STEUNT DR. SID LUKKASSEN EN DONEER
Wellicht heeft u vernomen dat ik via Voor de Kunst een nieuw project ben gestart:
Allereerst merk ik op dat het woord ‘Kerk’ met een kwinkslag is bedoeld. Als humanistisch realist sta ik voor vrijdenken, los van dogma. Ik erger me hoe ieder debat in de mainstream media direct wordt kapotgeframed. De vluchtigheid van beelden en oneliners domineert dit tijdsgewricht: het begrip ‘Nieuwe Kerk’ drukt de blijvende behoefte uit aan een rationeel doordacht wereldbeeld, evenals de behoefte aan persoonlijke vorming, gemeenschapszin, cultureel erfgoed en inhoudelijke gesprekken gebaseerd op dit rationele wereldbeeld.
Tegenwoordig zijn zelfs mensen met een genuanceerde middenmening bang dat zij iets zullen zeggen waardoor hun ‘progressieve’ vrienden afwijzend, veroordelend en verontwaardigd zullen reageren.
Onlangs verscheen bijvoorbeeld een video van de VPRO over een dame die met Duitse nationalisten in gesprek ging. Zij praat geringschattend over deze nationalistische jongeren alsof zij heropgevoed moeten worden. Ze spreekt van “mensen die niet weten hoe zij moeten omgaan met de moderne tijd.” De subtielste details worden breed uitgelicht om maar bij het vooropgestelde frame aan te sluiten:
“Iemand met een beeldje van een adelaar kan toch niet deugen?”
Ho eens, denk ik dan. “Niet met de moderne tijd kunnen omgaan”? Is het probleem niet dat er in onze multiculturele samenleving enclaves zijn ontstaan, waar men zich terug bij middeleeuwse omgangsvormen waant? Dan pak ik even de “verhalen uit de samenleving” erbij die mij zijn toegestuurd en toevertrouwd. Er is een verhaal bij van een dame die vluchtte uit Irak. Zij gaf les onder Saddam Houssein en belandde in Nederland in het islamitisch onderwijs. De doctrines en omgangsvormen die ze daar aantrof stonden zó ver van haar af dat ze een andere baan zocht. Een liberale dame van Tunesische afkomst liep in België mee in een demonstraties van moslims tegen terrorisme. Maar ze zei ook dat er een politie-escorte mee moest om hen te beschermen. Niet tegen nationalistische jongeren, maar tegen andere moslims.
Wat ik wil, is rationaliteit tot de basis maken van discussies. Om ook de nuances te kunnen onderzoeken. Een nationalistische jongere haat echt niet elke moslim maar ziet wel cultuurverschillen oprukken. En voor wie goed luistert zijn er ook in de moslimgemeenschap kritische stemmen te horen. Deze genuanceerde discussies worden totaal kapotgeslagen op het aambeeld van politiek-correcte frames die vanuit een Randstedelijke en Grachtengordeliaanse perceptie over de rest van Nederland en Vlaanderen worden uitgerold. Een denken in termen van tegenstellingen (zoals ‘witte mensen’ versus ‘mensen van kleur’) wordt klakkeloos overgenomen uit het Anglo-Amerikaanse discours.
Breng nationalisten en moslims eens samen in een open gesprek: probeer tot een echt inhoudelijke discussie te komen. Wie weet zijn zij het wel op punten eens? Dit zullen de mainstream media echter niet doen want er zouden politiek-incorrecte conclusies kunnen bovenkomen die het dominante linksliberale wereldbeeld aantasten.
Neem een blad als de Groene Amsterdammer, dat voortdurend schrijft over ‘alt-right’ en aanverwante zaken maar nooit één poging doet om zich in de conclusies van hun tegenstander te verplaatsen en om een solide weergave van die denktrend weer te geven alvorens men de aanval opent. U krijgt daarentegen Godwin op Godwin voor de kiezen en dit alles is een flagrante schending van het debatprincipe van de liberale filosoof John Stuart Mill: begrijp uw tegenstander zoals hij zichzelf begrijpt, alvorens u zijn denkwijze ontmantelt. Dat dit niet gebeurt slaat dus weer terug op het algehele gebrek aan rationaliteit in mainstream debatten.
