AMSTERDAM – Hoewel zijn vader verslaafd was aan drugs en alcohol en op het laatst steeds vaker van de wereld was, verwijt Marcel Brood hem niets. "Ik ben er trots op dat ik de zoon van Herman Brood mag zijn", zegt hij donderdag in De Telegraaf.
Het is vrijdag twaalf jaar geleden dat Herman Brood van het dak van het Hilton-hotel in Amsterdam sprong. "Op het laatst was hij niet meer 'onze' Herman", vertelt zijn zoon. "Dan schuifelde hij als een zombie over straat, met een papagaai op zijn hoofd en onder de stront van dat beest. Voor hem was het leven niets meer waard zonder drugs en alcohol. Dat moet dan ook de reden zijn waarom hij is gesprongen."
Herman was geen gewone vader. "Vanaf mijn achttiende werkte ik voor hem, gingen we samen op vakantie en begon ik een galerie waar ik zijn schilderijen mocht verkopen. Daar was ik best heel trots op." Dat Herman veel drugs gebruikte, accepteerde Marcel. Maar hij herdenkt zijn vader niet als junk, maar als als een 'echte rocker, fantastische schilder en publiek figuur'. "Als ik al die berichten, reacties en foto's op Facebook zie…Die mensen zijn nog steeds vol lof en rouw. Dát vind ik mooi."
AMSTERDAM – Hoewel zijn vader verslaafd was aan drugs en alcohol en op het laatst steeds vaker van de wereld was, verwijt Marcel Brood hem niets. "Ik ben er trots op dat ik de zoon van Herman Brood mag zijn", zegt hij donderdag in De Telegraaf.
Het is vrijdag twaalf jaar geleden dat Herman Brood van het dak van het Hilton-hotel in Amsterdam sprong. "Op het laatst was hij niet meer 'onze' Herman", vertelt zijn zoon. "Dan schuifelde hij als een zombie over straat, met een papagaai op zijn hoofd en onder de stront van dat beest. Voor hem was het leven niets meer waard zonder drugs en alcohol. Dat moet dan ook de reden zijn waarom hij is gesprongen."
Herman was geen gewone vader. "Vanaf mijn achttiende werkte ik voor hem, gingen we samen op vakantie en begon ik een galerie waar ik zijn schilderijen mocht verkopen. Daar was ik best heel trots op." Dat Herman veel drugs gebruikte, accepteerde Marcel. Maar hij herdenkt zijn vader niet als junk, maar als als een 'echte rocker, fantastische schilder en publiek figuur'. "Als ik al die berichten, reacties en foto's op Facebook zie…Die mensen zijn nog steeds vol lof en rouw. Dát vind ik mooi."
