De afgelopen tijd is er veel aandacht voor de film Honey Pot waarin Sid Lukkassen weinig flatteus (om een understatement te gebruiken) in beeld wordt gebracht. Ergens kan Lukkassen het als een compliment beschouwen: nooit komt iemand op het idee om mij te vragen voor een dergelijk project en mocht het al gebeuren dan zal het nooit enige media-aandacht krijgen. Waarom ook? Leedvermaak heeft alleen effect bij bekende Nederlanders. Lukkassen is een (redelijk) bekende Nederlander en hij is vooral bekend omdat hij zich niet aanpast. Hetgeen het leedvermaak vergroot bij hen die dat wel doen en geregeld door Lukkassen op de pijnbank worden gelegd.
Sid Lukkassen is een veelschrijver die al sinds 2015 jaar vanuit een keur van invalshoeken en zonder enige terughoudendheid de aanval opent op ‘links’ Nederland. De kern van zijn betoog (in hoofdlijnen): door veel te veel begrip voor niet-westerse invloeden vernietigt de westerse samenleving zichzelf. Hoewel ik het niet eens ben met deze overtuiging is hij wel één van de weinige denkers ter rechterzijde van het politieke spectrum die doordacht en met behulp van feitelijke voorbeelden een betoog inhoud geeft. Mag er dan geen aandacht zijn voor een film als Honey Pot worden gegeven? Uiteraard wel. Het is openbare informatie en als je zo dom doet als Lukkassen heeft gedaan dan moet je ook op de consequenties aanvaarden.
Tegelijkertijd ontstaat de vraag of deze keuze om deze openbare beelden te koppelen aan de inhoud van zijn denkwerk via deze film mede helpt om dit denkwerk van Lukkassen oninteressant te maken. Daarmee komen we meteen op één van zijn kritiekpunten richting zijn tegenstanders: je hebt vrijheid van meningsuiting, maar als deze mening niet politiek correct is dan worden diverse middelen gebruikt om de afwijkende meningen (en Lukkassen is volstrekt afwijkend) op niet-inhoudelijke gronden irrelevant te maken. Uiteindelijk is het gebrek aan bereidheid om te luisteren even schadelijk als het verdwijnen van de vrijheid van meningsuiting.
En er mag best naar hem geluisterd worden. Al voordat het woord’‘woke’ bestond streed hij al tegen het recht praten van zaken, die volstrekt krom zijn. Al jaren strijdt hij tegen de linkse dominantie binnen het onderwijs. Al jaren kijkt hij niet naar de misstanden die door socialistische regimes worden bestreden, maar juist naar de misstanden die door socialistische regimes worden veroorzaakt. Hij loopt voor de troepen uit en krijgt (uiteraard) niet de credits tegen de tijd dat anderen hetzelfde inzicht beginnen te krijgen. Net als in de kunst is het echter belangrijk om ook meningen te koesteren voordat ze gewaardeerd worden.
En nu staat Lukkassen er dus gekleurd op. Hoe erg is dat? Tja, het is een beeld dat je niet wilt zien, maar er is ook niets dat verboden is. Aan de andere kant is er de inhoud van zijn betogen waar niets aan verandert en dat los staat van dit beeld.
De vraag is dan ook hoe erg het is dat er niet wordt geluisterd naar iemand die verwoordt wat honderdduizenden stemmers al sinds Pim Fortuyn via hun democratische recht steeds weer belangrijk blijken te vinden. Dat is wel erg.
Ook al ben ik het niet met hem eens op zijn eindconclusies; in de opbouw naar deze conclusies kaart hij vele terechte punten aan. Dan is het niet alleen goed dat hij zijn mening geeft, maar ook dat anderen – ook buiten zijn zuil – er naar luisteren.
Lees ook: Chris Aalberts – De kijkers van de Sid Lukkassen-seksfilm zijn geen haar beter dan de makers
Lees ook: Video: dr. Sid Lukkassen naakt die seks heeft met een linkse studente
Peter Lamberts
Vaste recensent van Sid Lukkassen
Voorzitter VVD Barneveld
