Hè he, zo ver zijn we in ieder geval: je bent geen racist omdat je Zwarte Piet leuk vindt. Arjen Lubach zegt het in Zondag met Lubach. En als Lubach het zegt, dan kan zelfs Anousha Nzume in De Wereld Draait Door daar niet omheen, ook al vat ieder weldenkend mens haar foto-campagne Zwarte Piet ís racistisch wel als een beschuldiging van racisme op.
Als dan duidelijk is dat liefhebbers van Zwarte Piet het niet zo kaas bedoelen, kunnen we het nu hebben over de volgende nopende kwestie: Is Piet nu zwart van het roet in de schoorsteen, of is hij zwart van zichzelf. Recherchewerk door, wederom, Lubach, biedt uitsluitsel: Als Piet zwart is van het roet, waarom is het pagekostuum van dan niet ook zwart geworden. Doet Zwarte Piet zijn kostuum soms uit om poedelnaakt door de schoorsteen te gaan? Omdat dit niet waarschijnlijk is, is de roethypothese onwaarschijnlijk. Bovendien, wil ik daar aan toevoegen, luidt de tekst van het welbekende liedje niet zwart áls roet, en niet zwart ván roet? De enige waarschijnlijke conclusie is dus dat Piet niet zwart is van roet in de schoorsteen. Roetveegpieten zijn dus neppieten, die te lui zijn om zich fatsoenlijk te schminken.
Minder trefzeker is Lubach over het kwetsende gehalte van Zwarte Piet. Dat zwarte Piet kwetsend is voor de gekleurde medemens, daar gaat hij voetstoots vanuit, als ware het een axioma. Het zijn echter vooral tegenstanders van Zwarte Piet die zeggen zich gekwetst te voelen, of tenminste, zeggen iemand te kennen die zich gekwetst voelt. Mijn donkerbruine vermoeden nu is dat deze gekwetstheid in veel gevallen ideologisch gemotiveerd is. Het komt goed uit om gekwetst te zijn, als je een werkzaam argument zoekt in je strijd tegen Zwarte Piet. Het aantal mensen dat echt gekwetst is, is echter veel lager. Het enige voorbeeld dat in de uitzending genoemd werd, was het dochtertje Nzume. Daarnaast is er het de voormalige Amerikaanse een vriend van Verbaan die Zwarte Piet die, door een Amerikaanse bril bezien, voor een racistisch fenomeen aanzag. Verbaan heeft hem toen nog uitgelegd dat het allemaal onschuldig was. Pas toen van Zwarte Piet door Quinsy Gario tot een politieke kwestie is gemaakt, heeft de weerstand tegen Zwarte Piet zich ontwikkeld. Maar toen was het tonen van vermeende gekwetstheid reeds een politiek instrument.
Dat het percentage mensen dat een alternatief voor Zwarte Piet aanvaardbaar vindt stijgt, is omdat mensen geneigd zijn voor de politiek correcte oplossing te kiezen. Ze willen eerst en vooral doorgaan voor fatsoenlijke mensen. Als ze daar hun mening voor dienen te veranderen, dan moet dat maar. Als je dag in dag uit krijgt ingepeperd dat je een racist bent als je Zwarte Piet oké vindt, dan kiezen veel mensen eieren voor hun geld. Dan kiezen ze ervoor om toch maar niet voor racist te worden uitgemaakt.
Je kunt zeggen dat Zwarte Piet racistisch is. Voor hetzelfde geld kun je zeggen dat het afschaffen van Zwarte Piet racistisch is. De hele Nederlandse volkscultuur, kent één zwarte personage, en juist die moet verdwijnen. Als dat niet racistisch is.
Als ik een donkere huidskleur had, dan zou ik niet gaan demonstreren tegen Zwarte Piet. Ik zou de rol van Zwarte Piet juist opeisen. Dan zou ik zeggen dat juist ik geknipt ben voor de rol van Zwarte Piet, omdat ik me geeneens hoef te schminken. In de moderne filmindustrie kiest men toch ook mensen uit een bepaalde etnische groep, om die etnische groep te laten vertegenwoordigen. In Sami Blood is de hoofdrolspeelster bijvoorbeeld een geboren Sami (beter bekend als Lap), die qua uiterlijk scherp contrasteert met haar Zweedse klasgenootjes. In de rol van Zwarte Piet, zou ik ook in de gelegenheid zijn, een inhoud aan het personage van Zwarte Piet te geven. Dat is wellicht ook een manier waarop je Zwarte Piet door de tijd heen kunt veranderen.
