ROTTERDAM – De musical Dreamgirls gaat zondagmiddag in première in het Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam. Meer dan 100 bekende Nederlanders staan op de gastenlijst van producent Albert Verlinde.
Dreamgirls is gebaseerd op het leven van The Supremes en Diana Ross. Het verhaal draait om The Dreamettes, drie r&b-zangeressen (Effie, Deena en Lorrell) die in de jaren 60 naam willen maken in de showbizzwereld. Berget Lewis speelt de hoofdrol van zangeres Effie. Wanneer Effie haar plaats als leadzangeres moet afstaan aan de meer commerciële Deena, gespeeld door Pearl Jozefzoon, ontstaat er onenigheid. De bom barst pas echt als manager Curtis, een rol van Edwin Jonker, besluit Effie uit de groep te zetten.
Zangeres Berget maakt met Dreamgirls haar debuut in de musicalwereld. Afgelopen zomer volgde ze acteerlesen, net als Pearl. Ook voor Aïcha Gill, de derde Dreamette Lorrell, is het haar musicaldebuut. Aïcha is bekend van X Factor. Haar toenmalige coach Angela Groothuizen heeft afgelopen donderdag al een try-out gezien. “Beste musical die ik ooit gezien heb. Ik ga helemaal uit mijn plaat hier”, oordeelde Angela op Twitter. “Wat wordt er toch fantastisch gezongen.”
Vreemd
Het bedrijf Albert Verlinde Entertainment is al anderhalf jaar bezig met de voorbereidingen, na lange onderhandelingen over de rechten van de voorstelling. Albert: “Het is heel vreemd dat de musical niet eerder in Nederland te zien is geweest, terwijl het een topmusical is. Als jongen op de Kleinkunstacademie draaide ik de plaat grijs en droomde ik ervan de show te zien in New York.”
Soulhits die voorbijkomen zijn Fake Your Way To The Top, Dreamgirls en Steppin’ To The Bad Side. Daarnaast zijn ballads als One Night Only en de vertaalde versie van I Am Telling You te horen. The Dreamettes gebruiken wat ze meemaken in hun leven om nieuwe nummers te schrijven.
Niet vertaald
Regisseur Gijs de Lange vertelt dat veel nummers niet in het Nederlands vertaald zijn, wat ongebruikelijk is in musicalland. “Als we alles in het Engels zouden doen, kan je de show niet meer volgen. En als we alles in het Nederlands zouden doen, krijgen de shownummers te weinig catchiness. We hebben het als volgt opgelost. Er zijn nummers die beginnen als een verhalend nummer over de situatie achter de schermen, maar zodra de verhalende nummers overgaan in een shownummer op het toneel, stappen we over op het Engels.”
“Dat is gevaarlijk”, erkent De Lange. “Gaat het wel werken?”, vroeg hij zich aanvankelijk af. “Aan de andere kant, als ik in de tram zit hoor ik eigenlijk niets anders. Ik wissel voortdurend tussen Nederlands en Engels. Heel veel Engelse invloeden dringen onze taal binnen. En als ik nu de show zie, is het voor mij volstrekt vanzelfsprekend en natuurlijk dat het wisselt van de ene taal in de andere taal. Jurrian van Dongen heeft het stuk briljant vertaald. Veel is doorgecomponeerd, wat wil zeggen dat dialogen gezongen worden. Het was een enorm gepuzzel om de tekst in de melodie en dat metrum te vertalen. Maar het klinkt ontzettend natuurlijk en vanzelfsprekend wat Jurrian gedaan heeft. Dat is een prestatie van formaat.”
