Onlangs werd ik in een discussie over ethiek aangevallen door enkele gelovigen en zelfs atheïsten, om het feit dat ik zei dat wat in de Bijbel staat grotendeels onzin is. De discussie ging over ethiek en ging op dat moment ook over het homohuwelijk in Frankrijk. Iemand zei dat we met elkaar (dus de hele samenleving) zouden moeten bepalen wat ethisch is en wat niet en dat we daarbij elkaars meningen moesten respecteren. Ik was het hier slechts deels mee eens. Een mening verkondigen op basis van de Bijbel is namelijk geen mening, maar een overtuiging en dat is iets heel anders.
Men kan inderdaad in een samenleving sterk van mening verschillen en daar moeten we inderdaad respect voor hebben. Echter, deze meningen zullen altijd enige feitelijke onderbouwing moeten hebben. Wanneer een mening helemaal geen feitelijke onderbouwing heeft, zoals meningen op basis van de bijbel, dan is dat niet langer een mening maar een overtuiging. De overtuigde gelooft namelijk heilig in bijvoorbeeld de bijbel en ontkent alle feiten die de verhalen in de Bijbel onderuit halen. En ethiek bepalen op basis van een overtuiging is wat mij betreft niet erg verstandig.
De onrust in de groep ontstond op het moment dat ik zei dat de Bijbel geen betrouwbare bron was, omdat in de Bijbel aantoonbare onzin vermeld staat. Toen werden een aantal mensen boos. Enkele gelovigen en zelfs atheïsten vonden dat ik zoiets niet mocht zeggen, want ik moest de ‘mening’ van gelovigen respecteren. Een islamitische jongen zei vervolgens tegen mij: ‘Als je over de Koran had gezegd dat het onzin was, dan was ik echt heel boos geworden’. Mijn reactie was daarop direct: ‘Dan heb je me niet goed begrepen, want ook in de Koran staat helaas een boel aantoonbare onzin’. Ik was oprecht verbaasd over de verbazing onder de mensen en dan met name over de verbazing bij atheïsten.
Mogen we dan niet zeggen dat de Bijbel een boek is waar voornamelijk kletskoek in vermeld staat? Moeten we dan maar zeggen dat het geen onzin is wat in boeken als de Bijbel of de Koran staat? Moeten we dan maar accepteren dat er mensen zijn die op deze manier tegen de wereld aankijken en de argumenten van deze mensen serieus gaan nemen in een debat over ethiek? Moeten we misschien, naast een verbod op het homohuwelijk, dan ook gaan overwegen of we net als in Rusland een anti-homowet willen aannemen, omdat er een aantal overtuigden denkt dat homoseksualiteit een zonde is op basis van teksten uit de Bijbel/Koran?
Het grote probleem met (voornamelijk strenge) gelovigen is dat zij een wereldbeeld hebben dat niet klopt met de feiten. Dit maakt een discussie met deze mensen vaak heel erg lastig. Wanneer iemand bijvoorbeeld vindt dat het homohuwelijk onethisch is, dan zal dat op basis van feiten moeten worden onderbouwd. Dit kunnen gelovigen niet, omdat ze hun mening enkel op de Bijbel baseren. Zo is homoseksualiteit geen geestesziekte, het is slechts een variatie, net zoals linkshandigheid dat is. Fundamentalistisch geloven wordt geestig genoeg wel door steeds meer universiteiten als geestesziekte beschouwd.
Het vreemde is dat met name streng gelovigen vinden dat ze van allerlei niet onderbouwde en daarmee ronduit beledigende flauwekul over homo’s mogen verkondigen, terwijl diezelfde streng gelovigen zich ernstig beledigd voelen, wanneer hun geloof door onderbouwde feiten als flauwekul wordt weggezet. Nog vreemder is het dat atheïsten, om de goede vrede te bewaren, de gelovigen gaan beschermen omdat ze vinden dat het niet goed is als je iemand beledigd. Ik denk dat het tijd is dat atheïsten gelovigen niet langer in bescherming nemen, wanneer gelovigen met feiten worden bekritiseerd. Of dat nu beledigend is of niet.
Discussies over meningen en-of religie kunnen ook met Bas worden gevoerd op Twitter.
