Nu de vallende pilaren van het Forum voor Democratie niet alleen Baudet zelf verpletteren, maar ook de groepjes verweesde statenleden her en der, blijft er een enggeestige steenpuist over van blindgetrouwe baudetfans die tot de laatste druppel zal worden uitgezogen door de partijleider. Hoepla! En smakelijk, Thierry!
Maar ook de leden zijn dorstig. En ze zijn wreed; de pleister op Thierry’s geestelijke ineenstorting moest er niet in één ruk, maar langzaam worden afgetrokken. En nu maar hopen dat het popcorn snel in de bonus komt, want de grap is natuurlijk dat Thierry écht denkt iets te hebben gewonnen- of hérwonnen- toen de uitslag van het “referendum” bekend werd gemaakt. Feitelijk is zijn lijdensweg verlegd naar een nader te bepalen moment. Baudets manisch-messiaanse betrekkingswaan mag nog een tijdje onweersproken voortwoekeren. Hij weet zich immers omringd door de meest uitgesproken radicalen, niet bepaald de helderste lichten uit het assortiment, die onder Baudet nog verder zullen wegdrijven naar de oever: rechts van de PVV, ietsjes links van Erkenbrand. Daar zal het overgebleven kikkerdril uitgroeien tot een schare blakende bruine kikkertjes.
Maar ook die, de laatst overgeblevenen, zullen uiteindelijk hun biezen pakken; zelfs de meest rabiate malloot kan zich niet eindeloos handhaven in de schaduw van een waanzinnige. Het probleem was Baudet, is Baudet, en zal altijd Baudet blijven. Of hij zich nu laat omringen met rabiate malloten of niet.
Hoewel hij minder te duchten zal hebben van interne kritiek nu alleen de borealen zijn overgebleven, zal de geestelijke implosie waaraan hij ten prooi is alleen maar groteskere vormen aannemen, op het deerniswekkende af. Iedereen voor wie de recente ineenstorting van zijn partij niet als een volslagen verrassing komt, weet dat het niet goed zal aflopen met deze geboren non-politicus.
Is er dan alleen ellende te melden?
Niet helemaal. Zondag stipt om 17.00 uur plaatste het duo Joost Eerdmans en Annabel Nanninga een gelijktijdig verzonden tweet waarin nét genoeg werd aangereikt om de mensen te laten uitzien naar een Lijst Nanninga/Eerdmans in de niet al te ver verwijderde toekomst, en nét te weinig om er echt chocola van te maken. De tweet had iets komieks. Niet zozeer het feit dát ze samen een poging doen naar de volksvertegenwoordiging, maar dat ze het politiek huwelijk op precies hetzelfde ogenblik wereldkundig maakten. Deed me een beetje denken aan twee kinderen die afspreken gelijktijdig in het koude water te plonsen, waarbij je nooit helemaal zeker weet of de ander ook gaat springen.
Maar ze sprongen.
Omdat alles altijd invoelbaar is en- in beperktere mate- voorspelbaar, ligt het voor de hand te veronderstellen dat het zoveelste kansloze splintertje wordt opgetuigd dat samen met alle andere splinters in de vuilnisemmer van de vaderlandse politieke geschiedenis terecht zal komen, maar dat is misschien te voorbarig. Vergeet niet dat Nanninga degene was die de knuppel in het hoenderhok gooide toen bleek dat Thierry niet serieus werk wilde maken van de antisemitische troep in de jongerenafdeling; het was Nanninga die de implosie van de zelfverklaarde “ziel van de partij” zichtbaar maakte voor iedereen met meer dan twee hersencellen op hun naam. Toen vervolgens ook andere prominente leden zich losmaakten van de imploderende Baudet, en duidelijk werd dat hij niet van zins was om een gematigder koers voor de partij te varen, haakten tegelijk veel leden af. Leden die niets ophadden met de extreme Baudet, maar zich wel aangetrokken voelden tot de gematigde koers die Nanninga voorstond- en staat. Die groep aan je binden betekent electoraal kapitaal. Nanninga is het gezicht van die gematigdheid, en omdat Eerdmans nu ook niet bepaald een dolle tol is, bestaat er een reëele mogelijkheid dat die afgehaakte lidmaten zich alsnog vertegenwoordigd zullen voelen door het tweetal.
Maar ze zullen snel moeten zijn. Zoals Chris Aalberts maandag al onderstreepte, liggen er meer kapers op de kust, en die werpen een wellustige blik op de grote groep ontheemde kiezers die sinds het opbreken van Forum voor Democratie voor het oprapen ligt.
