Jurriaan Maessen kent u van TPO+. Maar vandaag is hij mad as hell en knalt hij zo door de betaalmuur.
Het was me het ophefje wel. Chris Aalberts schrijft een kritisch en scherp verslag over een jongerenbijeenkomst van Forum voor Democratie, zoals hij scherp en kritisch schrijft over zowat álle partijcongressen waar hij een kijkje is komen nemen in zijn journalistieke carrière, maar pas toen androïden van de Baudetpersuasie op hun onvolgroeide pikkies werden getrapt, moest Chris aan het kruis. Best raar voor zo’n zelfverklaard vrije partij waarin de humor welig tiert. Dat zijn de stoottroepen van de partij van de liefde voor je: pedant, zelfingenomen, en teer als boterbloempjes op de weide zodra iemand het waagt die zelfingenomenheid te benoemen.
Fuck de vlinderdasjes. Leve Chris Aalberts! Een snelle blik (ook een minder snelle blik trouwens) op de verzameling vroegouden-in-pak zoals verzameld op dat potsierlijke JFVD-kleutercongres, verraadt een soort heilige verdwazing, in stand gehouden door de koning van gedachteloos adeptenschap: JFVD-voorzitter Freek Jansen, een Baudet-kloon als je er ooit een zag, nauwgezet geboetseerd naar het voorbeeld van de grote leider. Je zou er bijna links van worden.
Gelukkig was daar Annabel Nanninga om de rare dynamiek wat te temperen en in haar bijdrage een lansje te breken voor de terugkeer van de redelijkheid door te verklaren dat academische debatjes en theoretische uitweidingen de gemiddelde kiezer aan zijn/haar electorale reet roesten zal. Kort daarop bepleitte ook Sietske Bergsma in een stuk op TPO verstandige regie in de partijtop, maar dit alles zal vermoedelijk geen ommekeer bewerkstelligen in de radeloze richtingloosheid van partijleider Baudet.
Overigens hielden beide dames zich keurig op de vlakte toen Chris Aalberts aan de ontvangende kant stond van het domme gelal der JFVD-juichaapjes en hun menners op het podium. Ik vermoed dat veel satellieten binnen de partij die thans om de moederzon heen draaien ook niet verschrikkelijk ingenomen zijn met koning-cobra Baudet, al lijkt het erop dat de carrière-acolieten voorlopig nog even de kat uit de boom kijken. Laat onverlet dat iedereen zo langzamerhand wel voelt dat de huidige partijleider op het ogenblik veel te veel ruimte inneemt, met de aantekening dat de ingeslagen partijkoers (die geen koers is) effectief een soepele doorgroei van de partij in de weg staat. Te hopen valt dat men hem er op enig moment van weet te overtuigen zijn loopbaan voort te zetten als een soort partij-Raspoetin in de luwte. Het politieke bedrijf laat men beter over aan aanwezig politiek talent, indien aanwezig.
Hiddema heeft denkelijk sowieso nog maar enkele kilometers op de teller staan voordat de motor definitief vastloopt en Baudet zou er wellicht goed aan doen om zijn essays en boeken te blijven schrijven zonder de dagelijkse druk van het partijleiderschap; laat hem vooral ‘kaders’ uitdenken aan de cappuccino, jonge partij-ideologen adviseren en enthousiasmeren, what the hell: desnoods dat Renaissance-instituut uitbouwen tot een formidabel ding, maar laat hem in vredesnaam plaatsmaken voor iemand die niet om de halve minuut als een dolle nar aan het tollen slaat zodra hij bevangen raakt door de hitte.
Zo wordt as we speak alweer een nieuw brandje geblust, ditmaal door FvD-senator Toine Beukering die ongetwijfeld een of ander impulsief sms-je van zijn partijleider ontving om in godsnaam de ‘makke lammetjes’-uitspraak in te slikken. Roderick Veelo en Bert Brussen waren vandaag nog vrij vriendelijk in hun analyse, namelijk dat het wat schort aan interne communicatie binnen de partij, maar ik waag hier de vraag neer te leggen of Thierry Baudet zijn partij niet hoogstpersoonlijk in zijn knuistjes kapot kruimelt. Niet noodzakelijk omdat hij dat wil, maar omdat hij niet anders kán.
Hij zal, conform zijn zonsondergangsnatuur, de teloorgang van zijn partij sneller bewerkstelligen dan de ‘frames’ die er naar verluidt door de buitenwereld op worden gelegd. Alleen een Baudet op de achtergrond, een gemarginaliseerde Baudet, een vervángen Baudet, kan de partij uit de klem trekken waarin deze zich momenteel vastgevroren weet. Omdat hij zijn vertrek uit de actieve politiek denkelijk niet op eigen kracht in gang zal zetten, is het aan verstandige coryfeeën binnen eigen gelederen om de noodzakelijke herijking van de interne verhoudingen af te dwingen.
