De filosoof Hans Blumenberg schreef dat er tijdloze “trage vragen” bestaan waartoe iedere generatie zich opnieuw moet verhouden om houvast te vinden in het leven. Dit noemt men intellectuele bagage. Terwijl de Westerse cultuur steeds verder afzinkt in ridiculisering, trivialisering (plat massavermaak waarin alle belangrijke waarden en tradities worden bespot) en zelfrelativering (“Sinterklaas vieren met zwartgeschminkte mensen is racistisch”) kent de Islam een rotsvast zelfvertrouwen.
Op woensdag 3 september 2014 vond een debat plaats bij het tv-programma Pauw tussen Sybrand Buma (fractievoorzitter CDA) en Femke Halsema (voormalig fractievoorzitter Groenlinks). Er werd een filmpje getoond van een gemeenteraadslid in Den Haag (Partij van de Eenheid), een man die volgens presentator Pauw met zeker 6000 stemmen werd gekozen. Deze persoon – hij heet Abdou Khoulani – zegt daarin: “Leve ISIS in zijn totale context. Ik begrijp dat ze het doen. Absoluut.” Al eerder schreef hij op zijn Facebook pagina: “Leve ISIS en in shaa Allah op naar Baghdad om dat schorem aldaar aan te pakken.”
Buma stelde dat de fundamenten van de rechtsstaat hier in het geding komen en wenste niet met Khoulani te debatteren: “Dan zou ik die man een platform geven en indirect bijdragen aan de normalisering van diens gedachtegoed. Op tv kan hij misschien leuk en sympathiek praten, maar bekijk de website van zijn beweging. Op die website staat dat zij een internationaal kalifaat nastreven, zoals ISIS [ook wel: IS – Islamitische Staat]. Uiteindelijk gaat hun streven verder dan woorden – dit gedachtegoed culmineert uiteindelijk in geweld.” Wat Buma omschrijft kent men als taqiyya. Het begrip taqiyya kan betekenen dat het een moslim is toegestaan om zich anders voor te doen en anderen te misleiden, als het einddoel de verspreiding en versterking van de islam dient.
Halsema reageerde als volgt op het pleidooi van Buma: “Maar zo ondermijnt u de rechtsstaat,” stelde zij, “want dan hebben andersdenkenden geen gewetensvrijheid meer.”
Daarop vertelde Buma dat vluchtelingencentra de Tweede Kamer aanschreven omdat ronselaars gevluchte kinderen werven voor de jihad, de heilige oorlog van de islam. Buma legde uit dat men verlangde dat de regering die ronselaars aanpakte. Uiteindelijk stelde Pauw de vraag: “Hoe heeft dit zover kunnen komen?”
Ik zeg: dit speelt al jaren. Nog voor de opkomst van Pim Fortuyn. Denkt u aan het lot van Salman Rushdie, auteur van De duivelsverzen, die voor zijn leven vreest sinds een fatwa over hem werd uitgesproken. Religieuze fanatici jagen hem sindsdien op. In ieder geval werd niets gedaan toen de groep arriveerde die arabist Hans Jansen als “beroepsmoslims” omschrijft. Dit zijn lieden die dag in dag uit weinig anders doen dan anderen met mooie en zoete woorden inpalmen voor hun geloof, om hen vervolgens via websites en fragmenten uit het leven van Mohammed op het pad te brengen van de jihad. Hoe het zover heeft kunnen komen? Precies het progressieve denken: “Wij zijn voor gelijkheid. Daarom geven we iedereen gelijke rechten. Die rechten zijn dus ook voor de mensen die ons ten onder willen brengen.” Anders zou men de diversiteit niet honoreren. De naïviteit van de progressieven was grenzeloos: hooguit zouden zich wat nieuwe eetgewoonten en restaurants verspreiden, wat andersoortige kledingstijlen en muzieksmaken. Maar dat was toch juist kleurrijk en gezellig? Met het ontstaan van enclaves met eigen politiek-religieuze systemen, met rechtsopvattingen die zich superieur verklaren aan de Nederlandse rechtsstaat, hielden zij geen moment rekening.
