AMSTERDAM – Nils Verkooijen mag net 16 geworden zijn, hij heeft al het cv en de status van een filmster. De jonge acteur speelde al in 25 films en series, maar sinds het internationale succes vanAchtstegroepers huilen niet beperkt zijn roem zich niet meer tot Nederland. Hij is op dit moment in de bioscoop te zien in Bobby en de geestenjagers en zaterdag op televisie in de komedie 20 Leugens, 4 Ouders en een Scharrelei.
Waar haalt een jongen van jouw leeftijd de tijd vandaan om zoveel films te maken?
“Ik speelde tot nu toe vooral in kinderfilms, en dan wordt er meestal wel rekening mee gehouden dat de hoofdrolspelers ook naar school moeten. Maar ik offer mijn zomervakanties er wel aan op, ja. Ik hou die periode altijd heel bewust vrij, zodat ik wel de mogelijkheid heb een film te draaien als die kans langskomt.”
Je speelt heel veel diverse rollen. Wat is het leukste: een eikel, zoals in Achtstegroepers of 20 Leugens, of een lieve jongen zoals in Bobby?
“Ik hou ervan personages te spelen die echt een omslag maken in hun ontwikkeling. In Achtstegroepers, 20 Leugens en ook de Carry Slee-film Spijt! die dit najaar gaat draaien speel ik een eikel. Maar het zijn wel personages die zich aan het eind van het verhaal heel anders gedragen dan aan het begin. Dat vind ik een uitdaging: hoe groter de omslag hoe beter wat mij betreft.”
Wat is de X-factor van Nils Verkooijen? Waarom word jij bij elke casting er uit gepikt?
“Ik heb eerlijk waar geen idee! Echt niet. Dat zou je aan alle regisseurs moeten vragen die mij elke keer kiezen. Ik heb ook geen enkele opleiding, nul toneellessen gevolgd. Ik weet alleen dat er maar weinig plekken zijn waar ik me beter op mijn gemak voel dan op een filmset. En dat ik heel dankbaar ben en intens geniet van alle kansen die ik krijg. Ik weet 100 procent zeker dat ik in dit vak wil doorgaan.”
Je eerste film maakte je toen je zes was. Hoe kwam je in het bestand van het castingbureau terecht dan?
“Toen ik 4 was schreef mijn moeder mijn broertjes in: ze zijn een tweeling, daar is vaak wel veel vraag naar. Het leek haar leuk mij ook in te schrijven. Mijn eerste klus was een commercial, en dat vond ik fantastisch. Een jaartje later volgde mijn eerste korte film: Engel en broer van regisseur Hanro Smitsman. Met hem hem ik nu ook weer de telefilm 20 Leugens, 4 Ouders en een Scharreleigemaakt.”
De premieretour van Bobby en de geestenjagers ging gepaard met veel gillende meisjes die allemaal voor jou kwamen. Is dat raar?
“Het is heel bizar, ja. Het is iets waar ik niet perse voor gekozen heb, maar het hoort bij het acteur-zijn. Dat soort taferelen staan heel erg los van mijn dagelijkse realiteit hoor. En het is natuurlijk een uiting van waardering: ze vinden jou leuk omdat ze plezier beleven aan wat jij maakt. Zonder de steun van fans die een kaartje kopen zouden films niet kunnen bestaan.”
Je bent erg actief op Twitter. Krijg je veel liefdesverklaringen van fans?
“Ja, best wel. Een beetje Twitteren en Facebooken is voor mij een heel kleine moeite. En het is toch een manier voor fans om met hun idool in contact te komen. Achtstegroepers huilen niet is vorige week in première gegaan in Brazilië: sindsdien word ik ook bestookt met Portugese tweets. Ze hebben daar zelfs al fansites voor me opgericht! Dat was wel een weird moment, toen ik dat voor het eerst zag.”
