Het is druk in de bouwkeet op een terrein naast de Ringdijk, een dijk die de Amsterdamse Watergraafsmeer beschermt tegen het water uit de Ringvaart. Hier vindt woensdagmiddag een bewonersbijeenkomst plaats over een dijkversterkingsproject. De Ringdijk voldoet niet meer aan de veiligheidseisen en wordt daarom de komende maanden onder handen genomen. Waterschap Amstel Gooi en Vecht (AGV) doet dat op een buitengewoon innovatieve manier. Zo’n dertig bewoners komen langs om dit verhaal aan te horen.
Deze bijeenkomst laat zien dat waterschappen enorm investeren in voorlichting. Deze middag worden we welkom geheten door Gerard Korrel, een dagelijks bestuurder van het waterschap. Een hoge ambtenaar is van de partij, net als wat andere medewerkers. Er is koffie, thee en koek en het bedrijf dat de dijkversterking uitvoert heeft een enorme hoeveelheid PR-materiaal laten aanrukken. De boodschap van al die plaatjes is hetzelfde: de dijkversterking gaat hier op een technisch zeer bijzondere manier plaatsvinden.
Er zal hier middenin de stad een dijk van een kilometer lengte worden versterkt. Er waren drie opties, horen we. Er is niet gekozen voor meer grond tegen de dijk en ook een damwand is als oplossing afgevallen. Er is gekozen voor de JLD-techniek, een naam die slechts lijkt te verwijzen naar het bedrijf waar men dit alles heeft bedacht. Het voordeel ervan is dat de bomen op de dijk kunnen blijven staan. Dat vinden de bewoners heel belangrijk want deze geven de dijk een heel uniek aangezicht, horen we. Daar is op allerlei avondjes al eens over gepraat.
Daar is Jos Karsten. Hij is de trotse directeur van het bedrijf dat de dijkverzwaring gaat uitvoeren. Hij raakt niet uitgepraat over deze techniek die hij zelf heeft bedacht. De techniek is inmiddels uitgebreid getest. Zo is er een heuse testdijk in Purmerend gerealiseerd. Dit is de eerste keer dat deze bijzondere techniek in het echt zal worden gebruikt en dat vindt ook het NOS Journaal dan weer erg interessant. Ook allerlei andere media kunnen niet genoeg krijgen van dit staaltje technische innovatie. De dijkgraaf staat vandaag de media te woord, meldt AGV op Twitter.
De techniek komt erop neer dat er palen van soms wel 22 meter schuin in de dijk worden geslagen die diep onder de grond met een anker in een zandlaag vast komen te zitten. Dat maakt de dijk heel stevig als er veel water in zit. ‘JLD-dijkstabilisator’ heet dit. Er zal wel wat overlast zijn van de dijkverzwaring, zegt Karsten, maar het slaan van damwanden was nog veel erger geweest. Het inbrengen van de palen maakt minder lawaai dan een vuilniswagen die langs komt rijden. We krijgen een demonstratie. Het blijkt een onvoorstelbare teringherrie.
De bewoners klagen echter niet over het geluid. Zij hebben andere zorgen. Er is een tak van een boom afgezaagd en een vrouw uit de buurt heeft daarover geklaagd. Men zou immers van de bomen afblijven. Een vrouw in het publiek vraagt naar het lot van twee specifieke bomen die op de dijk staan. Karsten begint opvallend voorzichtig te formuleren. Er is soms snoeiwerk nodig, meldt hij. Er is om de bewoners gerust te stellen elke woensdag tussen 15.00 en 16.00 uur een soort inloopuur voor iedereen die iets te klagen heeft. ‘Wij hebben een luisterend oor’, benadrukt Karsten.
Een man vraagt wat er na de dijkverzwaring aan onderhoud nodig is. Karsten vertelt dat de dijk in honderd jaar acht keer onderhouden moet gaan worden. De man in het publiek concludeert dat dat dus elke 12,5 jaar is, maar Karsten moet direct toegeven dat dat in het begin wat vaker zal zijn. ‘We komen alleen met een kruiwagen’, stelt hij de man gerust. Die blijkt niet overtuigd want een paar minuten later begint hij er weer over. Een vrouw begint over de narcissenbollen die in de dijk zijn geplant. Ze wil weten of er iemand van het stadsdeel aanwezig is om hierover te spreken. Een man suggereert dat er vast een subsidiepotje voor bestaat.
We krijgen een hesje en een helm en gaan op een afgezet stuk dijk staan. Een paar hardlopers passeren ons. Karsten laat wat spullen zien die straks in de grond zullen zitten. Hij herhaalt nog maar eens dat er overlast zal zijn. ‘We zijn ons er erg van bewust dat we te gast zijn’, zegt hij meerdere keren.
Zo leren we: dijkversterkers komen weliswaar een dijk versterken zodat tienduizenden mensen geen natte voeten krijgen, maar het is minstens zo belangrijk om de relatie met omwonenden goed te houden. Bewoners zijn niet bezig met hun veiligheid, maar met details uit de omgeving. Niemand durft ze tegen te spreken. Bewoners, die wil je niet tegen je hebben.
Chris Aalberts doet tot aan de verkiezingen van maart verslag van de politiek van de waterschappen. Onder de titel #Waterlanders onderzoekt hij wat er bij deze verkiezingen te kiezen valt. Lees hier de hele serie.