Ik verdedig liberale ideeën en acht de vrijheid van mengingsuiting van enorm belang – de vrijheid om een stuk als dit te schrijven. Toch heb ik genoeg realiteitszin om in te zien dat voor sommigen de vrijheid van meningsuiting geen eindstation is, maar slechts een middel op weg naar een station waar die vrijheid niet meer geldt (zo lijkt Erdogan al een eind op weg richting het eindstation van de Turkse democratie). Helaas lezen weinig leden van de “progressieve klasse” nog klassieken; ze lezen waarschijnlijk vooral oppervlakkige populaire blogs waarop de teneur “hoera voor gelijkheid en verdraagzaamheid in al haar vormen” is. Want dat kletst lekker mee in de academische kringen waar men aan de subsidiefles lurkt (tijdens mijn studententijd organiseerde een professor eens een etentje waarbij hij, enigszins aangeschoten, tegen de samenwerking Rutte-Wilders begon te fulmineren). Maar lees bijvoorbeeld Niccolò Machiavelli’s Discorsi, of Frank Herberts Dune. “When I am weaker than you, I ask for freedom because that is according to your principles; when I am stronger than you, I take your freedom away because that is according to my principles.” Dit citaat komt uit laatstgenoemde boekenserie.
In De puinhopen van acht jaar Paars merkte Pim Fortuyn al op dat áls de moslimgemeenschap Rushdies fatwa afkeurde, dat men vanuit die gemeenschap toch erg weinig hoorde. Ook uit een onderzoek van Motivaction (mei 2013) bleek dat veel allochtone jongeren de jihadstrijders in Syrië zien als helden. Schokkend was de onthoofding op klaarlichte dag in Londen vorig jaar; kleinere voorbeeldjes zijn dan zo’n man in Den Bosch die tweette “mooi man, 280 Hollanders minder”, of de ambtenaar die werkte voor Groenlinks en de PvdA, die meende dat ISIS wel een “zionistisch complot” moest zijn. Zo’n debat tussen Buma en Halsema over de vraag hoe ver de vrijheid van meningsuiting dient te reiken gaat in feite over botsende beschavingen. In de ene beschaving zijn mensen individuen, (die dus ook als individu worden berecht en beoordeeld op hun meningen) – in de andere beschaving zijn mensen allereerst groepsleden. Geuite meningen beginnen en eindigen hierin dan niet bij één persoon, maar staan in het verlengde van een overkoepelend religieus-politiek streven. Dit is wat weinig volksvertegenwoordigers willen inzien. En wat zei Halsema toen een politieke discussie dan eindelijk eens over fundamentele waarden ging? “Wat u nu zegt is een debattruc.”
Op de avond van de uitzending werden Kamerleden geïnterviewd door Pownews: zoals Han ten Broeke (VVD) en Harry van Bommel (SP). Dit was in de context van de IS-filmpjes waarop journalisten worden onthoofd om het Westen schrik aan te jagen en om de lokale bevolking aan zich te kluisteren via pure terreur. “Om dit effectief te bestrijden zou je ze toch moeten doodschieten?” vroeg de interviewer. Van Bommel sprak van “indammen” en zelfs Ten Broeke wenste zich niet zo krachtig uit te spreken als de interviewer. Wie weet wat hij in werkelijkheid dacht. Misschien was hij het wel met de interviewer eens. Maar waarom zei hij dat dan niet? Omdat we in een land leven met nog altijd veel pacifistische multiculturalisten; mensen die denken zoals Femke Halsema. Daardoor zou zo’n uitspraak een electorale doodzonde zijn. Mogelijk krijgen IS-aanhangers volgende week een podium ergens in een debat. Of anders volgende maand. En zo verschuift de grens steeds verder. Als u een kikker in een kokende pan werpt, springt hij er uit. Maar breng het water langzaam tot koken, en de kikker kookt mee. Want bedenk: 6000 stemmen is toch niet niks. Six-thousand and counting, dekt wellicht de lading beter.
IS is niet de enige beproeving van de Westerse weerbaarheid. Wat te denken van de Russische provocaties in Oost-Europa? Mogelijk zouden de Russen dat pad niet hebben gekozen als de NAVO beter bewapend was; als de Europese staten naast tolerantie en diversiteit ook daadkracht hadden uitgestraald. Jaren is er gesnoeid op defensie. Jaren is de multiculturele leugen verkondigd dat iedere aardbewoner in zijn hart een Westerse consument wenst te zijn. Met een kantoorbaan en vakantiehuisje en netjes belasting betalen: religieuze, nationale en culturele verschillen deden er eigenlijk niet toe. De multiculturele leugen spiegelde ons voor dat het een kwestie van tijd was totdat iedereen wereldburger werd, totdat legers voorgoed van de aarde zouden verdwijnen. Met voldoende tolerantie, Westerse boetedoening en een herverdeling van welvaart zouden er geen vijanden meer zijn. En de politieke realiteit toont ons keer op keer het tegendeel.
Nu wordt het tijd dat we ontwaken. Want de mensen die zoals Halsema het Westen richting pacifistische multiculturele zelfverwaarlozing hebben gevoerd, dat zijn de mensen die het meest veilig zijn, en het laatst de consequenties van het Westerse verval aan den lijve zullen ondervinden. Gewone burgers lopen meer gevaar.
