Jottem! Boze, verongelijkte vrouwen-ophef is al kostelijk. Maar boze, verongelijkte moekes-ophef is GOUD. Want vrouwen zijn al makkelijk op de kast te krijgen omdat ze chronisch onzeker en jaloers zijn, maar moeders zijn daarnaast ook nog eens competitief. En zij menen dat hun met het moederschap automatisch een soort heiligenstatus ten deel is gevallen waardoor we opeens hangborsten en striae mooi moeten gaan vinden en begrip moeten hebben voor buitenissige en onsmakelijke zaken als babies, foto’s van babies en borstvoeding in het openbaar.
Wat is de rel? Kinderwagenmerk Bugaboo publiceerde een foto van een Vogue-shoot met een supermodel en haar kind. Het supermodel loopt in een soort ondergoed achter de kinderwagen, met daarin haar twee jaar oude kind Lymée. Nee, de ophef is niet dat het arme kind de naam van de gevreesde tekenbeetziekte draagt. Dat is raar want de meeste moderne namen zijn kindermishandeling maar daar gaat het dus niet om. Het gaat er om dat het supermodel (dat is dus een vrouw die haar geld verdient met er beter uitzien dan 99,9 procent van de andere vrouwen, anders was het geen supermodel) niet uitgeblust met Uggs en vet haar achter zo’n karretje sjokt.
Zoals de jaloerse mammaloes die woedend worden om deze reclame dat doen. Die vinden het kwetsend dat iemand er fit en gezond en lekker uitziet, twee jaar (!!!) na de geboorte van haar kind. Ze raken helemaal van slag van een reclame omdat hun komtnootimeergoed-lijf niet lijkt op dat van een supermodel.
Gaan zulke vrouwen in therapie om hun onzekerheid aan te pakken? Of naar de sportschool om te redden wat er fysiek nog te redden valt? Neen. Zij worden boos op het kinderwagenmerk en gaan zuur op hun vette togus achter hun laptopjes zitten om te klagen.
Begrijp me niet verkeerd, u zult mij niet horen beweren dat iedere moeder schaars gekleed achter een buggy moet huppelen. Liever niet zelfs. En ook niet dat dun, strak en fit de enige en hoogst haalbare norm van schoonheid is. Ik snap dat slaapgebrek en andere lul-smoezen niet per se bevorderlijk zijn voor uiterlijke schoonheid maar kom op zeg, de gemiddelde moeder ziet er, ongeacht haar gewicht, uit alsof ze door de wasmand is gerold en aantrok wat bleef plakken.
Het is toch niet de schuld van een model in een campagne dat vrouwen te beroerd zijn om moeite te doen voor hun uiterlijk? Of om met zo’n superhippe kinderwagen te doen waar het ding voor bedoeld is: joggen? Helemaal prima om de boel te boel te laten nadat je er een larf uit hebt geperst, maar ga dan niet vitten op vrouwen die wél louter sla eten en uren sporten.
“Het is niet realistisch!”, grienen ze. Kun je het wel niet waar willen hebben dat sommige mensen nog topfit zijn na het baren van een kind, maar het is dus wel realistisch, zij het zeldzaam. Want duh. Het is reclame, poppedop. Ideaalbeelden weetjewel. Of dacht je soms ook dat je baby blauw plast omdat dat in luierreclames zo gaat?
Als je je een lilluke dikkerd voelt van een reclame, ben je dat waarschijnlijk ook. Als je dan ook nog gaat vuistjesmaaien tegen de reclamemaker in plaats van te werken aan je figuur en/of je zelfbeeld, ben je echt een hele sneue klaagmoeke. En dat is veel onaantrekkelijker dan een vetrol of ongekamd haasthaar.
