Er is een levendige, want steeds relevantere, herinnering aan een gesprek met een invloedrijke PVV’er. Dit gesprek vond vijf jaar geleden plaats tijdens de TPO-borrel in Amsterdam. Ondergetekende vroeg: “Is het een idee om een denktank of wetenschappelijk instituut op te richten?” PVV’er: “Waarom zouden wij dit doen? Het zou vooral een groep mensen neerzetten die door de fractie moet worden gecontroleerd. Extra werk dus en geen tastbaar voordeel.” Ondergetekende: “Het zou wél wat opleveren. Want het laat zien dat de PVV een bredere maatschappijvisie heeft dan alleen kreten over islam en migratie, en heel af en toe over zorg en EU. Er zijn genoeg burgers die zin hebben om patriottisch of zelfs nationalistisch te stemmen, maar die het PVV verhaal tot nu toe te eendimensionaal vinden.”
Niet veel later werd Forum voor Democratie geboren. En, in mijn analyse op dit moment, zit men nog op het juiste spoor. Dit blijkt uit de nieuwe video die Thierry Baudet en Theo Hiddema in Arnhem lanceerden (kijk hier van 15.35 tot 20:15). Het juiste spoor staat of valt met de kracht om een visie te ontsluiten die mensen bezielt en om creatieve krachten aan te boren die het verval kunnen afwenden waarop de huidige regeringscoalitie aanstuurt.
Laten we om te beginnen een vergelijking trekken met Twitter. Uw auteur heeft geen Twitter-account en dit is bewust, omdat je daarmee allerlei activisten op je nek haalt – zo lekt andermans toxiciteit jouw leven in. Gebruikers raken snel gevangen in een spiraal van negativisme: je zet je idee neer en vervolgens kotsen honderd activisten er overheen. Daarop volgt gehakketak: “Ja maar zie ook dit feit, en die persoon van jullie kamp heeft zus en zo gedaan, en toen in 2015 zei je dit…”
Voordat je het weet doe je niets anders meer dan elkaar om de oren slaan met gelijkhebberige feitjes. Wie eenmaal in deze gelijkhebberigheidsspiraal belandt, is feitelijk al verloren. Je raakt meegesleept in ‘je gelijk krijgen’ – nóóit kom je meer toe aan proactief denken en proactief scheppen. Precies een stip op de horizon zetten, je publiek verlichten in de gloed van een toekomstbeeld, een ideaalbeeld gedragen door een visie – dit is wat de politieke ziel van mensen écht aanspreekt.
Nu is het wel degelijk zo dat Rutte vorig jaar, in debat met Baudet, nog bij hoog en laag beweerde dat de schuldenunie er nóóit zou komen. Inmiddels heeft Rutte hiervoor getekend. Je kunt blijven herhalen dat FvD de toekomst juist voorspelde en dat Rutte een ordinaire leugenaar is. Maar Rutte bouwt mee aan de transferunie en leunt hierbij op de macht van ambtelijke instituties, mainstream media en Europese bondgenoten. Steeds weer herhalen dat Rutte misleidde en labeltjes plakken als ‘leugenaar’ heeft weinig zin, want dit zal Rutte niet stoppen. Uiteindelijk volgt de meerderheid de mainstream media en kiezen mensen liever voor een ogenschijnlijk veilig voortkabbelend verval dan voor waarschuwingen die weliswaar steeds blijken te kloppen, maar waar geen eigen creatieve energie in doorstraalt. Rutte kan alléén worden gestopt door vanuit scheppingskracht een macht op te bouwen die opgewassen is tegen het machtsinstrumentarium waarop hij leunt.
Hier komen we op grootheden zoals de schoonheid die doorstraalt in een zekere architectuur. Dit is uiteindelijk wat burgers inspireert en zéker als je dit afzet tegen het gebrek aan visie van het kabinet, dat kwantiteit van leven boven kwaliteit van leven stelt. Inclusief absurde uitgangspunten zoals dat immigratie mag doorgaan maar dat er vanwege de stikstof en pfas niet mag worden bijgebouwd. Dit gebrek aan visie maakt grote delen van Nederland onleefbaar, wat overigens ook door diverse landbouwdeskundigen op de bijeenkomst in Arnhem werd onderstreept. De VVD’er Gert Brommer benoemde dit al eerder. De technocraat Rutte en de kring van Randstedelijke hovelingen rondom hem luisteren uiteraard niet naar een ‘provinciaaltje’ (in hun ogen) als Brommer.
Gelijk halen met feitjes, daar zijn al genoeg partijen van. Hetzelfde geldt voor het bekritiseren van alles wat misgaat: wie eenmaal in negatieve spiralen gezogen wordt, eindigt zoals de SP, PVV en 50Plus. Partijen die heel gelijkhebberig, maar altijd in de achterhoede, hun ding doen. Nóóit tonen zij zich in de gelegenheid om proactief het initiatief te nemen en met macht en kracht voor te leven hoe het dan wél zou moeten. Zij bewijzen zich zelden door pro-actief te scheppen, wat echter wel nodig is om de kiezer niet alleen uit rancune te laten stemmen – om af te rekenen met het partijkartel – maar om tegelijk een sprankje hoop te bieden voor een positieve eigen toekomst.
