Chris Aalberts kocht een kaartje (vier euro) voor de Café Avond in Rotterdam. Vervolgens schreef hij op Twitter: “Volgens Jesper Jansen zijn de homo, de jood en de neger de bedreigingen van deze tijd”, en zette eronder “#SidLukkassen on tour”. Terwijl Jesper in werkelijkheid het volgende zei:
“De homo, de jood en de neger zijn de bedreigingen van deze tijd – dat is hoe ik volgens De Groene Amsterdammer naar de wereld kijk, als we hen moeten geloven. En dan noemen ze mij een ‘bekend populair mediafiguur’, terwijl ik één keer op de radio ben geweest, één keer op tv en één keer in de krant. Maar zelfs dit zou ik niet kunnen aankaarten, omdat een tegenstander dan een video van mij maakt met alleen die foute zin.”
Kennelijk bracht dit Aalberts ertoe om dit contextloos te rippen om met pure sensatie aandacht te krijgen op Twitter. Ongeacht karaktermoord en het triggeren van extreemlinkse types. Aalberts werd door aanwezigen aangesproken en verdedigde zich door te stellen dat het betoog van Jesper Jansen ‘te incoherent was’ om de uitspraak te kunnen duiden. Wat een kulargument is, want het waren letterlijk de eerste zinnen die Jansen uitsprak.
FvD all over again. Thierry kapotmaken door uitspraken van Yernaz uit de context te trekken. Het Rijnlandse model van media en debat – goed uitleggen wat mensen bedoelen en dan op basis van inhoud met elkaar in debat – is door types als Aalberts verwoest en nu vervangen door een Angelsaksische sfeer van rellerig en contextloos framen.
En dat terwijl ik Chris aan het begin van de avond nog voor het publiek bedankte voor zijn eerdere delen van het crowdfunding project ‘Verhalen uit de Samenleving’. Hij schrijft op TPO:
“Het meest interessant aan deze monologen is de grote tegenstelling met hoe de avond is aangekondigd. We gaan volgens Lukkassen ‘met elkaar in gesprek’, maar in werkelijkheid luisteren we naar sprekers en is er nauwelijks ruimte voor debat.”
Dit is feitelijk onwaar. Er was vooraf een uur om te borrelen en ná de lezingen en het debat met de zaal was er nog een uur om te borrelen. Het gaat er juist om, om nieuwe mensen te leren kennen en met elkaar door te praten over dat wat er is behandeld en bediscussieerd. Ik benadrukte steeds dat het ontmoeten van nieuwe vrienden, oneindig veel belangrijker is dan een discussie op papier.
Het punt dat werd aangesneden over censuur en algoritmes zou volgens Aalberts puur om mijzelf draaien. Hij schrijft:
“Lukkassen vertelt dat er sprake is van ‘censuur en algoritmes’ waardoor mensen niet meer in aanraking komen met ‘realistische denkbeelden’. Lees: de denkbeelden van Lukkassen zelf.”
Ook dit is aantoonbaar onwaar: over deze kwestie van filterbubbels en algoritmes heeft TPO eerder gerapporteerd. Zie ook de vele oproepen van Jan Dijkgraaf in deze kwestie. Dus feitelijk beledigt Aalberts niet alleen ondergetekende met deze kort-door-de-bocht bewering, maar ook andere collega’s in het veld.
Volgens Aalberts had Jansen het over de Übermensch. Allereerst is deze term niet afkomstig van de nazi’s maar van Nietzsche. Nietzsche was afkerig van collectivisme en kon maar nauwelijks een nationalist worden genoemd. Het was zijn zus die na zijn dood Nietzsche’s werk in een nazistisch kader plaatste. “Übermensch” wilde hooguit zeggen dat de Westerse mens nog steeds verantwoordelijk wordt gesteld voor grote delen van de wereldproblematiek. In die zin is de Westerse mens voor linkse critici verheven boven de nu opkomende niet-Westerse machten, die geopolitiek gezien veel invloedrijker worden dan Europa, of dit al zijn.
Aalberts zegt dat Jansen “van allerlei lelijks” beweerde over moslims. Dit verwijst naar diens verhaal over de boerka. Daarin was Jansen juist genuanceerd, althans hij pelde de verschillende lagen van het burka-dossier af. Enerzijds wordt (in het Westerse discours) vaak aangenomen dat de vrouw die een boerka draagt, onderdrukt wordt door mannelijke moslims. Terwijl het dragen van de boerka voor de draagster tegelijk het symbool is dat zij in spirituele zin is verheven boven onkuise vrouwen, die zich blootstellen aan de lustvolle blikken. Dit nivelleren van schoonheid door schoonheid af te schermen, vergeleek Jansen met het communisme. Precies hierover volgde discussie met de zaal.
Een interessant punt wat Jansen inbracht ging over de politieke positionering van leiders als Pechtold en Klaver. Die stralen in een traditionele zin – daarbij denken we aan ruwe arbeiders op de werkvloer – maar weinig masculiniteit uit. Desondanks vervullen zij een mannelijk rolpatroon als ‘beschermers’ door kwetsbare groepen in de samenleving te identificeren en het voor hen op te nemen. Dit is wat mensen, volgens Jansen, typisch van politieke leiders verwachten. Pim Fortuyn, als openlijke homoseksueel, had een masculiniteit die wat meer flamboyant en feminien van aard was – het typische oerbeeld dat een politicus een ‘protector’ zou moeten zijn, was moeilijker op hem te projecteren. Hierdoor had Fortuyn meer speelruimte om ook andere minderheden (zoals moslims) te bekritiseren.
En zo zijn er nog veel interessante observaties besproken waarover we bij Aalberts niets teruglezen. Het is jammer dat Aalberts helemaal niets inhoudelijks over dit alles meldt. Sowieso legde alleen Jansen de nadruk op de islam, en dan vooral afgezet tegen het feminisme. Cliteur sprak over cultuurmarxisme en Pim Fortuyn; de tweede helft ging voornamelijk over de thema’s van de participatiesamenleving en de sociale mobiliteit. Verbinding vanuit de grassroots is het antwoord op de terugtrekkende overheid, waarbij de gewortelde burgerij nieuwe netwerken opbouwt. De gewortelde burgerij was deze avond breed vertegenwoordigd. Niet alleen qua beroepsklassen maar ook qua leeftijden.
