarin 1970 nooit meer is verdwenen (en waar het ‘een leuk en fijn land is dat goed is georganiseerd’).
Vooruit, laat ik Wilma ‘dit is poep en pies en dus geen vrijheid van meningsuiting’ de Rek ook wat credit geven: ze heeft er toch maar mooi vier (lol) hele jaren over gedaan om één essay van Ian Buruma (geschreven voor ‘de Maand van de Filosofie’ uiteraard, want u dacht toch zeker niet dat Wilma de Rek zomaar een filosoof gaat lezen? Daar moet eerst iets ludieks aan vooraf gaan hoor!) te lezen en de inhoud van dit essay exact zó niet te begrijpen dat ze het er aan de haren heeft kunnen bijslepen in haar rancuneuze vorige-eeuwse pennenvruchtje waaruit vooral de wanhoop doorklinkt van iemand die bang is onvoldoende te deugen (en dus met haar hoofd naar beneden van de ivoren toren wordt afgeflikkerd door haar ‘peers‘ in die kitscherige bubbel der fatsoenlijke elite, want mensen die niet deugen moeten kapot, het leven draait tenslotte uitsluitend om ‘fatsoen’, ‘respect’ en de ‘toon van het debat’).
Toch een hele prestatie voor een columnist die vrijheid van meningsuiting verwart met moralistisch regentesk elitair bestuur en de semi-dictatuur van een gezichtsloze ondemocratische schaduwmacht als het OM.