Dit laatste is precies wat FvD, op dit moment via de aangehaalde video, onderscheidt van de rest van de niet-gecontroleerde oppositie. FvD zegt namelijk: wij denken na over energiewinning uit thorium, over uitvoerbare remigratie, over bouwbeleid en een architectuur die geborgenheid, gemeenschapszin en woongerief centraal stelt. FvD zoomt in op krachten en elementen die mensen geluk geven en inspireren. Dit is wat deze partij anders maakt – namelijk het vermogen om in te tappen op de diepste inspiratie en diepste bezieling die mensen zin in de toekomst geven.
Degenen die met hun handen iets produceren, bouwvakkers, kunstenaars en architecten: die klassen zijn nu aan zet. Het scheppingsideaal is emancipatoir, omdat het de macht aan de arbeider geeft om zijn lot in eigen handen te nemen. Rutte probeert deze scheppende krachten in te perken met zinloze regeltjes rondom stikstof en pfas, maar ook met idiote vereisten van ‘inclusie’ en ‘diversiteit’ bij cultuursubsidies, wat het verval van het Westen versnelt. Je zou juist verwachten dat ‘liberalen’ ruim baan geven aan scheppende krachten…
“Zin in de toekomst” is weliswaar een slogan van GroenLinks, maar die partij is zuur en regressief geworden: het is dus tijd dat FvD deze slogan overneemt. Dit is ook niet anders dan logisch. Vroeger was links de counter culture en had het de creatieve, rebelse en scheppende krachten aan haar kant. Vandaag heult links met de islam en met een eigen cultus van moraalnarcisme, deugdzaamheid uit boetedoening en nobele armoede – links is op weg naar culturele verstening. Dit wordt belichaamd door een megalomaan en onrendabel klimaatbeleid dat ten koste van een betaalbaar middenklasse bestaan wordt doorgezet ‘voor de goede zaak’.
Wie schept, heeft meer macht over de realiteit dan wie etiketjes plakt. Van alle concurrerende politieke stromingen, zal de stroming met onapologetische scheppingskracht uiteindelijk aan het langste eind trekken. Dat zit als volgt. Er heerst een algehele politieke vertwijfeling onder grote delen van het volk, en bij gebrek aan een duidelijk alternatief kiezen mensen zoals gezegd toch meestal voor de veiligheid van de status quo – zelfs al voelen zij het verval aan den lijve. Verder zullen de mainstream media labeltjes zoals ‘racist’ en ‘fascist’ vanzelf hun kracht verliezen, want de kiezer heeft wel iets anders aan zijn hoofd. Zoals het (over)leven in een land dat door overtollige immigratie uit incompatibele culturen niet gezelliger geworden is.
De kiezer is vertwijfeld en dus volgt hij dat wat niet wankelt – altijd is dat een kracht die onapologetisch schept. Baudet heeft dit benadrukt toen hij sprak in Zweden: de grillen van kiezers komen en gaan – verkiezingsuitslagen zijn zoals het spoelen van golven op een strand. Maar wil je iets blijvends neerzetten dan moet je eigen instituties scheppen: die gaan langer mee dan een zandkasteel.
Wie schept is ook degene die initieert, zo ondervond uw auteur aan den lijve. Toen ik eens het slanke postuur en de delicate lichaamsbouw omschreef van een streng-islamitische vrouw die zich verleidelijk en Westers kleedde, beweerde Thijs Kleinpaste dat ik haar “begluurde”. Mooi zo, was mijn gedachte direct. Hij wilde als ‘progressief’ zó graag tégen mij zijn, dat hij bereid bleek om daarvoor zijn eigen levensbevestigende beginselen – zoals de vrijheid van vrouwen om publiekelijk hun schoonheid te tonen – op te offeren en de lijfelijke esthetiek opnieuw te taboeïseren. Ik creëerde en anderen keerden zich tegen mij – zo bepaalde mijn schepping hun politieke karakter.
Er zijn altijd wel tegenwerpingen te vinden. Zoals “hoe kun je nu een oerbos aanleggen – een oerbos is er, of het is er niet. Als mensen het maken is het niet ‘oer’.” Maar dan vergelijk ik nu de video in Arnhem met twee videogames: Demon’s Souls en Super Smash Brothers begonnen óók als concepten die de ‘experts’ sterk betwijfelden. De makers schoven die bezwaren resoluut terzijde en hielden vast aan hun visie – uiteindelijk won de scheppingskracht achter die visie en waren deze spellen het begin van nieuwe genres. En net zo vroeg iemand in Arnhem aan Baudet: “Op welk electorale vijver richt u zich?” Hij antwoordde: “Ik geloof in wat ik bouw en vertrouw erop dat de kracht van onze analyse en maatschappelijk visie, dat die op zichzelf volstaan om elke burger waar ook in Nederland te begeesteren.” Oftewel hij zei: If you build it, they will come.
De les hieruit is dat wat episch is, nooit kan beginnen als een tegemoetkoming aan wat niet episch is. Begin niet vanuit angst over nieuwe groepen mensen die je moet controleren, maar zet een sterke en stralende visie neer. Mits er voldoende bereik is, zullen er mensen komen aanwandelen die het licht van die poolster volgen.
Steun Sid Lukkassen via de werken van de Nieuwe Zuil, en schrijf u in voor zijn nieuwsbrief! Dit is zéér belangrijk in een tijd van censuur op sociale media.