Door dit soort gesprekken op inhoud te ontwijken creëren de mainstream media zélf polarisering: zij voelen zich vervolgens goed bij het beeld dat daarbij ontstaat. Alsof Nederland zou zijn op te delen in óf hoogopgeleide en verlichte wereldburgers, óf provinciale en conservatieve tokkies.
Deze vorm van polarisering leidt tot een Rob Riemen-geïnspireerd maatschappelijk vertoog waarin de publieke verworvenheden – denk aan cultuursubsidies – moeten worden verdedigd tegen cultuurverkwanselaars van de VVD en PVV. In deze binaire voorstelling is het geen optie dat nationaal-georiënteerde mensen óók cultuurvoorkeuren hebben die door de huidige hegemonie structureel niet worden bediend. Het is de verdienste van Thierry Baudet dat hij dit blootlegde. Vervolgens doet het met-de-instituties-versmolten ‘progressieve’ subsidiekartel haar uiterste best om Baudets culturele voorkeuren verdacht te maken.
Degenen die dit spel met nuchterheid bekijken, zij zien inmiddels in: dit is trekken aan een dood paard, geef mij maar een eigen kerk. Het is precies zoals Oliver Kerkdijk schreef:
“Om publicist Sid Lukkassen te parafaseren: er zou een nieuwe zuil moeten komen. Eentje waarin journalistieke en opiniefora als ThePostOnline, Café Weltschmerz en andere nieuw-realistische internetpublicaties en -uitzendingen de krachten kunnen bundelen. Want er is dringend behoefte aan een serieuze, verenigende infrastructuur van op feiten gebaseerde nieuwsvoorziening en onderzoeksjournalistiek. Binnen een beperkt taalgebied als het onze is een dergelijk subsidievrij initiatief echter alleen levensvatbaar als het zowel een brede groep lezers/kijkers als investeerders/adverteerders aan zich weet te binden. Vooralsnog lijkt met name dat laatste – hier zal de ironie u niet ontgaan – wensdenken. Wie als entrepreneur openlijk een ‘rechts’ initiatief steunt, dient rekening te houden met consequenties.”
Dan afsluitend de ondersteunende overwegingen in het kort:
– Het woord ‘kerk’ drukt (voorlopig) meer dan het woord ‘zuil’ de bezielende en begeesterende missie uit van de nieuwe tegencultuur. Vooralsnog is er teveel uitgegaan van negatieve coalities (bijvoorbeeld ingegeven uit weerstand tegen sharia-praktijken) en te weinig van een eigen verbindend program.
– Dit initiatief is bedoeld om vragen van mens-zijn en gemeenschap weer een rol te laten spelen in relatie tot politiek-maatschappelijke vragen. Ook filosofie krijgt daarin een plek evenals bezinning op technologische vraagstukken. Politieke partijen concurreren om de aandacht van kijkers: hierom fixeren zij zich op enkele herkenbare hoofdthema’s als ‘stokpaardjes’. Dit veroorzaakt een gemis aan verbreding en verdieping – kortom aan Bildung – waarin dit initiatief voorziet.
– De Nieuwe Kerk is nodig omdat Nederland en Vlaanderen qua mediagebruikers in tweeën zijn gespleten. Als eerste zijn er de volgers van de mainstream kanalen: zij volgen de framing aldaar. Denkers die controversieel durven te redeneren, worden er weggezet als excentrieke of zonderlinge types. Terwijl media-geëmancipeerden die framing omzeilen en via het internet onderzoeken wat die denkers zélf te melden hebben. Ziehier de introductie van media-regulering vanuit de Europese Unie. Control the media, control the mind.
