In een korte lezing over politieke correctheid en het proces tegen Geert Wilders die ik onlangs bijwoonde vergeleek de rechtsfilosoof Paul Cliteur de Kouachi-broers, die op 7 januari 2015 hun slachting aanrichtten op de burelen van Charlie Hebdo, met de vroegere inquisitie, het juridische orgaan van de Katholieke kerk.
De inquisitie roept (mede door protestantse propaganda en spraakverwarring met de wereldlijke Spaanse Inquisitie) vooral associaties op met heksenprocessen, marteling en brandstapels. En, bij de niet meer piepjongen onder u, natuurlijk met Monty Python. Cliteur zag een parallel tussen de manier waarop de bloeddorstige rechtbank de astronoom Galileo de duimschroeven aandraaide om zijn werk te herroepen, en de gewelddadige mondsnoering van de satirici bij Hebdo.
Terzijde: de inquisitie (Voluit: Inquisitio haereticae pravitatis, onderzoek naar de perversiteit van de ketterij) bestaat nog steeds. Zij maken geen jacht meer op ketters, noch dwingen zij wetenschappers hun werken compatibel te maken en te houden met de leer van de moederkerk, maar het kerkelijke orgaan is nog springlevend onder de naam Congregatie voor de Geloofsleer en houdt zich bezig met theologische kwesties en de Katholieke geloofsleer. Joseph Ratzinger, u welbekend als de latere Paus Benedictus XVI, was de prefect van het orgaan van 1981 tot 2005.
Terug naar de moderne Inquisitie volgens Cliteur, de lieden die zo overtuigd zijn van hun eigen waarheid dat zij anderen met geweld het zwijgen opleggen. Islamitische terroristen hebben daar momenteel min of meer het patent op in West-Europa, maar ook geweldloze muilkorving door de rechter hangt in de lucht. Of de uitlatingen van Geert Wilders in het publieke debat over Marokkanen strafbaar zijn of vrijelijk bediscussieerd mogen worden, is de vraag waarover de rechter zich aan het einde van dit jaar onzes Heren 2016 mag buigen.
De roep om minder Marokkanen, de perversiteit van die ketterij volgens de Policor kerk. Onbespreekbaar, druist recht tegen de dogmatiek in en herroepen zal hij het! De uitspraken op waarde schatten, overwegen en trachten te weerleggen, het is allemaal niet nodig als de vlammen van de brandstapel de spreker verteren.
De slagers van Charlie Hebdo en de rechter die Wilders eventueel zou veroordelen, zij zijn echter niet de moderne Inquisitie. Zij zijn slechts de beulen die het vonnis uitvoeren. De ware inquisiteurs, de even dogmatische als verbeten hoeders van het eigen gelijk, dat zijn de invullers van voorbedrukte aangifteformulieren, de overheid die die formulieren überhaupt laat drukken, het OM dat overgaat tot vervolging, de lieden die het heel erg vonden voor Charlie Hebdo, ‘maar’….
Nobody expects the Spanish inquisition. Maar de moderne inquisitie, die zien we gewoon elke dag overal om ons heen. In de (social) media, politiek, pers, wetenschap, onderwijs, overal waar steile dogmatiek nou juist bestreden dient te worden, en waar kettergerichten nare gevolgen kunnen hebben. De moderne inquisitie is onder ons, en kent genoeg gewillige beulen.
