AMSTERDAM – In een boek met cd viert muzikant en schrijver Ernst Jansz dat hij een halve eeuw in het vak zit. In het nieuw verschenen Neerkant beschrijft en bezingt hij zijn leven in de jaren zeventig, nog vóór zijn succes met Doe Maar.
Een volgend boek over Doe Maar hoeven we van Ernst Jansz niet te verwachten, vertelt hij in het AD. ''Dat verhaal vind ik niet zo interessant. Ik veronderstel het als bekend." In het interview haalt Ernst Jansz herinneringen op aan de hordes meisjes die voor de leden van Doe Maar in katzwijm vielen. ''Van die aanbidding werd ik niet gelukkig. Ik kon niet gewoon naar een supermarkt. Op vakantie in het buitenland werd ik altijd herkend."
"Ik weet nog dat we met Doe Maar opnamen hadden in de studio van Johnny Hoes en dat we midden in die sessie besloten te stoppen met de band. Altijd probeerden meisjes daar door de ramen een glimp van ons op te vangen. Die middag ook, maar toen ik die middag naar buiten liepen, waren ze allemaal verdwenen. De zon scheen, ik hoorde een merel, het was een fantastische gewaarwording. Ik dacht: het begint weer voor mij, nu kan ik weer gaan leven."
