COOLUM – Moeder Trish LaForty uit Australië was met stomheid geslagen toen ze deze week een anoniem handgeschreven briefje in haar brievenbus aantrof van iemand die het gejengel van haar baby Will hartstikke beu was. Na een middagje aan het strand was ze ontsteld door de anonieme kritiek die ze bij thuiskomst las: ”Jij mag dan zelf in staat zijn om het gehuil van je baby te negeren, maar wij zijn het zat om hem de hele dag non-stop te horen janken.”
De vader van Wil legde de anonieme kritiek lachend naast zich neer, maar de 26-jarige LaForty nam het hoog op. Aan Sunshine Daily Coast vertelt ze: ”Ik las het briefje met ontzetting. Niemand is dol op het gehuil van baby’s.”
Het jonge gezin woont pas een half jaar in de straat en hebben naar eigen zeggen sindsdien nog geen akkefietjes met de buren gehad. Ze vindt de kritiek daarom onterecht en ontkent dat haar zoontje een huilbaby is. Dus ging ze bij de buren verhaal halen, maar die reageerden net zo geschokt op de anonieme kritiek. ”Iedereen reageert hetzelfde. Onze buren zeggen dat ze ons zoontje nooit horen huilen”, zegt Trish.
Moed
Op Facebook luchtte moeder Trish haar hart: ”Alsof het ouderschap nog niet zwaar genoeg is. Je had niet eens de moed om bij ons aan te kloppen”, schrijft ze. ”Onze baby huilt niet de ‘hele dag’, alleen als hij nog niet wil slapen. En ook als hij een schone luier krijgt. En als ik ‘nee’ zeg, omdat ik hem niet wil verwennen en laten rondrennen alsof hij de tent hier runt.”
Via een lokale community-pagina op Facebook daagt Trish LaForty de anonieme criticus uit om zich bekend te maken en het gesprek aan te gaan. ”Wees welkom, kennelijk weet je waar we wonen. Elke vader en moeder heeft goede en slechte dagen. Ouders kunnen juist wel een beetje steun van hun omgeving gebruiken.”