– Het linkerdeel van het politiek spectrum praat weliswaar over ‘verbinding’: in de praktijk is dit niet hoe zij opereren. Historische kunst wordt opnieuw geïnterpreteerd om tegenstellingen van ras en gender bloot te leggen. In plaats van mensen meritocratisch te benaderen en vanuit kracht te denken, zijn juist zij het die steeds de aandacht leggen op iemands handicap of etnische achtergrond, om zo hun politieke thema’s in leven te houden. Zodoende is de Nieuwe Kerk juist ook een verbindend levensbeschouwelijk huis voor migranten die al volledig zijn geïntegreerd en totaal geen zin hebben in die trieste benadering.
– Triest is tevens dat regressief links blijft schermen met de term ‘white privilege’ en daarbij aanneemt dat de doorsnee Nederlander zich dit zal laten welgevallen en zich steeds met de nazi-stok terug in zijn hok laat slaan. Het progressivisme omhelsde eens de emancipatie en zou dus ook moeten begrijpen dat de blanke man zich zal emanciperen van dit narratief.
Die emancipatie begint nu, want stel je bent een blanke jongeman van achttien uit een willekeurig dorp: je hebt nog geen stap in de wereld gezet en krijgt nu al vanuit de officiële instituties te horen dat je geprivilegieerd bent en anderen moet laten voorgaan. Dit staat haaks op iedere levenslust en gaat hoe dan ook niet werken.
– Debat met ‘links’ is welkom (op inhoud, welteverstaan, niet op framing), maar nauwelijks mogelijk. Toen De Europese Spagaat werd uitgegeven, werden zowel linkse als rechtse denkers uitgenodigd om hun visies te geven op Europa en de EU. Rechtsen krijgen zelden de gelegenheid tot boekpublicatie en waren dus gretig, terwijl alle linksen bedankten voor de eer (want zij hebben hun eigen gesubsidieerde kanalen).
Vervolgens werd het werk door Alice Verheij bestempeld als een rechts boek, en dus was het maar goed dat links er niet aan had meegedaan. Dezelfde tactiek is gebruikt om De Nederlandse Leeuw te framen. Linkse sprekers werden uitgenodigd: zij bedankten voor de eer en frameden vervolgens op sociale media het evenement als een ‘rechts onderonsje’. Het onderstreept opnieuw dat wat zich ‘links’ noemt niet verbindend te werk gaat. Laten we dan concreet worden met dat onderonsje als evenwaardige tegenhanger: laten we kerken bouwen!
– Je verhaal doen op louter sociale media is geen optie: fysieke bijeenkomsten zijn nodig. Sowieso zijn tweets te kort voor een genuanceerd en goed onderbouwd betoog. Thierry Baudet deelde dit initiatief op Twitter; zie hoe snel de thread werd besmet door toxische trollen. Vele SJW-activisten op sociale media leven van uitkeringen en hebben dus meer tijd om te trollen en te framen dan mijn lezers hebben om mij te verdedigen: velen van hen werken als MKB’er. Op sociale media zijn er zo nu en dan gekkies die je net zo lang trollen met gekke vragen totdat je ook een gek antwoord geeft: dat gaat dan naar de mainstream media. Fysieke bijeenkomsten ontwijken deze waanzin. Ook wordt je via sociale media soms meegezogen in een spiraal van berichtgeving waarin alleen negatieve geluiden klinken.
Kortom: ik hoop van harte dat u dit initiatief zal steunen. Met het project ‘De Nieuwe Kerk’ wil ik mensen kennis in handen geven om hun eigen levenstraject te kunnen vormen. Ik haal verhalen op uit de samenleving, analyseer deze verhalen op filosofisch niveau en we gaan met elkaar in gesprek. Om elkaar te inspireren en te bezielen.
STEUNT DAAROM DR. SID LUKKASSEN EN DONEER
